Ευρωπαϊκό βραχυκύκλωμα…

Το μετεκλογικό τοπίο στη Γερμανία έχει δυο πιθανά σενάρια και τα δυο δυσμενή για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης:

● Τη μακρά διάρκεια των διαπραγματεύσεων, με αποτέλεσμα ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης να μετατίθεται για τις αρχές του 2022, με το προηγούμενο των έξι μηνών που χρειάστηκαν μετά τις εκλογές του 2017 να μας προειδοποιεί.

● Τη σύντομη τις επόμενες βδομάδες αίσια κατάληξη των συνομιλιών Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων με καγκελάριο τον Σολτς, αντικαγκελάριο και υπουργό Εξωτερικών από το κόμμα των Πρασίνων και υπουργό Οικονομικών τον νέο ή «μικρό Σόιμπλε» που δεν είναι άλλος από τον ηγέτη των Φιλελευθέρων Λίντνερ.

Και τα δυο σενάρια αφήνουν τον Μακρόν χωρίς συνομιλητή στην προσπάθειά του εν όψει της έναρξης της γαλλικής προεδρίας στην Ε.Ε. την 1.1.2022 να συνθέσει μια ρεαλιστική αλλά ουσιαστική ευρωπαϊκή ατζέντα, που δεν είναι μόνον προϋπόθεση να αντιμετωπίσουν οι «27» την πρόκληση της ανάκαμψης από την πανδημία χωρίς διεύρυνση της απόκλισης Βορρά - Νότου, αλλά και πλεονέκτημα για τη σκληρή εκλογική μάχη που πρέπει να δώσει ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων για την επανεκλογή του στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου.

Ο Μακρόν έθεσε ως επείγουσα προτεραιότητα την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του στις αρχές του 2017.

Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς σε δυο ομιλίες του (η πρώτη στην Πνύκα και η δεύτερη στη Σορβόνη) συμπύκνωσε και κωδικοποίησε το όραμά του για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ο Μακρόν πρότεινε τότε και εξακολουθεί να προτείνει και σήμερα τη δημοσιονομική ενοποίηση της ευρωζώνης με σύσταση Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών και Κοινοβουλίου του Ευρώ και ταυτόχρονα την αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε.

Οι δυο προτάσεις Μακρόν παρακάμπτουν την αδύνατη με τα σημερινά δεδομένα και συσχετισμούς αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, καθώς θεωρούν τη δημοσιονομική ένωση και την κοινή άμυνα ως πρωτοβουλίες προθύμων που θα μπορούσαν να νομιμοποιηθούν από τις ήδη υπάρχουσες πρόνοιες περί ενισχυμένων συνεργασιών.

Οι προτάσεις της Πνύκας και της Σορβόνης έμειναν αναπάντητες όσο επί ένα εξάμηνο μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 η Μέρκελ και η κυβέρνησή της είχαν υπηρεσιακό χαρακτήρα, καθώς υπήρχε περιπλοκή και δυστοκία στις διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση νέου κυβερνητικού συνασπισμού.

Στη συνάντηση Μέρκελ - Μακρόν στο Μέζεμπεργκ το Ιούλιο του 2018 η Μέρκελ απονεύρωσε ποιοτικά και ποσοτικά τις προτάσεις Μακρόν για να αποφύγει την απόρριψη χωρίς προσχήματα μιας πρότασης που πατούσε την κόκκινη γραμμή της Γερμανίας τόσο με την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου μέσω του κοινού δανεισμού όσο και με τη μεταφορά πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο.

Η έλευση της πανδημίας στις αρχές του 2020 οδήγησε το Βερολίνο να δεχτεί ως αναγκαία απόκλιση από την κανονικότητα το Ταμείο Ανάκαμψης, με κύρια εργαλεία τον κοινό δανεισμό και τη μεταφορά πόρων.

Εδώ και μερικούς μήνες οι θεματοφύλακες της δημοσιονομικής κανονικότητας στη Γερμανία από τον Σόιμπλε και τον Βάιντμαν μέχρι τους Λάσετ και Σολτς δηλώνουν ότι τα μέτρα ειδικού σκοπού έχουν ημερομηνία λήξης.

Πολύ απλά, όμως, το κόστος της πανδημίας καθιστά αδύνατη την επιστροφή του Νότου της Ε.Ε.–ευρωζώνης στον ζουρλομανδύα των πλαφόν του Συμφώνου Σταθερότητας.

Ο νέος ή και «μικρός Σόιμπλε» ηγέτης των Φιλελευθέρων Λίντνερ στο υπουργείο Οικονομικών κινδυνεύει να αποδειχτεί μοιραία επιλογή για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.