Γνήσια συντροφικότητα

Πλησιάζει ένας χρόνος από την έναρξη της μεγάλης περιπέτειας του πλανήτη με τη δημόσια υγεία. Η επιστήμη προσπάθησε με κλεφτοπόλεμο στην αρχή και πιο οργανωμένα αργότερα να δαμάσει τα περίφημα κύματα της πανδημίας. Φωνές ακούστηκαν -και εξακολουθούν να ακούγονται- για ψευτοεπιδημία, οργανωμένα σχέδια, για περίφημα κέντρα αποφάσεων που θέλουν να μας τσουβαλιάσουν όλους μαζί και να μας κάνουν ό,τι θέλουν και άλλα χαριτωμένα και φαιδρά. Υπήρξαν όμως και υπάρχουν και φωνές με κύρος και γνώση, που το μεγαλύτερο μέρος των συνανθρώπων μας ενστερνίζεται και ακολουθεί.

Τα οικονομικά προβλήματα αμέτρητα. Μεγάλες ομάδες του πληθυσμού δοκιμάζονται σκληρά από την ανεργία και τα περιοριστικά μέτρα που μπλοκάρουν την οικονομική δραστηριότητα. Ευτυχώς, πέρα από τη μέριμνα του κράτους -όπως άλλωστε οφείλει-, υπήρξαν και υπάρχουν πρωτοβουλίες ανθρώπων επιφανών και οργανώσεων με οικονομική δύναμη που συμβάλλουν όσο μπορούν στην ανακούφιση των ασθενέστερων.

Ο χώρος της δικής μου δραστηριότητας ίσως είναι ο πιο άτυχος. Τα θέατρα ανοιγοκλείνουν με αφόρητους περιορισμούς και βέβαια η παραγωγή προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τα έξοδα. Αυτό πολλαπλασιάζει την ήδη υψηλή ανεργία κι έτσι οι πιο ευνοημένοι της ιστορίας είμαστε όσοι συνεχίζουμε να εργαζόμαστε στην τηλεόραση. Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εδώ και αρκετούς μήνες προσπαθεί με νύχια και με δόντια να δημιουργήσει κάποιες προϋποθέσεις για να κρατηθεί ένα επίπεδο επιβίωσης ορισμένων συναδέλφων. Πολύ απλά προσπαθεί να είναι δίπλα τους με έργο. Κυρίως σε ό,τι αφορά τη διατροφή τους. Ας μην ακουστεί υπερβολικό. Ετσι είναι. Ο καλός μου συνάδελφος και πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας, έχει γίνει λάστιχο με το να πηγαινοέρχεται σε χώρους εστίασης για να προμηθεύεται φαγητά σε πακέτα! Ε, λοιπόν, του αξίζει ένα μπράβο! Μεγάλο! Και σε όλους τους υπευθύνους της διοίκησης του σωματείου.

Το μέτρο και ο σκοπός είναι πάντα ο άνθρωπος, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι σοφοί μας. Να, λοιπόν, μπροστά μας ένα απλό παράδειγμα γνήσιας, συναδελφικής αλληλεγγύης. Το σωματείο μας, που τόσες φορές όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε καυτηριάσει με τα λεγόμενά μας, αποδεικνύει με τη στάση του και τις πρωτοβουλίες του ότι ξεπερνάει τις περίφημες κομματικές γραμμές, που τόσο μας ταλαιπωρούν, και γίνεται πραγματικά σοσιαλιστικό, δηλαδή συντροφικό! Οταν με το καλό ξεπεραστούν τα προβλήματα της πανδημίας και επανέλθουμε στα γνωστά μας, ίσως πολλά να τα ξεχάσουμε. Τις στιγμές αυτές τις ανθρώπινες όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τις κρατήσουμε βαθιά μέσα μας.