Ο ξένος μόχθος

«Εραστές του ξένου μόχθου» χαρακτηρίζει ο φίλος συγγραφέας Κώστας Μίσσιος τους μεταφραστές ποιημάτων. Τι εύστοχος και ευφυής χαρακτηρισμός! Κάποιοι, οι ποιητές, μόχθησαν πνευματικά, συνθέτοντας τα ποιήματα και τις συλλογές τους. Ερχονται στο κατόπι οι μεταφραστές και μεταφέρουν σε άλλη γλώσσα την πνευματική δημιουργία των ποιητών. Αγαπάνε αυτό που κάνουν, γι’ αυτό τους χαρακτηρίζει εραστές. Αλλά αξιοποιούν δουλειά άλλου, τον ξένο μόχθο. Εργάζονται, παράγουν έργο, αρκεί να υπάρχει η αναφορά κι ο διαχωρισμός στο τι κάνει ο καθένας.

Θυμήθηκα τα παραπάνω με αφορμή τον διορισμό των μόνιμων εκπαιδευτικών τις προηγούμενες μέρες. Χαρήκαμε όλοι, ειδικά όσοι έχουν σχέση με την εκπαίδευση και περισσότερο οι διορισμένοι· οι μέχρι πρόσφατα «μόνιμοι» αναπληρωτές. Η κατάσταση ομηρίας, για 12 χρόνια, ήταν απαράδεκτη ως πρακτική της ελληνικής Πολιτείας. Από το υπουργείο Παιδείας και την πολιτική του ηγεσία αποκρύφτηκαν τα βήματα που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Τέτοιες μέρες τον Αύγουστο του 2018 «έκλεισε», όπως έκλεισε, η εποπτεία της χώρας μας από τους τροϊκανούς. Τότε σχεδιάστηκε η πραγματοποίηση της πρόσληψης των 15.000 μόνιμων εκπαιδευτικών. Τον Γενάρη του 2019 καθορίστηκε το σύστημα επιλογής βάσει μορίων και ΑΣΕΠ (νόμος 4589). Εξασφαλίστηκε επίσης η απαραίτητη χρηματοδότηση. Κι ενώ έπρεπε να γίνουν το 2019 οι πρώτες προσλήψεις, αυτές καθυστέρησαν. Η κ. Κεραμέως δήλωσε, μετά την ανάληψη του υπουργείου, ότι θα κάνει έρευνα για την αναγκαιότητα αυτών των διορισμών κι αν υπάρχουν τα κενά!

Ας θυμηθούμε ότι η σημερινή πρακτική του υπουργείου είναι ο περιορισμός του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου και της εκπαίδευσης. Το γνωρίζουν όσοι πρόσφατα αποκλείστηκαν από τις πανεπιστημιακές σπουδές. Κι όπως αποδείχτηκε, έμειναν εκτός πάρα πολλοί αριστούχοι μαθητές κι όχι μόνο μαθητές με μικρή απόδοση. Στα Δημοτικά σχολεία αυξήθηκε ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα από 22 σε 25 μαθητές. Ενώ αντίθετα η προηγούμενη κυβέρνηση είχε μειώσει τον αριθμό των μαθητών. Πόσοι γνωρίζουν ότι οι εκπρόσωποι της τρόικας πίεζαν, απαιτούσαν για 3 χρόνια (2015-2018), να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα, να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών και να γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων; Τίποτα από αυτά δεν έγινε, καμιά υποχώρηση.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε η λειτουργία τμήματος επιμόρφωσης στη «Διοίκηση πολιτιστικών μονάδων» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, σε συνεργασία με κάποιο Κέντρο, φυσικά έναντι πληρωμής διδάκτρων. Παρόμοιο τμήμα ήταν στον προγραμματισμό λειτουργίας τμημάτων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης του ίδιου πανεπιστημίου. Τα Κέντρα αυτά τα κατάργησε, αντί να βελτιωθούν, η υπουργός πριν λειτουργήσουν. Και με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής θα μείνουν πολλές κενές θέσεις στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σε κάθε κατάργηση, σε κάθε κόψιμο οι υποψήφιοι οδηγούνται στην ιδιωτική εκπαίδευση, χωρίς προϋποθέσεις και χαμηλό όριο βάσης. Αρκεί αντί μόχθου να υπάρχει ιδιωτικό χρήμα.

* συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας