Κυβερνήσαντες και κυβερνώντες αποποιούνται τις ευθύνες τους

Ο πρωθυπουργός, στο διάγγελμά του από την Ιθάκη, διακήρυξε ότι «τα Μνημόνια τελείωσαν» χάρη στην πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνησή του και κατηγόρησε τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για τα δεινά που επισώρευσαν στη χώρα και στον λαό με τα δύο Μνημόνια που υπέγραψαν και εφάρμοσαν.

Δεν έκανε, όμως, καμιά αναφορά στις δικές του ευθύνες και της κυβέρνησής του για την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και τις συνέπειες που είχε η εφαρμογή του εις βάρος του λαού.

Σε δηλώσεις τους οι αρχηγοί των κομμάτων που είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας επί 40 ολόκληρα χρόνια κατηγόρησαν τον πρωθυπουργό ότι, εξαιτίας των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει μετά το τέλος των τριών μνημονίων, η χώρα μπαίνει σε ένα άτυπο Μνημόνιο και ότι δεν υπάρχει καθαρή έξοδος από τα Μνημόνια.

Δυστυχώς, οι σημερινοί αρχηγοί της Ν.Δ. και (ουσιαστικά) του ΠΑΣΟΚ θέλουν να ξεχάσει ο λαός τις τεράστιες ευθύνες που έχουν τα κόμματά τους και οι προκάτοχοί τους την 35ετία 1974-2009, καθώς και οι ίδιοι τη μνημονιακή πενταετία 2010-2014.

Από τα όσα προαναφέρθηκαν, οι μεν κυβερνήσαντες αποποιούνται τις τεράστιες ευθύνες των προκατόχων τους και τις δικές τους, οι δε κυβερνώντες τις ευθύνες τους για τα τριάμισι χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, τόσο οι μεν όσο και οι δε δεν τολμούν να πουν την αλήθεια στον λαό για το τι τον περιμένει τα επόμενα 40 χρόνια, εξαιτίας της ανειλημμένης υποχρέωσης της χώρας μας για τη μείωση του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους στο 75% του ΑΕΠ.

Αναλυτικότερα:

Τη μεγαλύτερη ευθύνη από πολλές πλευρές έχουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, οι μονοκομματικές κυβερνήσεις των οποίων την 35ετία 1974-2009, λόγω της κακοδιαχείρισης, των ατασθαλιών και των σκανδάλων, διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και το έφτασαν το δ' τρίμηνο του 2009 στα 301 δισ. ευρώ ή 126,7% του ΑΕΠ.

Στη συνέχεια, η αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους αυτού ανάγκασε τις κυβερνήσεις τους να υπογράψουν και να εφαρμόσουν τα δύο Μνημόνια, με τα γνωστά αποτελέσματα που ανέφερε και ο πρωθυπουργός.

Και, παρά τις θυσίες και το καταστροφικό για τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες «κούρεμα» των ομολόγων που κρατούσαν (το διαβόητο PSI), το δημόσιο χρέος αυξήθηκε το δ' τρίμηνο 2014 στα 319,6 δισ. ευρώ ή στο 178,9% του ΑΕΠ.

Τη βαριά αυτή «κληρονομιά» κλήθηκε να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛΛ., όταν ανέλαβαν την εξουσία, τον Ιανουάριο του 2015.

Ο πρωθυπουργός, με την απόφασή του να αναθέσει το νευραλγικό υπουργείο Οικονομικών σε ένα άπειρο πολιτικά πρόσωπο (αντί π.χ. σε έναν έμπειρο πολιτικό, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) είχε την (ομολογημένη) αυταπάτη ότι μπορούσε να τα «βάλει» με τα «θηρία» των δανειστών, με αποτέλεσμα να υποκύψει και να αναγκαστεί να υπογράψει το ταπεινωτικό για τη χώρα τρίτο Μνημόνιο, η εφαρμογή του οποίου, με τις αυξήσεις στη φορολογία και τις περικοπές των δαπανών, επισώρευσε νέα βάρη στον λαό.

Παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο χρέος, αντί να μειωθε, αυξήθηκε το α' τρίμηνο του 2018 στα 322,6 δισ. ευρώ ή στο 180,4% του ΑΕΠ.

Ο «βρόχος» αυτού του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους -δημιούργημα πρωτίστως Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και σε πολύ μικρότερη έκταση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.- θα «σφίγγει» τη χώρα και τον λαό, εξαιτίας των υποχρεώσεων που επέβαλαν οι δανειστές στη σημερινή και στις επόμενες κυβερνήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιστροφή των χρημάτων τους.

Εκτός από τη μείωση των συντάξεων το 2019 και του αφορολογήτου το 2020, υπάρχει η νομοθετημένη υποχρέωση της χώρας για επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060, κάτω από την αυστηρή επιτήρηση και τον έλεγχο των δανειστών.

Πρωτογενή, όμως, πλεονάσματα στα ποσοστά που προαναφέρθηκαν καθιστούν ανέφικτους τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που απαιτούνται για την ταχεία μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ.

Αυτό το παραδέχεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκθεσή της για το χρέος του Ιουνίου φέτος, η οποία προβλέπει πολύ χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μέχρι το 2060, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να μειωθεί το 2030 στο 127,2% του ΑΕΠ (όσο ήταν το 2009) και το 2060 στο 96,4% του ΑΕΠ, δηλαδή υψηλότερο από το 75% του ΑΕΠ που πρέπει να επιτύχει η χώρα για να απαλλαγεί από τη στενότερη εποπτεία των δανειστών.

Αυτή είναι η αλήθεια για την πραγματικότητα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα τα επόμενα 40 χρόνια. Αυτή την αλήθεια, κυβερνώντες και κυβερνήσαντες -εκτός του ότι δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν- δεν τολμούν να την πουν στον λαό.

Αυτήν, όμως, θα κληθούν να διαχειριστούν όποια από αυτά σχηματίσουν τις επόμενες κυβερνήσεις. Καλό, επομένως, θα είναι να σταματήσουν τις ανούσιες και ζημιογόνες για τη χώρα αντιδικίες τους.

*πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ