Λένε πως όταν μπαίνει ο Αύγουστος βγαίνει το καλοκαίρι. Βέβαια, τούτο το καλοκαίρι, που δεν μοιάζει με κανένα -το πρώτο καλοκαίρι που δανειστήκαμε στίχους του χειμώνα και σιγοτραγουδάμε «άμα το πηδήσουμε, για άλλα δέκα χρόνια άντε καθαρίσαμε»-, ο Αύγουστος όπως τον ξέραμε είναι σαν μην ήρθε ποτέ.
Πάντως η μνήμη, σωματική σε ένα βαθμό, ευτυχώς μας θυμίζει πως μαζί με τον Αύγουστο έρχονται γλυκά σταφύλια και νόστιμα σύκα, μελτέμια και ίσκιος μεγάλου δέντρου στην πλατεία ορεινού χωριού, παγωτά που απολαμβάνουμε απενοχοποιημένοι από τις δίαιτες, ξυπόλητα πόδια σε μάρμαρα και σε αρμυροσκαμμένους βράχους.
Αύγουστος σημαίνει και μαυρισμένα εργατικά χέρια στα χωράφια, ομάδες Τσιγγάνων που κατασκηνώνουν κοντά στις πεδιάδες και περιμένουν να δουλέψουν. Oχι όμως μόνον αυτοί πια. Aνεργοι χωριανοί διπλανών τόπων και συγχωριανοί περιμένουν κι αυτοί ένα μεροκάματο. Η πανδημία χτύπησε αυτές τις δουλειές που ο Ελληνας έκανε «στο πόδι». Εστιατόρια, μπαρ, καφέ και φυσικά τουριστικά πρακτορεία. Οδηγοί, ξεναγοί και άλλοι έμειναν άπραγοι.
Ετσι λοιπόν, καθώς διασχίζω τον Θεσσαλικό Κάμπο, νύχτα, με του Αυγούστου το χρυσό φεγγάρι και βλέπω αμπέλια και χωράφια, θυμήθηκα εκείνη την παροιμία που λέγαν οι πιο παλιοί στη γειτονιά μου «Αύγουστε τραπεζοφόρε, να 'σουν τρεις βολές τον χρόνο». Κάτι θα ήξεραν. Με τη σκέψη ενός δυσανάγνωστου φθινοπώρου σίγουρα χρειαζόμαστε έναν Αύγουστο ακόμα. Και έτσι όπως τρέχει το μυαλό θυμήθηκα έναν άλλον, στο όνομα μόνο, Αύγουστο. Τον ιδρυτή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και τα τελευταία λόγια του, που μοιάζουν τόσο ειρωνικά σ' αυτή τη συγκυρία:
«Χειροκροτήστε φίλοι μου. Η κωμωδία ετελείωσε»!
Και να που τώρα θέλω να τα πω σε όλους αυτούς που έφτιαξαν οικονομικές αυτοκρατορίες δίχως να βλέπουν ποιους πατούν προχωρώντας. Με ένα φύσημα του ιού καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα.
Αχ Αύγουστε, τι παιχνίδια παίζεις στο μυαλό, μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι, διασχίζοντας με το φως σου τις πεδιάδες και βρίσκοντας «πού και πού επιπλέον σπίτια και συστάδες ανθρώπων που μισούνται κι ερωτεύονται κάτω από τις φιστικιές, ανάβουν τα πάλαι ποτέ φιλιά, ξανά και ξανά στις μύτες των ποδιών ο ίδιος όρκος και τα ίδια εναντίον της μοίρας λόγια πικρά…».
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας