Οι ιδρυτικές αξίες της Ε.Ε. είναι το πρόβλημα

Γιατί αναπαράγεται από όλους τους υπερασπιστές της Ε.Ε. το αφήγημα που λέει ότι αυτή μπορεί να αλλάξει υπέρ των λαών, αν «την επαναφέρουμε στις ιδρυτικές της αξίες και αρχές»; Γίνεται γιατί η «βιτρίνα» της Ε.Ε. έχει «ραγίσει» στα μάτια των λαών. Γιατί ένα μεγάλο τμήμα των νέων στη χώρα μας βρίσκεται στο 74% του ελληνικού λαού που απαντάει πως δεν εμπιστεύεται την Ε.Ε. Που καταλαβαίνει ότι η Ε.Ε. δεν είναι αυτή που διαφημίζεται μέσα από τα διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα (που χρηματοδοτούνται αδρά από την ίδια την Ε.Ε.!!!).

Βλέπουν ότι η Ε.Ε. σημαίνει ελαστική απασχόληση, με τις θέσεις μερικής απασχόλησης να αυξάνονται διαρκώς σε σχέση με τις θέσεις σταθερής εργασίας, με 3ωρα και 4ωρα, δουλειά με τσακισμένα δικαιώματα… Δίπλα σε αυτά βλέπουν τη δουλειά μέχρι τελικής πτώσης στο εμπόριο και τον τουρισμό, χωρίς ρεπό, με ξεχειλωμένα ωράρια… Βλέπουν ότι ασφάλεια για την Ε.Ε. σημαίνει στρατιωτικοποίηση, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις μαζί με το ΝΑΤΟ…

Ολα αυτά δεν είναι ξεστράτισμα από τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε., αλλά είναι αυτές ακριβώς οι ιδρυτικές αρχές. Οι βάσεις για όσα σήμερα ζούμε μπήκαν τη δεκαετία του ’90, που οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είχαν το πάνω χέρι. Αυτή την πολιτική είναι που εφάρμοσαν όλων των ειδών οι κυβερνήσεις («αριστερές», σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, ακροδεξιές) στην Ε.Ε. και στη χώρα μας την τελευταία 5ετία. Αλλωστε το 90% των αντιλαϊκών αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου τις στήριξαν όλοι μαζί: σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, ακροδεξιοί. Τα ίδια ψήφισαν δηλαδή αυτοί που προεκλογικά «κονταροχτυπιούνται» για τα μάτια του κόσμου.

Ετσι μεταφράζονται οι «όμορφες λέξεις» (βλ. ίσες ευκαιρίες, ασφάλεια, απασχόληση κ.λπ.) που επιστρατεύει η Ε.Ε. για να κρύψει τη βαρβαρότητα της πολιτικής της. Το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη «κινητικότητα». Γιατί «κινητικότητα» ονομάζουν την εργασιακή περιπλάνηση από κλάδο σε κλάδο και από χώρα σε χώρα ανάλογα με τις ανάγκες των μεγάλων ομίλων. Αυτές τις κατευθύνσεις στηρίζουν με το ίδιο πάθος τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Ν.Δ.

Γι’ αυτό είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον τους για το brain-drain. Αν ήθελαν να μη φεύγουν οι γιατροί, ας στελέχωναν τα δημόσια νοσοκομεία. Αν θέλουν να αντιμετωπίσουν τη μετανάστευση μηχανικών, ας δρομολογούσαν έργα ζωτικής σημασίας για τον λαό (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά). Αν θέλουν την πρόοδο της επιστημονικής έρευνας, ας τη χρηματοδοτήσουν από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Τι θα κούμπωνε σε όλα τα παραπάνω, αν όχι ο αντικομμουνισμός; Πρόκειται για βασικό στοιχείο της πολιτικής της Ε.Ε. από τότε που ξεκίνησε ως ΕΚΑΧ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα) και ΕΟΚ. Μάλιστα ο πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν ήταν ο διαπραγματευτής του Χίτλερ, που πολέμησε στον ναζιστικό στρατό, Βάλτερ Χάλσταϊν. Τέτοιοι υπέγραφαν τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε.! Πριν από 15 μέρες μάλιστα, και ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, οι ηγέτες της Ε.Ε. ξαναθυμήθηκαν τις πραγματικές ιδρυτικές αρχές της και είπαν να επαναφέρουν την κορωνίδα του αντικομμουνισμού, την ορολογία για «σιδηρούν παραπέτασμα» σε διακήρυξη που υπέγραψαν. Και εκεί βρέθηκαν οι υπογραφές της Μέρκελ, του Τσίπρα, αλλά και του Ορμπαν, του Σαλβίνι και του Κουρτς. Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με περισσότερη Ε.Ε., αφού αυτή με την πολιτική της ταΐζει τον φασισμό.

Το ΟΧΙ που σκέφτεται και πρέπει να τολμήσει να πει η νεολαία στην Ε.Ε. μπορεί να ακουστεί καθαρά με ψήφο στο ΚΚΕ. Γιατί ΝΑΙ στο ΚΚΕ είναι ένα δυνατό ΝΑΙ στον αγώνα, στη συνεργασία και την κοινή πάλη των λαών για την Ευρώπη του Σοσιαλισμού. Σημαίνει ΝΑΙ στον αγώνα που μοιράζεται το ΚΚΕ με δεκάδες Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης για το μέλλον που αξίζει στη νεολαία. Δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ για να δυναμώσει η προοπτική, η πάλη για την «Ελλάδα των πολλών», που μπορεί να είναι μόνο η Ελλάδα του Σοσιαλισμού.

*Υποψήφιος ευρωβουλευτής ΚΚΕ, γραμματέας του Κ.Σ. της ΚΝΕ