Συνολική σύγκρουση

Δυναμική μετωπικής συνολικής σύγκρουσης σκιάζει τις σχέσεις Αιγύπτου-Τουρκίας, μια δυναμική που δεν περιορίζεται στη Λιβύη αλλά αργά ή γρήγορα θα συμπεριλάβει τη Συρία και το Ιράκ.

Οι ηγεμονικές περιφερειακές φιλοδοξίες του Ερντογάν να ηγηθεί του σουνιτικού Ισλάμ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική αποτελούν μια διπλή πρόκληση για το Κάιρο.

Πρόκληση εσωτερική, καθότι η Αγκυρα στηρίζει και ενισχύει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο και τα παρακλάδια της στη Γάζα και στην Τρίπολη.

Η στήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από τον Ερντογάν δεν απειλεί μόνο την εσωτερική σταθερότητα και την περιφερειακή επιρροή και εμβέλεια της Αιγύπτου, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Ο ανταγωνισμός Αιγύπτου-Τουρκίας έχει βεβαρημένο ιστορικό παρελθόν με δύο πολεμικές συγκρούσεις τον 19ο αιώνα, με στόχο την κυριαρχία στη Μέση Ανατολή.

Μόνιμη παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας στη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ επί της ουσίας θα απαγορεύει στην Αίγυπτο να συνδιαμορφώνει συσχετισμούς και ισορροπίες στον αραβικό κόσμο.

Πέραν της Γαλλίας που επιχαίρει για τη σκλήρυνση της στάσης της Αιγύπτου απέναντι στην Τουρκία, θετικά καταγράφουν την κινητοποίηση του Καΐρου τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ ως προς τις ισορροπίες στη Συρία και στο Ιράκ.

Ενεργοποίηση του Αξονα Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας και Εμιράτων στη Συρία θα είναι μια εξέλιξη καλοδεχούμενη από τα καθεστώτα της Δαμασκού και της Βαγδάτης, αλλά και από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα, καθώς διευρύνεται το περιθώριο ελιγμών τους απέναντι στην Αγκυρα.

Με την εμπλοκή της στη Λιβύη η Τουρκία ενεργοποίησε την Αίγυπτο που ήδη είχε καταγράψει ως απειλή για την ασφάλειά της την ολόπλευρη στήριξη του Ερντογάν προς την κυβέρνηση της Χαμάς στη Γάζα.

Η Τουρκία του Ερντογάν εξάγει αστάθεια στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και αποτελεί βαρύνουσα παράμετρο επικίνδυνης επιβάρυνσης μιας ήδη οριακά βεβαρημένης περιφερειακής συγκυρίας.