Αύριο συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον θάνατο του Αρη Βελουχιώτη. Του ανθρώπου που ανέλαβε την ευθύνη να υλοποιήσει την απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για δημιουργία αντάρτικου στρατού ενάντια στη φασιστική κατοχή. Του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, όταν ο τελευταίος έγινε ένας οργανωμένος στρατός με στρατιωτικό αρχηγό τον Στέφανο Σαράφη και πολιτικό επίτροπο τον Ανδρέα Τζήμα-Σαμαρινιώτη. Του ανθρώπου που αγαπήθηκε από τον λαό αλλά και μισήθηκε από τους αντιπάλους του όσο κανείς άλλος από τους πρωτεργάτες της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης.
Ο Αρης έγινε θρύλος και μύθος, ένας λαϊκός ήρωας που δικαίως τοποθετήθηκε δίπλα στους ήρωες της Επανάστασης του 1821. Κι αυτό γιατί, όπως εκείνη η επανάσταση έφερε τη γέννηση του νεοελληνικού έθνους στο επίπεδο της κρατικής οργάνωσης, έτσι και η εθνική αντίσταση στα χρόνια της Κατοχής λάμβανε τον χαρακτήρα της αναγέννησης του έθνους και της οργάνωσής του σε μια νέα πολιτεία, αυτή που κύρια χαρακτηριστικά της θα είχε την κοινωνική απελευθέρωση και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Αρης είχε την ίδια τύχη με τους αγωνιστές και πρωτεργάτες του ’21. Μπορεί η χώρα να απελευθερώθηκε αλλά ούτε εκείνοι ούτε αυτός είδαν τα οράματα για τα οποία αγωνίστηκαν να υλοποιούνται. Αλλοι καρπώθηκαν τους αγώνες τους ενώ οι πραγματικοί αγωνιστές, αυτοί που μάτωσαν, μετά το τέλος του αγώνα βρέθηκαν αντιμέτωποι με νέους διωγμούς, συκοφαντήθηκαν και λοιδορήθηκαν.
Είναι αλήθεια ότι ο Αρης ως θρύλος και ως μύθος για τους άκριτους θαυμαστές του αλλά και ως παράδειγμα προς αποφυγήν για τους πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους του, ως ιστορία, είναι φορτωμένος με πολλά ψέματα, συκοφαντίες, αποσιωπήσεις και διαστρεβλώσεις.
Μεγαλύτερη αλήθεια όμως είναι ότι η ιστορία του απαλλαγμένη από όλα αυτά τα μυθεύματα αναδεικνύει μια προσωπικότητα πολύ σπουδαιότερη απ’ ό,τι γνωρίζουμε. Γιατί ο Αρης ήταν πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Με μεγάλα προτερήματα και πολλές αδυναμίες. Πάλεψε με πολλούς δαίμονες για να γίνει αυτό που έγινε. Και όταν φωτίζεται σωστά, είναι ένα χειροπιαστό, ολοζώντανο παράδειγμα αγώνα, αντίστασης, κοινωνικής προοπτικής.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας