Φτου ξελευτερία

Πρόκειται για το πρόσωπο που αποκάλυψε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της περιόδου διακυβέρνησης της Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή. Στην πορεία όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν και τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα αποδέχτηκαν τα «πειραγμένα» στοιχεία.

Ομως την περίοδο της άκριτης αντιπολιτευτικής υστερίας στοχοποιήθηκε από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς χαλούσε το «εναλλακτικό» τους αφήγημα («Ζάππεια», Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και άλλες διακηρύξεις που αποδείχτηκαν αυταπάτες).

Κάπως έτσι, για να δούμε τη γενική εικόνα, χρειάστηκε σχεδόν μια δεκαετία και τρία μνημόνια για να μπορέσει η χώρα να βγει από τον αναπνευστήρα, όταν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη (π.χ. Πορτογαλία) το κατάφεραν πολύ πιο σύντομα. Διότι εκεί το πολιτικό σύστημα συνεννοήθηκε στα μείζονα, αντίθετα με όσα συνέβησαν στην Ελλάδα όπου κάποιοι έχτιζαν καριέρες στα ερείπια της κρίσης, εκμεταλλευόμενοι την απελπισία της κοινωνίας.

Φτάνοντας στο σήμερα, όλα μοιάζουν ίδια και χειρότερα. Από τον περίφημο έλεγχο των αρμών της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις διακοσμητικές ανεξάρτητες αρχές που θέλει η Ν.Δ., το απροσχημάτιστο κουκούλωμα των πάντων και την ακρίβεια που «τσακίζει», αυτό που μένει είναι το αίσθημα χαμηλών προσδοκιών και διαρκών απογοητεύσεων. Το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί. Ουραγοί της Ευρώπης στον βαθμό ικανοποίησης από τη λειτουργία της δημοκρατίας, στους μισθούς, στο επίπεδο ζωής και πολλά ακόμη...

Συμπερασματικά, αν κάτι αποτελεί ζητούμενο για το 2023 (που έχουμε και εκλογές) είναι η απελευθέρωση από τη συνωμοσιολογία, τον ψηφοθηρικό λαϊκισμό, την πελατοκρατία, τη συσκότιση, τη χειραγώγηση και ό,τι μας κρατά δέσμιους. Φτου ξελευτερία και καλή μας τύχη!