Δεν είναι μόνο δικαίωμά μας αλλά και χρέος μας να προασπίσουμε τον ανθρωπισμό, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη δική μας τοπική κοινωνία. Ολοι αυτοί οι νομπελίστες στοχαστές του 20ού αιώνα, αντιδραστικοί και μη, που μίλησαν για αυτές τις αξίες, αν ζούσαν και μελετούσαν και έγραφαν αυτά που έγραψαν σήμερα, θα ήταν είτε περιθωριοποιημένοι ή υπό περιορισμό.
Στην Ελλάδα τουλάχιστον, για δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό συνέβαινε: Την ίδια ώρα που Σαρτρ και Καμί κρίνονταν ως νομπελίστες για το έργο τους, οι φίλοι και υποστηρικτές τους στην Ελλάδα του Δυτικού καπιταλισμού με κάθε κόστος, φυλακίζονταν, περιθωριοποιούνταν (πολλές φορές από μόνοι τους) ή εξορίζονταν.
Το χειρότερο και το πιο δύσκολα αναστρέψιμο είναι το πώς λειτουργεί η κεφαλαιοκρατία στην εκπαίδευση. Σε όλες τις βαθμίδες της. Εχοντας κατοχυρώσει τη συγκάλυψη των φιλελεύθερων κυβερνήσεων στα πλαίσια της αποκρατικοποίησης και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην επένδυση, το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα προάγει τη σταδιακή αλλά σταθερή υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, στα ίδια ακριβώς μονοπάτια που ακολουθήθηκαν και με τη δημόσια υγεία.
Στην Ελλάδα πάλι, αρχικά η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και στη συνέχεια η θέσπιση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, που δεν λογοδοτεί όμως στο πανεπιστήμιο, πραγματοποιήθηκαν για έναν και μόνο σκοπό: Την υποβάθμιση της δωρεάν εκπαίδευσης.
Και εξηγούμαι: Κανείς καθωσπρέπει νοικοκύρης δεν πρόκειται να παροτρύνει το παιδί του να σπουδάσει σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, όπου θα υπάρχει μια συνεχής και μόνιμη συγκρουσιακή απειλή των φοιτητών με την αστυνομία, χωρίς ιδιαίτερες αφορμές.
Ειδικά στην Ελλάδα, που η αστυνομία δείχνει να έχει δυσανεξία σε καθετί διαφορετικό, είτε αυτό είναι εμφάνιση είτε άποψη είτε ιδεολογία. Ο αστυνομικός στο πανεπιστήμιο θα είναι το στουπί για τη μολότοφ -και δεν το λέω ειρωνικά ή σκωπτικά.
Η παρουσία του θα είναι ό,τι ακριβώς είναι το φιτίλι για τον δυναμίτη. Και όποιος δεν σπεύσει να με παρεξηγήσει, θα με θυμηθεί. Λοιπόν, αυτή η πανεπιστημιακή δομή θα υποβαθμιστεί, από όποια πλευρά και να το δει κανείς. Και το σίγουρο είναι πως θα πληγεί και ο ακαδημαϊκός χώρος, ελλείψει διαφορετικών ιδεών και προοπτικών, μιας και (διορθώστε με, παρακαλώ) δεν θυμάμαι κανέναν σκυφτό συμβιβασμένο νέο να αφήνει το στίγμα του στην κοινωνική πρόοδο της ιστορίας της κοινότητάς του.
*μεταπτυχιακός φοιτητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, απόφοιτος Ιστορίας - Αρχαιολογίας - ΔΠΑ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, απόφοιτος Εφαρμογών Ξένων Γλωσσών στη Διοίκηση και το Εμπόριο ΤΕΙ Ηπείρου
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 08/03/2021.
