Φανουρόπιτα επί παραγγελία

Μέχρι χθες νόμιζα ότι η φανουρόπιτα είναι ένα τυπικό DIY (Do It Yourself) γλυκό, σπιτίσιο και όχι αγοραστό. Γι’ αυτό ξαφνιάστηκα όταν σε ένα κατάστημα μιας αλυσίδας φούρνων είδα μια μικρή ταμπέλα που έγραφε «Δεχόμαστε παραγγελίες για φανουρόπιτα», προφανώς εν όψει της γιορτής του αγίου στις 27 Αυγούστου.

Ο Αγιος Φανούριος θα έπρεπε να είναι ο άγιος προστάτης των ιδιωτικών ντετέκτιβ, αφού λένε ότι έχει το χάρισμα να βρίσκει χαμένα πλάσματα και αντικείμενα: τηλεκοντρόλ, τιμαλφή, αγροτικά εργαλεία, όρνιθες. Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί και να μας βρει τον φευγάτο αρραβωνιαστικό ή έναν καλό γαμπρό για τη θυγατέρα που δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί.

Ομως για να βάλει ο άγιος το χεράκι του, θα πρέπει να του ετοιμάσουμε τη φανουρόπιτα, ένα ταπεινό λαϊκό γλύκισμα που το περιβάλλει μια αγαθοποιός θρησκευτική αίγλη.

Η φανουρόπιτα είναι το έδεσμα της κοινοκτημοσύνης και όχι των μοναχοφαγάδων. Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει να μοιράζεται στη γειτονιά αφού προηγουμένως έχει ευλογηθεί στην εκκλησία, αν και συνήθως το τελευταίο αυτό σκέλος παραλείπεται. Πάντως, την Κυριακή που μας έρχεται σε πολλές εκκλησίες θα διεξαχθεί ένας άτυπος διαγωνισμός φανουρόπιτας, καθώς πολλές πιστές νοικοκυρές θα πάνε εκεί για να ευλογήσει την πίτα τους ο άγιος.

Ωστόσο, πολλές γυναίκες κάποτε έφτιαχναν φανουρόπιτα για ψύλλου πήδημα και σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και χωρίς να ανάβουν κερί ή να καίνε λιβάνι στη διάρκεια της ετοιμασίας της ή να τηρούν αυστηρά τον κανόνα των 7 ή 9 υλικών. Οπως έλεγε ένας φίλος, «καλό είναι να κρατάμε όσες παραδόσεις του λαού μας δεν είναι αντιδραστικές» και ας μην έχουν καμία ορθολογική βάση.

Το ψήσιμο της φανουρόπιτας, με τη μυρωδιά της κανέλας και του γαρίφαλου να πλημμυρίζει το σπίτι, είναι ένα νήμα που μας συνδέει με το παρελθόν, με κάποια αγαπημένα πρόσωπα (θεία, μητέρα, γιαγιά…) που έκαναν κάποτε το ίδιο.

Πώς γίνεται να αγοράζουμε τη φανουρόπιτα από τον φούρνο ή το σουπερμάρκετ για να τα έχουμε καλά με την παράδοση και, ταυτόχρονα, να χάνουμε το παραμύθι της ετοιμασίας της;

Πάντως, κανείς δεν περιμένει από τον Αγιο Φανούριο να «φέρει πίσω τα κλεμμένα» ή τα χαμένα εργατικά, μισθολογικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα που σαρώθηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.

Και όσες φανουρόπιτες και αν φτιάξουμε, ο άγιος δεν πρόκειται να βρει για λογαριασμό μας τη χαμένη τιμή της Αριστεράς.