Ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος κάθε έτους είναι στην πατρίδα μας μήνες περίεργοι. Δεν ξέρεις πώς μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα! Από τη μία η γιορτή για το Πολυτεχνείο και από την άλλη οι εκδηλώσεις και οι διαδηλώσεις με αφορμή τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου του 2008.
Θα ήταν αστείο, αν δεν έφτανε στα όρια του επικίνδυνου, να προετοιμαζόμαστε γι' αυτά σαν να πρόκειται να μπούμε σε πόλεμο. Χιλιάδες αστυνομικοί σε ετοιμότητα, εμπρηστικές δηλώσεις από τους «αντιπάλους» και στη μέση οι υπόλοιποι, φοβισμένοι και αμήχανοι να παρακολουθούμε, μη γνωρίζοντας τι θα μας ξημερώσει!
Τι τρόπο έχουμε βρει, αλήθεια, για να θυμόμαστε; Γιατί μας γοητεύει τόσο πολύ ο θόρυβος και όχι η ουσία; Πώς μπορείς να καταδικάζεις τη βία της εξουσίας όταν με κάθε ευκαιρία την προκαλείς να σε συντροφέψει; Μήπως και στις δύο περιπτώσεις τα λόγια τα βαρβάτα και τα φλάμπουρα όλων των αποχρώσεων έχουν να κάνουν με ένα πιο βαθύ υπαρξιακό μας πρόβλημα, που το βαφτίζουμε στα εύκολα «διαμαρτυρία»;
Ποιοι είναι τέλος πάντων όλοι αυτοί που κάθε τόσο μπαρουτιάζουν την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και άλλες πόλεις, λες και έχουν ραντεβού με τις συγκεκριμένες ημερομηνίες; Γιατί δεν εισακούεται ποτέ η έκκληση των γονέων του άτυχου Γρηγορόπουλου για αποφυγή ακροτήτων; Ποιοι είναι αυτοί που τους ονομάζουμε προβοκάτορες;
Πότε ονοματίστηκε κάποιος από αυτούς; Μήπως υπάρχει κάτι μέσα μας που δεν ελέγχουμε και βρίσκει ευκαιρία να εκδηλωθεί με κρότο και καταστροφή ώστε να δηλώσουμε παρόντες και ετοιμοπόλεμοι; Η χειρότερη μορφή που μπορεί να πάρει η εσωτερική μας ανεπάρκεια είναι της βίας. Είμαι βέβαιος όμως πως κανείς δεν θα ήθελε να θυμάται κάποιες μελανές ημέρες του παρελθόντος με αυτόν τον τρόπο.
Ζήσαμε κάμποσα ζοφερά χρόνια οικονομικής κρίσης και κοινωνικής αποσύνθεσης, με καταστροφές δημόσιων κτιρίων, καταστημάτων, δρόμων, κάδων απορριμμάτων, τραπεζών (αλήθεια, γιατί δεν θυμόμαστε τα ονόματα εκείνων που κάηκαν ζωντανοί στη Μαρφίν;).
Συμπληρώθηκαν τον Αύγουστο που μας πέρασε 70 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Εχοντας μπροστά μας την πρόκληση των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, που επίσης ταλαιπωρήθηκε από δύο εμφυλίους, ας τον σκοτώσουμε οριστικά μέσα μας. Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για όλους τους νεκρούς μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας