Ο μεσιέ Κοτρωνίς και το σπυρί του

Αλλη μια σωστή ιδέα είχε προχθές η εφημερίδα μας. Να αναδημοσιεύσει το βιβλιαράκι του Γιάννη Βλαχογιάννη (1922) με τον τίτλο «Τα ανέκδοτα του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη».

Ανάμεσά τους και ένα απολαυστικό καλαμπούρι του Γέρου του Μοριά για ένα ενοχλητικό σπυρί, που στα χρόνια του Οθωνα έβγαλε «στα οπίσθιά του». Ο Κολοκοτρώνης το έδειχνε σε πολλούς ζητώντας να μάθει το μέγεθός του. Ενας τού είπε ότι ήτανε σαν ρεβίθι. Αλλος ότι έμοιαζε με καρύδι και ο τρίτος ότι ήτανε σαν αυγό. Μπερδεμένος ο θυμόσοφος Γέρος σχολίασε: Περίεργο, από το κεφάλι μου ώς τον κ… μου και δεν μπορώ να μάθω την αλήθεια;

Το σπυρί, όμως, αυτό είχε και συνέχεια: Στις επίσημες δεξιώσεις που έκανε στα ανάκτορα η Αμαλία, προσκαλούσε πάντα και τον Γέρο Κολοκοτρώνη. Και μάλιστα τον επεδείκνυε με καμάρι στους ξένους πρεσβευτές, αντιβασιλείς και λοιπούς γαλαζοαίματους αριστοκράτες, που είχαν γοητευτεί, ιδιαίτερα οι γυναίκες, από τους απλούς τρόπους και τα χοντρά καλαμπούρια του, που σκόπιμα οι δραγουμάνοι τα μετέφραζαν ακόμα πιο γαργαλιστικά.

Υπήρχαν, όμως, κάποια προβλήματα:

- Το σπυρί στα οπίσθιά του δεν του επέτρεπε να καθίσει ούτε στις αναπαυτικές πολυθρόνες του παλατιού. Τριγύριζε πέρα - δώθε στα σαλόνια και με διάφορες ψευτοδικαιολογίες προσπαθούσε μάταια να δώσει μια πειστική εξήγηση.

- Ολα τα κουτσομπολιά και τα σχόλια στις δεξιώσεις αυτές γίνονταν συνήθως στα γαλλικά. Ετσι, ο Γέρος δυσκολευόταν να πάρει μέρος στις συζητήσεις. Νόμιζε, μάλιστα, ότι είχε και το ελεύθερο να μονολογεί, με τα ελάχιστα ελληνοαλβανικά του, ό,τι χοντράδα τού ερχότανε στη γλώσσα και, το σπουδαιότερο:

- Οι ξένοι γαλλομαθείς ήταν αδύνατον να τον προσφωνούν με το όνομα «Μεσιέ Κολοκοτρώνης». Οχι μόνο γιατί ήταν τεράστιο, αλλά κυρίως γιατί τους ήταν αδύνατο να το προφέρουν τονίζοντάς το στην παραλήγουσα. Ετσι, κατά προτροπή της Αμαλίας οι γυναίκες αποφάσισαν να του κόψουν το πρώτο συνθετικό και να τον φωνάζουν «Μεσιέ Κοτρωνίς». Εμοιαζε έτσι σαν γαλλικό.

Τώρα, όσο ο Γέρος σουλατσάριζε όρθιος ανάμεσά τους, οι γυναίκες τον προσκαλούσαν συνέχεια με τη φράση «Ασέγιε βου, μεσιέ Κοτρωνίς». Επιπλέον, όμως, ο Κολοκοτρώνης θύμωσε και που του άλλαξαν το όνομα. Προστέθηκε δηλαδή τώρα και μια δεύτερη αιτία για να μην καθίσει. Ασέγιε βου από δω, ασέγιε βου από κει, το πήρε χαμπάρι η Αμαλία και δεν κρατήθηκε. Με τα λίγα ελληνικά που είχε μάθει, τον ρώτησε γιατί δεν κάθεται στους αναπαυτικούς καναπέδες της. Ο Γέρος τότε άρπαξε την ευκαιρία και επινόησε αμέσως την προσχηματική δικαιολογία που αναζητούσε:

- Μα, με τι να κάτσω βασίλισσά μου, αφού μου κόψατε τον κ…;

Ολα αυτά είναι αληθινά και τα έχουν διασώσει οι ιστορικοί Γιώργος Τερτσέτης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Δημήτρης Φωτιάδης κ.ά.

* δικηγόρος - συγγραφέας

Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 29/03/2021.