Για το δημόσιο Πανεπιστήμιο

Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό με ιδιαίτερη προσοχή όσα λέγονται για την ποιότητα των ελληνικών δημόσιων Πανεπιστημίων και των Ελλήνων φοιτητών. Δεν ξέρω πού αποσκοπεί η απαξίωσή τους ή μάλλον δεν θέλω να εκφράσω άποψη για κάτι που δεν μπορώ να αποδείξω. Σίγουρα όμως έπειτα από αρκετά χρόνια στην Εκπαίδευση έχω να καταθέσω κάποια δεδομένα:

1) Παλιοί μαθητές μου, που διαπρέπουν αυτή τη στιγμή είτε ως γιατροί σε μεγάλα νοσοκομεία, εδώ και στο εξωτερικό, είτε ως διευθυντές εταιρειών που οι ξένοι τούς έχουν «εμπιστευτεί τα κλειδιά τους» είτε ως μηχανικοί πολύτιμα στελέχη πολυεθνικών, είναι όλοι τους παιδιά που πέρασαν από το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο διαβατήριο για την καριέρα τους.

2) Το επίπεδο των σπουδών μιας σχολής δεν κρίνεται από τους τοίχους της σχολής –που βέβαια καλό είναι να είναι καθαροί–, ούτε από τα όμορφα κτίρια που βλέπουμε στο Netflix. Κρίνεται από το επίπεδο των διδασκόντων και των φοιτητών τους. Υπάρχουν πολλές σχολές στη χώρα μας, Ιατρικές, Πολυτεχνικές, Νομικές κ.λπ., που τα πτυχία τους χαίρουν ιδιαίτερου σεβασμού και προτίμησης στο εξωτερικό.

3) Η δυσφήμηση όλων των φοιτητών, ότι είναι τραμπούκοι ή τεμπέληδες, είναι άλλη μια υστερόβουλη πράξη. Ναι, υπάρχουν μειονότητες ελαχίστων ατόμων που προκαλούν επεισόδια ανάρμοστα στον πανεπιστημιακό χώρο. Ομως υπάρχει ήδη το νομικό πλαίσιο να αντιμετωπιστούν, όπως γράφει σε άρθρο του ο κ. Σουφλιάς στο τελευταίο «Βήμα της Κυριακής». Βούληση δεν υπάρχει από μέρους των υπευθύνων.

4) Το ότι κάποιος φοιτητής δεν τελειώνει στην ώρα τις σπουδές του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι τεμπέλης. Ξέρετε, η ζωή δεν είναι γραμμική για όλους, γεμάτη επιτυχίες και προόδους. Στη ζωή υπάρχουν και πισωγυρίσματα. Υπάρχουν παιδιά που αναγκάζονται να εργαστούν χωρίς να καταφέρουν παράλληλα για κάποιο διάστημα να παρακολουθούν τις σπουδές τους. Ή παιδιά που αρρωσταίνουν. Ξέρετε, η κατάθλιψη θερίζει στις νέες γενιές.

Από τη στιγμή που το κράτος μετά το πέρας της κανονικής διάρκειας των σπουδών τούς διακόπτει έτσι κι αλλιώς όλες τις δωρεάν παροχές σε στέγη, βιβλία κ.λπ., δεν μπορώ να καταλάβω την πρεμούρα να τους διαγράψει από τη σχολή τους.

5) Αν έχει ανάγκη κάτι το ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι η ενίσχυση του ρόλου του. Αυτό γίνεται με επενδύσεις σε υποδομές, σε εργαστήρια στην έρευνα και σε προσωπικό. Αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε κεφάλαιο μεγαλύτερο από τον προϋπολογισμό του ΕΚΠΑ για να προσλάβουμε αστυνομικούς μέσα στα Πανεπιστήμια. Πραγματικά, και να με συγχωρέσετε για τον λόγο μου, δεν βρίσκω πιο ηλίθια ιδέα από αυτήν. Να περιπολούν αστυνομικοί μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Ανάμεσα σε παιδιά 18 έως 25 χρονών που το αίμα τους βράζει. Που το μυαλό τους είναι γεμάτο με επαναστατικές ιδέες και διάθεση να αλλάξουν τα πάντα.

Μάλλον κάποιοι έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι νέος και φοιτητής. Τι σημαίνει να βράζει το αίμα σου. Αν ναι, επίσης βλέπουν πολύ... Νetflix.

*φυσικός

Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 08/02/2021.