Το κορίτσι με τους βασιλικούς σπρώχνει κάθε Τρίτη μια σιδερένια τετράγωνη πλατφόρμα γεμάτη γλάστρες. Η μισή είναι γεμάτη φουντωτούς βασιλικούς, κι έτσι όπως εκείνη στέκεται ακριβώς πίσω τους, το βαρύ καρότσι μοιάζει σαν ένα κινούμενο παράθυρο στους δρόμους της πόλης. Φοράει μια μακριά λουλουδάτη φούστα, ένα μπλουζάκι με τη φίρμα γνωστής αθλητικής εταιρείας, πλαστικά σανδάλια και η μακριά κοτσίδα της φτάνει μέχρι τη μέση.
Το κορίτσι με τους βασιλικούς μένει στο Μενίδι, αλλά θα το δείτε στις συνοικίες της Αθήνας -τις μέρες της λαϊκής αγοράς- να σπρώχνει το καρότσι του. Ξέρω το όνομά της μα δεν έχει και πολλή σημασία να το γράψω. Σημασία έχει πως κάθε Τρίτη την περιμένουμε για να δώσει λίγη από τη χάρη και το χρώμα της στους δρόμους που περπατάμε. Μας πλησιάζει πάντα με ευγένεια, με προσμονή. «Θα πάρεις βασιλικό σήμερα για τη σάλτσα σου; Δυο ευρώ μόνο!» «Θα πάρω».
Το κορίτσι με τους βασιλικούς είναι είκοσι χρόνων αλλά δεν είναι και τόσο κορίτσι. Πίσω της έρχονται δυο μικρά παιδιά που τη βοηθούν. Είναι τα παιδιά της. Τώρα που τελειώνουν τα σχολεία είναι πιο ήσυχη όταν τα παίρνει μαζί της.
Φοβάται να τ’ αφήσει πίσω. Τι φοβάσαι; τη ρώτησα προχθές. «Πολλά», μου λέει χαμογελαστή και κάνει μια κίνηση με το χέρι της σαν να περικλείει τον αέρα και όλο τον κόσμο. Μιλάμε για τα τελευταία γεγονότα στο Μενίδι. «Εγώ είμαι λουλουγκαζίκα (λουλουδού)», μου λέει και συνεχίζει, «δεν ξέρω πολλά αλλά αυτό που θα σου πω να το γράψεις: ο µανούς ε µανουσέσταρ τρασάλ ντα λατζάλ (ο άνθρωπος από τον άνθρωπο φοβάται και ντρέπεται)».
Με χαιρετά με το πλατύ χαμόγελό της όπως πάντα. Ενα χαμόγελο από μια ελεύθερη παλιά φυλή που έχει πια σκορπιστεί στις πέντε ηπείρους.
Το κορίτσι με τους βασιλικούς δεν βγήκε από κάποια ταινία του Κουστουρίτσα, δεν χορεύει ανέμελο το «Εντερλέζι» στις πεδιάδες των Βαλκανίων. Αγωνίζεται να επιβιώσει δουλεύοντας στην πόλη για να πληρώσει νοίκι και να μεγαλώσει τα παιδιά της.
Θέλει να κρατήσει τη γλώσσα της και την αρχαία κουλτούρα της φυλής της δίχως να ντρέπεται κάθε φορά που βρίσκεται με άλλους γονείς περιμένοντας έξω από το σχολείο. Κάτω απ’ αυτόν τον μεγάλο ουρανό είμαστε όλοι ίδιοι και αυτό που όλοι θέλουμε είναι ένα σπίτι και μια πατρίδα.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας