Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Μυρσίνη Ζορμπά και ο Αντώνης Λιάκος, σε ένα εξαιρετικό κείμενό τους «Εφ.Συν.», ξεδίπλωσαν τις ιδέες τους και την επιχειρηματολογία τους σχετικά με την ανασυγκρότηση του ελληνικού αστισμού. Σε αυτή τη σύντομη πολιτική παρέμβασή μου δεν θα επιμείνω στα σημεία των απόψεων των συγγραφέων με τα οποία συμφωνώ, αλλά ούτε και θα τονίσω εκείνα στα οποία διαφωνώ.
Κάνω την εξής μετα-κριτική ανασυγκρότηση, η οποία λέει ότι: εάν η κυβέρνηση της Δεξιάς (με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη) εδώ και δύο χρόνια (Ιούλιος 2019 - Ιούλιος 2021) δεν συνιστά μόνον άσκηση πολιτικής εξουσίας εντός των κοινοβουλευτικών ορίων, αλλά επιπροσθέτως επεξεργάζεται μείζονα πολιτικά και τεχνοκρατικά προγράμματα ανασυγκρότησης του αστισμού στην Ελλάδα, τότε το μεγάλο πολιτικό ζητούμενο ορίζεται ως εξής: τι κάνει η ίδια η κοινωνία, τι κάνουν οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, τι κάνουν οι κοινωνικές ενώσεις και τα επαγγελματικά σωματεία, τι κάνει η κοινωνία των πολιτών και τελικά πώς αντιδρά σ’ αυτό το προγραμματικό σχέδιο ανασυγκρότησης του αστισμού η Αριστερά (με κεφαλαίο το α) και πιο συγκεκριμένα η κομματική πλειοψηφική έκφραση των κοινωνικών δυνάμεων που είναι ο «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία»;
Ολοι οι Ελληνες πολίτες ή τέλος πάντων όλοι όσοι συμμετέχουμε στο πολιτικο-κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου μας, έχουμε αντιληφθεί ότι κατά την κρίσιμη μεταπολεμική ιστορική φάση (ας πούμε ενδεικτικά το έτος 1949: με τη λήξη του εμφυλίου), η Δεξιά θεσμοθετήθηκε ως το απόλυτο πολιτικό υποκείμενο, το οποίο διεκδικούσε πάντοτε το «παπικό αλάθητο» για τις πολιτικές αποφάσεις και πράξεις της.
Δεν σκοπεύω να κάνω μια νέα μετα-ερμηνευτική πολιτική ανάλυση των πρόσφατων εβδομήντα χρόνων του τόπου μας. Και στη βιβλιογραφία και στην πολιτική κοινότητα, διατυπώνονται διαφοροποιημένες θέσεις και απόψεις και τελικά επικρατούν (αποκτούν πολιτική ισχύ) όσες αντέχουν στον ιστορικό έλεγχο της ελευθερίας του Λόγου και της σκέψης.
Προσωπικά, ως πολίτης και ως επιστήμων, ενδιαφέρομαι να εντοπίσω εκείνους τους μηχανισμούς και εκείνες τις διαδικασίες που θα αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε πολιτικό υποκείμενο στη χώρα μας. Ας μην ξεχνάμε ότι η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019) ήταν ιδιαίτερη και δεν είχε καμιά σχέση με το πνεύμα της Αριστεράς. «Εβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια»: αυτή τη μέγιστη πολιτική πράξη κανείς μα κανείς από τη Δεξιά δεν την έχει παραδεχθεί! Τώρα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάζεται και θέτει προς έγκριση στην κοινωνία μας το προγραμματικό του σχέδιο για την αναδημιουργία της Ελλάδας.
Κατά τη θεωρητικο-πολιτική άποψή μου, το πεδίο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να στρέψει το πολιτικό ενδιαφέρον του δεν είναι άλλο απ’ αυτό της «πολιτικής ενσωμάτωσης» του πληθυσμού, του «λαού» κατά το Σύνταγμα. Η Δεξιά του Μητσοτάκη ποντάρει στον πολιτικό εκφυλισμό της κοινωνίας, των κοινωνικών τάξεων κ.λπ. Στο κείμενό τους οι φίλοι μου Ζορμπά και Λιάκος μπορεί να μην το λένε ρητά, αλλά το θεμέλιο της αστικής ανασυγκρότησης, κατά τον Μητσοτάκη, είναι, κατά την άποψή τους, η «αποπολιτικοποίηση»(!) της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίξει το πολιτικό στοίχημά του κατά την επόμενη δεκαετία στις διαδικασίες διερεύνησης της «πολιτικής ενσωμάτωσης». Αυτό έκανε πριν από σαράντα χρόνια (1981-2021) το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Με απλά λόγια, όσοι περισσότεροι σε μια κοινωνία συμμετέχουν στο πολιτικό γίγνεσθαι τόσο δημιουργική και ελεύθερη καθίσταται η κοινωνία. Δεν αποφασίζουν άλλοι μέσω μιας τυπικής αντιπροσωπευτικής διαδικασίας, αλλά όλοι μαζί στο πλαίσιο της δημοκρατικής αρχής οργανώνουμε τη ζωή μας. Η ανασυγκρότηση της αστικής τάξης μπορεί -όπως φαίνεται- να αποτελεί τον μείζονα προγραμματικό στόχο της Δεξιάς, αλλά το χειραφετητικό ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας είναι το πρώτιστο πολιτικό διακύβευμα της εποχής μας. Και το πολιτικό αυτό έργο επωμίζεται η Αριστερά.
* καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας