Καυτή γειτνίαση

Ο άλλος δεν έχτισε στην «εξοχή». Δειλός ίσως, περιμένει ένταξη στο σχέδιο, όρους δόμησης. Η γη του, φυτεμένη ή χέρσα, λειτουργεί θετικά για αερισμό, διέξοδο ομβρίων, στάθμευση, παιγνίδι. Η ψήφος του εκτός συναλλαγής.

Πώς θα σκύψει το κεφάλι; Τώρα οφείλει να φροντίσει για την πυροπροστασία του οικιστή. Αυτού που ενίοτε ξεφορτώνεται τ’ άχρηστά του στο χωράφι του γείτονα.

Στέκει αυτή η υποχρέωση;

Φιλελεύθερα όχι! Νεοφιλελεύθερα (οριζοντίως και καθολικά στο πολιτικό φάσμα) ναι! Και υλοποιείται δίχως παρατηρήσεις.

Μήπως να μετατραπεί η υποχρέωση του νομοταγούς απόντος σε δικαίωμα-υποχρέωση του παρόντος κατοίκου για καθαρισμό στο ξένο οικόπεδο; Ωστε ν’ αναλαμβάνει τη δαπάνη ο ωφελούμενος. Μήπως έτσι θα αυξηθεί και η «ενσυναίσθηση» του κινδύνου, της κοινότητας, της αλληλεγγύης;

Προσοχή: με κατάλληλη νομική ρύθμιση ώστε η πυροπροστασία να μη συνιστά ένα ακόμη πάτημα για χρησικτησία!

Αλήθεια πού καταλήγουν τα εύφλεκτα που συλλέγονται αυτόν τον καιρό; Δημιουργούνται νέες χωματερές-δυνητικές πυριτιδαποθήκες; Μειώνεται ραγδαία ο χρόνος ζωής «νόμιμων» εγκαταστάσεων; Θυμάται κανείς τη λυματολάσπη; Τι (δεν θέλει να) γνωρίζει το επιτελικώς αρμόδιο υπουργείο;

Δεν θα ήταν καλύτερο τα ξερόκλαδα να παραμένουν στα χωράφια σε σωρούς καλυμμένους με χώμα αντί να καίμε καύσιμα και να ασφυκτιούν κρίσιμες εγκαταστάσεις;

Με δεδομένο πως προωθούνται εργοστάσια καύσης απορριμμάτων δυτικά του Λεκανοπεδίου, θα ήταν συνωμοσιολογία να σκεφτούμε πως επιδιώκεται ο κορεσμός του ΧΥΤΑ με μη οικιακά απόβλητα, ώστε η κρίση να γίνει ευκαιρία επιβολής των προαποφασισμένων «τελικών λύσεων» σε Φυλή και Σχιστό, δηλαδή από τις κύριες διευθύνσεις πνεόντων ανέμων προς την Αθήνα;