«Δύσαν οι μύθοι κι οι θεοί» *

Σαν ψηφιακή νομάς από τα lidl, αντί να δουλεύω με το λάπτοπ μου από μια άλλη ηλιόλουστη χώρα, άιντε από μια πόλη του ελληνικού Νότου, καμώνομαι ότι κάμω κι εγώ remote work στο καφενείο της γειτονιάς μου. Αμέσως μετά την εφημερίδα, το καφενείο είναι το δεύτερο αγαπημένο μέρος για να δουλεύω. Εδώ γύρω σου ακούς να συζητιούνται όλα, μα όλα τα θέματα της επικαιρότητας και -σε αντίθεση με την εφημερίδα όπου ο καθένας γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενό του- οι γείτονές μου στον καφενέ γνωρίζουν καλά κάθε μα κάθε θέμα. Εκτός από το εξής ένα που τους έχει αποσβολώσει: την Κιβωτό του Κόσμου.

Θέλεις γιατί είναι οργανισμός με τεράστια προβολή εδώ και πάρα πολλά χρόνια; Θέλεις επειδή ο Αντώνιος είναι παντρεμένος με την πρεσβυτέρα του κι έχει και τρία παιδιά ο ίδιος; Θέλεις επειδή φορά το ράσο; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος του Θεού να τα έχει κάνει όλα αυτά; Ποιον να πιστέψουμε από εδώ και πέρα; Χάλασαν και οι παπάδες; Παραζαλισμένοι οι ευσεβείς επί δύο ώρες μοιράζονται την έκπληξη, τη φρίκη, τον αποτροπιασμό, τη δυσπιστία τους.

Με διάθεση παρηγορητική, τους ψελλίζω για την απομάγευση του κόσμου και τη θρησκεία που είναι το όπιο του λαού. «Πούλαγε και ναρκωτικά ο πάτερ; Κύριε ελέησον!», αναφωνούν σκανδαλισμένοι. «Οχι ο πάτερ, η θρησκεία, το οργανωμένο σύστημα της πίστης, η ψευδαίσθηση ότι οι άνθρωποι με τα ράσα είναι πάνω από τα ανθρώπινα κι άρα αποκλείεται να βιαιοπραγούν», αραδιάζω. Μεσημέριασε κι η παρέα του διπλανού τραπεζιού από το όπιο του λαού το ρίχνει στο άγιο τσιπουράκι. Το λες και χειραφέτηση.

* Παρασκευάς Καρασούλος