«Αγγλία γίναμε»

Όσους αγώνες και αν έχουμε δει έως τώρα, όσο και αν αυτή η πλούσια εμπειρία μας ενισχύει το συμπέρασμα-αίσθηση πως τα έχουμε δει όλα, πάντα το ποδόσφαιρο βρίσκει τρόπους για να μας εκπλήσσει και να κερδίζει αυτό τις τελικές εντυπώσεις...

Ο αγώνας του ΟΦΗ με την ΑΕΚ έμεινε στην ιστορία πια. Και δεν γίνεται αλλιώς, για έναν αγώνα στον οποίο μέχρι το 78ο λεπτό προηγείται με 0-3 η φιλοξενούμενη ομάδα και στο τέλος αυτός ολοκληρώνεται 3-3... Η χαρά του κάθε ουδέτερου, η απόγνωση για κάθε ΑΕΚτζή, η απογείωση για κάθε φίλο του ΟΦΗ, το «Αγγλία γίναμε» στα στόματα του κάθε εγχώριου ποδοσφαιρόφιλου. Η Lady Hope ασχολείται σήμερα με μία σπάνια περίπτωση, προσπαθώντας να την απομονώσει στις ξεχωριστές της αυτοτέλειες.

Ένας αγώνας σε δύο κόπιες, λοιπόν. Στην πρώτη, μία ΑΕΚ να την πιεις στο ποτήρι, μία ΑΕΚ που έκανε τους φίλους της να τρίβουν τα μάτια τους και λίγο μετά τα μέσα Σεπτέμβρη να προσπαθούν να θυμηθούν πως είναι να ονειρεύεσαι μαγιάτικα πανηγύρια. Αφού πρώτα «βγάλεις ένα χειμώνα» (με όλα τα γύρω γύρω, φθινοπωρινά και πρώιμα ανοιξιάτικα) έχοντας το ποδοσφαιρικό αισθητήριο σε μόνιμη κατάσταση ποδοσφαιρικού «πριαπισμού». Και μετά;

Αίφνης, η ανατροπή της ημερολογιακής κανονικότητας. Η βάναυση επιστροφή της σεζόν 2020-2021 στις οθόνες, με την αεράμυνα να μαλώνει με το χωνί για το ποιος θα έχει την προτεραιότητα των περιστάσεων... Μία ΑΕΚ, για την οποία αν σταθείς στα πρώτα 78 λεπτά διακρίνεις μία σοβαρή διεκδικήτρια του τίτλου, αν σταθείς στα υπόλοιπα -μέχρι το σφύριγμα της λήξης- φαντασιώνεται Ακαδημίες εκμάθησης των ποδοσφαιρικών βασικών, και ειδικά στην αμυντική λειτουργία... 

Το ίδιο και για τον ΟΦΗ. Οι Κρητικοί των πρώτων εβδομήντα οκτώ λεπτών είναι μία ομάδα που μάλλον θα κάνει μία άοσμη, άγευστη και άχρωμη σεζόν, ενώ η ομάδα του Νίκου Νιόπλια από το 79΄και μετά φωνάζει σαν άλλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 1999 μονάχα ένα πράγμα: «φέρτε μου εδώ και τώρα τη Μπάγερν Μονάχου»...

Όμως και η ΑΕΚ και ο ΟΦΗ είναι και τα καλά τους και τα αρνητικά τους. Κυρίως η μάχη για το ποια από τις δύο κατηγορίες «συμπτωμάτων» θα υπερισχύσει και ποια αποτελεσματικότητα θα επιφέρει σε βάθος χρόνου. Άρα, άλλο πράγμα η αυτοτέλεια του κυριακάτικου show, άλλο η έκβαση της προσπάθειας στο τέλος της φετινής Super League 1.

Θεωρητικά, για να βγει πάνω στο χορτάρι ένας συγκλονιστικός αγώνας θα πρέπει και οι δύο αντίπαλες ομάδες να κάνουν υπερβάσεις. Στην πράξη, όμως, ένας αγώνας βγαίνει γκραν γκινιόλ συνήθως όταν οι αρετές και τα μειονεκτήματα εναλλάσσονται με τέτοιο ρυθμό και με τέτοιο τρόπο, που να δυσκολεύονται οι περισσότεροι να καταλάβουν αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο.

Κάθε ποδοσφαιρικός αγώνας έχει τη δική του ιστορία, είναι ένα ξεχωριστό φιλμ που κατοχυρώνει τη δική του αρχειακή θέση. Το 3-3 στο Γεντί Κουλέ παίρνει αυτοδικαίως θέση στην αποθήκη των πιο αξιομνημόνευτων αγώνων των τελευταίων ετών. Όχι μόνο για κακούς ή καλούς λόγους. Για τη Lady Hope η εκθαμβωτική ΑΕΚ του μεγαλύτερου διαστήματος του συγκεκριμένου αγώνα, το εντυπωσιακό ντεμαράζ του ΟΦΗ στο τέλος, έχουν κι έναν ισχυρό ανταγωνιστή στην κούρσα των εντυπώσεων: τα προκλητικά και καθοριστικά λάθη των Φωτιά-Σκουλά...

Καταστάσεις που θέρμαναν το κλίμα, αλλά δεν ζέσταναν κανέναν, αντιθέτως «πάγωσαν συνειδήσεις και αίματα»...