«Σημείο Ωμέγα»

«Αυτό είναι που κάνουμε με κάθε ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Η ανθρώπινη αντίληψη είναι μια σάγκα (ιστορία) επινοημένης πραγματικότητας. Αλλά εμείς μηχανευόμασταν καταστάσεις πέραν των συμφωνημένων ορίων αναγνώρισης ή ερμηνείας. Το να πεις ψέματα είναι απαραίτητο. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε καινούργιες πραγματικότητες μέσα σε μια νύχτα…». Αυτές είναι οι σκέψεις ενός παροπλισμένου συμβούλου για θέματα πολέμου στο Πεντάγωνο, στο εξαιρετικό βιβλίο «Σημείο Ωμέγα» του Ντον ΝτεΛίλο.

Λέει πως ο πόλεμος δημιουργεί έναν κλειστό κόσμο, που δεν περιλαμβάνει μόνο στρατιώτες αλλά και σχεδιαστές. Τι κάνουν λοιπόν εκεί, μέσα στις αίθουσες των συνεδριάσεών τους; «Ο πόλεμός τους», λέει ο ΝτεΛίλο, «είναι ακρωνύμια, προβολές στο μέλλον, απρόβλεπτες καταστάσεις, μεθοδολογίες».

Αφηρημένες συρράξεις. Μια πραγματικότητα που εξυπηρετεί τα κράτη. Λέξεις παλιές και καινούργιες γίνονται τα χρήσιμα εργαλεία. Επανάσταση, ανεξαρτητοποίηση, ελευθερία, αλληλεγγύη, αυτονομία, προσάρτηση, απόσχιση. Επανασχεδιάζονται ώστε να λειτουργήσουν στο σήμερα.

Μεταβολές στις λέξεις και τις έννοιες αυτές καθ' εαυτές, στη μορφή και το νόημά τους. Λέξεις που οι «ειδικοί» κρατούν σαν «φίδια στη φωλιά» έτοιμες να σε τσιμπήσουν, να σε φοβίσουν.

Σκέφτομαι πως ίσως στις ανήλιες αίθουσες των «πολεμικών σχεδιασμών» θα έπρεπε να μπουν οι άνθρωποι εκείνοι (φιλόσοφοι; διανοητές;) που θα προσπαθήσουν να βρουν καινούργιες λέξεις, της δικής μας εποχής, αποσαφηνίζοντας τη νέα πραγματικότητα, «ανοίγοντας» έτσι το πλάνο που παρακολουθούμε εδώ και καιρό. Να κάνουν τη «διάγνωση».

Στη λογοτεχνία πάντως, ο ήρωας του ΝτεΛίλο προσπαθεί: «Τους μίλησα μια φορά για πόλεμο. Το Ιράκ είναι ένας ψίθυρος, τους είπα. Αυτές οι πυρηνικές ερωτοτροπίες των κυβερνήσεων… Αυτό θα αλλάξει. Κάτι έρχεται. Η ύλη θέλει να χάσει την αυτοσυνειδησία της. Είμαστε το μυαλό και η καρδιά στα οποία μετετράπη η ύλη. Καιρός να το σταματήσουμε όλο αυτό. Αυτό μας καθοδηγεί τώρα».