Επιτέλους! Μετά από καιρό, απαγορεύσεις, εγκλεισμό, περιορισμούς βρισκόμαστε στο πλοίο της άγονης γραμμής. Σαλπάρουμε για τον Νότο, για το Ικάριο πέλαγος. Τι όμορφα που ακούγεται το σφύριγμα του πλοίου, καθώς βγαίνει απ' το λιμάνι και χαιρετά αυτούς που είναι πίσω, χαροποιεί τους επιβάτες ταξιδιώτες. Σε κάθε λιμάνι μπαίνουν και βγαίνουν επιβάτες, οχήματα φορτώνονται εμπορεύματα. Το πλοίο συνεχίζει να χαιρετά. Το ίδιο κι εγώ. Τηλεφωνώ σε κάθε νησί που δένει το πλοίο σε γνωστούς και τους χαιρετώ. «Βλέπουμε το καράβι που περνά, καλά να είστε, την άλλη φορά να 'ρθείτε και σε μας». Ετσι είναι οι φίλοι και η εγκαρδιότητά τους.
Εδώ και ώρα αφήσαμε πίσω τις ακτές της Σάμου. Σούρουπο. Μπροστά μας, αριστερά, ο βραχώδης όγκος των Φούρνων Κορσεών και δεξιά τα άγρια βουνά της Ικαρίας. Στο βάθος, μακριά, πλέει ένα δικάταρτο σκαρί με ανοιχτά τα πανιά του. Οσο πλησιάζουμε δεν διακρίνουμε κάποια κίνηση, ζωή στο κατάστρωμά του. Με έκπληξη και θαυμασμό διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για βραχονησίδα σε σχήμα πλεούμενου. Ενα γλυπτό δημιούργημα της θάλασσας και του ανέμου. Θα πλέει στη θάλασσα για χρόνια και χρόνια, εσαεί.
Οποια διαδρομή κι αν ακολουθήσεις, από οποιοδήποτε χωριό της Ικαρίας, θα συναντήσεις το ιδιαίτερο πράσινο τοπίο του νησιού. Οι φιδίσιοι δρόμοι ακολουθούν την κλίση των βουνών. Μετά από μια τέτοια διαδρομή στην άγρια φύση ο δρόμος σε βγάζει στον Μαγγανίτη και στις μικρές γαλαζοπράσινες αγκαλιές της περιοχής, τον Ποταμό και τη Φερόη. Περνάς πάνω από τη μέση του νησιού. Ο αγέρας σφυρίζει περνώντας ανάμεσα από πέτρινους σχηματισμούς, άγρια δέντρα. Νομίζεις ότι όπου να 'ναι θα φανεί στον ουρανό ο Ικαρος και τούτη τη φορά θα φτάσει στον προορισμό του.
Εδώ ξεχνάς τον γνωστό κόσμο, μπροστά σου τα νερά που ονειρεύονται οι κάτοικοι των πόλεων, πίσω σου και στο πλάι γεωλογικοί σχηματισμοί από τον γλύπτη της φύσης. Η θάλασσα αλλάζει συνέχεια χρωματισμούς. Στα βαθιά ο αγέρας δυναμώνει, ασπρίζει την κορφή της θάλασσας και δημιουργεί σπηλιάδες, σκορπίζει αλισάχνη, όσο ψηλότερα γίνεται. Εκεί στην ερημιά και στη σιωπή ακούς το ντούκου ντούκου μιας βενζινόβαρκας του παλιού καιρού. Είναι κάποιος τοπικός πλανόδιος πωλητής με διάφορα χρειαζούμενα των κολυμβητών. Νερά, σάντουιτς, καφέδες, μπίρες.
Οι άνθρωποι και η φύση της Νικαριάς σού χαμογελάνε διαρκώς. Αισιοδοξούν. Με βοριάδες και νοτιάδες ταξιδεύουν μαζί με το νησί τους στον χρόνο και στη ζωή. Είναι αισιόδοξοι και θα συνεχίσουν να περιμένουν τον Ικαρο κι ας ξέρουν ότι για αλλού κίνησε. Πού ξέρεις, ίσως κάποτε τους επισκεφτεί.
* συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας