Στη σκιά ενός σκληρού Brexit

Τέσσερα χρόνια μετά το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο που οδήγησε στην επικράτηση του Brexit, το ενδεχόμενο μιας σκληρής ασύντακτης αποχώρησης του Λονδίνου χωρίς συμφωνία με τις Βρυξέλλες είναι ανοιχτό.

Τα όσα ακολούθησαν το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016, μέχρι τις πρόωρες εκλογές του Δεκεμβρίου, αν μη τι άλλο, δείχνουν ότι δεν υπάρχει αδιανόητο σενάριο.

Βrexit με μόνο σημείο αναφοράς στις σχέσεις του Λονδίνου με την Ε.Ε. το πλαίσιο και τις πρόνοιες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου σημαίνει περιπλοκή έως βραχυκύκλωμα των προσπαθειών ώστε το κόστος της πανδημίας να καταστεί διαχειρίσιμο για την Ε.Ε. των 27.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πριν από τέσσερα χρόνια θα παραμείνει ως παράδειγμα της αυτοπαγίδευσης–αυτοεγκλωβισμού στον οποίο οδήγησε το Συντηρητικό Κόμμα και το Ηνωμένο Βασίλειο ο μοιραίος Ντέιβιντ Κάμερον.

Στις ευρωεκλογές του 2014 το ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φάρατζ ήρθε πρώτο και προκάλεσε πανικό στους Συντηρητικούς ένα χρόνο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2015. Τότε ο Κάμερον, ενθαρρυμένος από το «όχι» της Σκοτίας στην ανεξαρτησία στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου του 2014, δεσμεύτηκε ότι αν εκλεγεί για δεύτερη θητεία θα διεξαγάγει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στην Ε.Ε.

Το στοίχημα το κέρδισε ο Κάμερον, καθώς οι Συντηρητικοί στις εκλογές του 2015, όχι μόνον διατήρησαν τις δυνάμεις τους, αλλά τις αύξησαν διασφαλίζοντας κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τερμάτισε πρόωρα την πολιτική σταδιοδρομία του Κάμερον, με τη διάδοχό του Μέι και τη φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα των Συντηρητικών να διαπράττουν χειρότερο λάθος από την υποβάθμιση της πιθανότητας επικράτησης του Brexit.

Eπί τρία συνεχή χρόνια η πλειοψηφία της πολιτικής ελίτ του Ηνωμένου Βασιλείου μετήλθε κάθε δυνατό ελιγμό για να καθυστερήσει, να αλλοιώσει και, αν είναι δυνατόν, να αγνοήσει την εντολή των ψηφοφόρων του Ιουνίου του 2016.

Πρώτα ο Κάμερον και στη συνέχεια η Μέι έστρωσαν τον δρόμο στον Τζόνσον που κέρδισε τη μάχη για την ηγεσία του κόμματος και της χώρας με σημείο αναφοράς τον σεβασμό του αποτελέσματος της λαϊκής ετυμηγορίας.