Ετών 25

«Σου έχω πει ψέματα,
Πάντοτε σου έλεγα πως είναι όμορφοι
Οι άνθρωποι, τα χρώματα και η μουσική.
Μέτρησε μόνο τα μεροκάματα που έκανα
Μ’ αυτό θα μάθεις πως έζησα (...)
Μόνο κάτω απ’ αυτές τις ηλίθιες αποδείξεις
Φτιάξε έναν ήλιο απ’ αυτούς που μόνο
Εσύ έχεις στο νου σου».
Κατερίνα Γώγου, Ετών 9

Κύριε διευθυντά, είμαι ένας άνθρωπος που επιθυμεί να τοποθετηθεί μέσα από το παρόν άρθρο και να αμφισβητήσει. Στις μέρες μας ζούμε σε μια κοινωνία απρόσωπη, απομονωμένη και αποσβολωμένη. Οταν κάποιος εκφραστεί διαφορετικά, τότε είναι είτε γραφικός είτε συνωμοσιολόγος. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην αμφισβήτηση της ύπαρξης της πανδημίας του Covid-19 σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στη διαφωνία προς τις τακτικές και την επιχειρηματολογία της πολιτείας.

Μιας πολιτείας, η οποία από την άνοιξη δεν επιθυμεί την αντίθετη γνώμη, έχει στην πρώτη γραμμή τον φόβο, την παραπληροφόρηση και την αδράνεια σε σημαντικούς τομείς όπως εκείνος της υγείας. Η ελληνική πολιτεία είναι σκληρή, γοητεύεται να παραδειγματίζει, να τιμωρεί και να φοβίζει. Πιθανόν να μην κατανοεί ότι η ουσιαστική αμφισβήτηση γεννά δημοκρατία, ότι η αληθινή αμφισβήτηση γεννά δημιουργία. Η αμφισβήτηση παρουσιάζει αδυναμίες και ελλείψεις ή παραβλέψεις, δεν επιτίθεται, δεν τρομοκρατεί.

Σε κάθε περίπτωση, η καθημερινότητα προχωρά με μόνο μέτρο τον περιορισμό των ανθρώπων, χωρίς στελέχωση του συστήματος υγείας, με συνεχείς αστυνομικούς ελέγχους και με μια δημοσιογραφία στον γύψο. Πίσω από τους προβολείς θεσμοθετούνται άβολοι νόμοι, όπως η εξίσωση των ΑΕΙ με τα ΙΕΚ. Ομως ευτυχώς το Σύνταγμα στην Αθήνα είναι στολισμένο και μπορούμε να πάμε να βγάλουμε μια φωτογραφία.

Και καλά κάνουμε δηλαδή εφόσον τηρούνται οι αποστάσεις, αλλά αναρωτιέμαι αν αυτό γινόταν 17 Νοεμβρίου ή αν αυτοί οι άνθρωποι κρατούσαν ένα πανό διαμαρτυρόμενοι κατά οποιασδήποτε διάκρισης, τότε σύντομα το υπουργείο Ασφάλειας του Πολίτη θα εμφάνιζε στους δρόμους πληθώρα αστυνομικών δυνάμεων. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ως εδώ, την πανδημία τη σεβόμαστε γιατί αγαπάμε τη ζωή, γι’ αυτό και προσέχουμε, όμως θα είμαστε εδώ να αμφισβητούμε κάθε παράλογο νόμο που θεσμοθετείται για χάρη ορισμένων συμφερόντων που εξυπηρετούνται, για κάθε παράλογο κοινωνικό μέτρο που αποφασίζεται. Αυτό είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Οι συνθήκες που εκδηλώνονται από την πανδημία θα αποτελέσουν τον αρωγό ώστε η κραυγή που υπάρχει στον φάρυγγα πολλών ανθρώπων τελικά να εκφραστεί σε δημιουργία, σε αντίδραση, σε αλλαγή. Στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και η ανεξαρτησία του. Με εκτίμηση,

*πτυχιούχος Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθηνών

Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 28/12/2020.