Μόλις τον περασμένο Ιούλιο ο πρωθυπουργός, σε συζήτηση που είχε με τον Co-CEO του Netflix Τεντ Σαράντος, είχε εξομολογηθεί πως όταν επιστρέφει «από μια δύσκολη μέρα, προτιμώ να δω χωρίς δεύτερη σκέψη το “Emily in Paris” από το “Borgen”». Από τις δύο σειρές της πλατφόρμας, το πρώτο είναι μια παιδαριώδης αφήγηση των ημερών της Αμερικανίδας Εμιλι σ’ έναν οίκο μόδας στο Παρίσι με όλο το απαραίτητο ρομάντζο και τις χιλιάδες ενδυματολογικές επιδείξεις εκ μέρους της ηρωίδας και το δεύτερο ένα καθηλωτικό πολιτικό δράμα από τη Δανία που καταδύεται στα άδυτα της πολιτικής εξουσίας και αφηγείται πάθη και διάφορους «μηχανισμούς» (π.χ. υποκλοπές) όσων επιδιώκουν την παραμονή στην καρέκλα τους.
Χθες ο Κυρ. Μητσοτάκης επισκέφτηκε επισήμως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, περιορίστηκε όμως σε εκδήλωση του νεοσύστατου φεστιβαλικού θεσμού «Agora Series». Κι εκεί, ενώπιον Ελλήνων και ξένων στελεχών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις οπτικοακουστικές παραγωγές, ανέπτυξε, μιλώντας αποκλειστικά στα αγγλικά, τους στόχους της κινηματογραφικής πολιτικής της κυβέρνησης και ευχαρίστησε για τις επιτυχίες τους μόνον τους Χριστόφορο Παπακαλιάτη και Εύη Καλογηροπούλου. Κατά τα άλλα, δεν «σπατάλησε» πεντάλεπτο στα αμιγώς καλλιτεχνικά τεκταινόμενα, ούτε καν στην, αφιερωμένη στην «Αναπαράσταση» του Αγγελόπουλου, επετειακή έκθεση.
Νωρίτερα ο υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης είχε τονίσει πως ως προς την κινηματογραφική πολιτική «επιθυμούμε εξωστρέφεια και στροφή προς τις αγορές» κι είχε ευχαριστήσει προσωπικά τον πρωθυπουργό γιατί «αυτός θέτει το όραμα για τον πολιτισμό»!
Αλλά, για να σοβαρευτούμε. Πρώτον, δεν μπορεί προτεραιότητα της πολιτιστικής πολιτικής να είναι οι αγορές. Δεύτερον, το όραμα για τον πολιτισμό δεν ανήκει στα καθήκοντα των πρωθυπουργών (που κατά κανόνα γνωρίζουν ελάχιστα ή τίποτα από σύγχρονο πολιτισμό) αλλά στο ταλέντο των δημιουργών. Και τρίτον: είναι δικαίωμα του πρωθυπουργού να βλέπει ό,τι θέλει, αλλά δεν είναι δικαίωμά του το όραμα της χώρας για τον κινηματογράφο να περιορίζεται σε ελληνικές εκδοχές τού, πράγματι εμπορικά υπερεπιτυχημένου αλλά αφόρητα light, «Emily in Paris».
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας