Κάμερα μέσα στην τάξη;

Για να συνεννοούμαστε: Η «ζωντανή μετάδοση ήχου και εικόνας σε πραγματικό χρόνο, για όσο διαρκεί η διδασκαλία, με αποκλειστικούς αποδέκτες τους μαθητές», όπως είπε η υπουργός Παιδείας, απαιτεί κάμερα και μικρόφωνο μέσα στην τάξη. Ανεξάρτητα από το αν αυτά ανήκουν σε κινητό τηλέφωνο, τάμπλετ, φορητό Η/Υ κ.λπ. Αλλιώς δεν γίνεται η ζωντανή μετάδοση ήχου και εικόνας.

Επίσης ό,τι μεταδίδεται ζωντανά μπορεί και να βιντεοσκοπηθεί από την πλευρά του δέκτη και στη συνέχεια να κυκλοφορήσει ατόφιο, επεξεργασμένο, με μοντάζ, αλλοιωμένο και ούτω καθεξής και για οποιονδήποτε σκοπό (διακωμώδηση, διαπόμπευση) εν αγνοία όσων βιντεοσκοπούνται. Μα αυτά είναι παράνομα, θα πει κάποιος! Προφανώς είναι παράνομα, αλλά θα γίνονται και θα επιτυγχάνεται ο σκοπός τους! Πόσα και πόσα παράνομα βίντεο δεν κυκλοφορούν σήμερα τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και με διαμοιρασμό μεταξύ των «έξυπνων» κινητών (smartphones);

Η κάμερα θα είναι στραμμένη στον καθηγητή και όχι στους μαθητές, που ως ανήλικοι δεν επιτρέπεται να φαίνονται, θα αντιτείνει ο «πεφωτισμένος» αντίλογος! Λες και ο καθηγητής μένει μαρμαρωμένος και δεν συνομιλεί, δεν ρωτάει, δεν περιμένει απαντήσεις ή ερωτήματα και απορίες από τους μαθητές, δεν απαντά, δεν τους αποκαλεί με τα ονόματά τους, δεν τους επιτρέπει να σηκωθούν στον πίνακα, ούτε σπεύδει δίπλα τους προς βοήθεια ή επεξήγηση της εργασίας που εκτελούν ή της άσκησης που λύνουν. Μα ακριβώς όλη αυτή η αλληλεπίδραση, οι ποικίλες αντιδράσεις, οι εκφράσεις και συμπεριφορές, οι ερωταποκρίσεις στη ζωντανή μετάδοση θα αποκαλύπτονται και ενδέχεται να υφίστανται οποιουδήποτε είδους εκμετάλλευση - και ας μην καμώνονται κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν...

Είμαστε υπέρμαχοι της τεχνολογίας όταν αυτή υπηρετεί τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, άλλωστε γι’ αυτό επινοήθηκε, και όχι όταν με στρεβλή χρήση στρέφεται εναντίον τους.

Και αφού συνεννοηθήκαμε στα αυτονόητα, πάμε να δούμε μήπως μπορέσουμε να συμφωνήσουμε και σε κάποιες παραδοχές. Αν αποδεχόμαστε ότι υπάρχει εκπαιδευτικό απόρρητο πάνω στο οποίο οικοδομείται η σχέση εμπιστοσύνης δασκάλου - μαθητή, τότε δεν μπορούμε να δεχτούμε μικρόφωνο και κάμερα (όπου και να είναι στραμμένη) μέσα στην τάξη.

Αν αποδεχόμαστε ότι η τάξη είναι μία οικογένεια και όσα λαμβάνουν χώρα σ’ αυτή δεν κοινολογούνται, κοντολογίς, αν αποδεχόμαστε ότι τα εν οίκω μη εν δήμω, τότε δεν μπορούμε να δεχτούμε μικρόφωνο και κάμερα (όπου και να είναι στραμμένη) μέσα στην τάξη.

Και για τους μαθητές που απουσιάζουν για πραγματικούς λόγους και θα ‘θελαν να παρακολουθήσουν το μάθημα δεν πρέπει να ενδιαφερθούμε; έρχεται το ερώτημα από την πλευρά του υπουργείου και των υποστηρικτών του. Το ερώτημα όμως είναι μάλλον υποκριτικό, αλλιώς το υπουργείο Παιδείας θα φρόντιζε ώστε: όλα τα παιδιά να είχαν δασκάλους και καθηγητές από την πρώτη μέρα έναρξης των μαθημάτων και όχι μετά από έναν, δύο ή και περισσότερους μήνες, να γίνουν οι απαιτούμενοι διορισμοί στα πάμπολλα οργανικά κενά που υπάρχουν, να μην αποκλείονταν μαθητές από τα ΕΠΑ.Λ., να μην αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και μάλιστα σε περίοδο κορονοϊού, που τα παιδιά στην τάξη πρέπει να είναι λιγότερα κ.ά. Ομως θεσμοθετημένες λύσεις για τους απόντες μαθητές, που αδυνατούν να βρίσκονται στο σχολείο, υπάρχουν -και μάλιστα με διάλογο, τον οποίο το υπουργείο Παιδείας αποφεύγει-, μπορούν να βρεθούν και άλλες! Για παράδειγμα: στο εκπαιδευτικό μας σύστημα υπάρχει ο θεσμός της κατ’ οίκον διδασκαλίας, με κατ’ οίκον επίσκεψη του εκπαιδευτικού, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, ή με εξ αποστάσεως σύγχρονη ή ασύγχρονη εκπαίδευση, σε έκτακτη κατάσταση όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα. Το μάθημα γίνεται είτε από τον ίδιο εκπαιδευτικό (μόνιμο ή αναπληρωτή) που διδάσκει στη φυσική τάξη, με υπερωριακή απασχόληση ή για συμπλήρωση του ωραρίου του, είτε από αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου (με τροποποίηση του ωραρίου του προς τα πάνω ή αναβαθμίζοντάς τον από μειωμένου σε πλήρους ωραρίου).

Επομένως, γιατί προτάθηκε αυτή η λύση και μάλιστα χωρίς κανέναν διάλογο; Μήπως για να εξυπηρετηθούν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια; Για σκεφτείτε το... Ή μήπως και για να ασκηθεί έλεγχος, πειθάρχηση, εκφοβισμός, φακέλωμα και κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών;