Χθες στην Απόλλωνος

Δεν είναι λεωφόρος, ούτε καν κεντρικός δρόμος, πεζόδρομος, βουλεβάρτο ή μικρομέγαλος περίπατος η οδός Απόλλωνος. Είναι ένα από τα στενά στην πολύβουη περιοχή κάτω από την Πλατεία Συντάγματος, πίσω από το παλιό υπουργείο Παιδείας. Δρόμος που πολλές δεκαετίες πριν φιλοξενούσε την τακτοποιημένη ζωή των αστών της εποχής, πριν πλακώσουν κατά κύματα οι μπουλντόζες και αρχίσουν οι όροφοι να ανεβαίνουν.

Τα τελευταία χρόνια, η Απόλλωνος αντιπροσωπεύει χαρακτηριστικά το όραμα της τουριστικής ανάπτυξης. Ενα πλήθος από μαγαζιά εστίασης έχουν ανοίξει στα μικρά ισόγεια, το ένα δίπλα στο άλλο. Τα πεζοδρόμια κατακλύζονται από τραπεζοκαθίσματα και οι πεζοί περπατούν αναγκαστικά στο στενό οδόστρωμα που το μοιράζονται με τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ωστόσο, σπανίως ακούς όχημα να περνά βιαστικά, καλοχτενισμένες κυρίες κατεβαίνουν για ψώνια από τα γύρω διαμερίσματα, επισκέπτες μπαινοβγαίνουν στα γραφεία των κτιρίων, οι θαμώνες στα στριμωγμένα τραπέζια δείχνουν να απολαμβάνουν τα μενού –λιγότερο ή περισσότερο ακριβά, επικρατεί μια αίσθηση κάποιας ισορροπίας.

Το αναπάντεχο συνέβη λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, χθες, και ενώ πλήθη τουριστών συνέχισαν να ανεβοκατεβαίνουν τη Μητροπόλεως και την Ερμού, λίγα μέτρα παρακάτω. Ο θόρυβος από τα μηχανήματα που εκτελούσαν έργα του ΔΕΔΔΗΕ κάλυψε τον γδούπο από την πτώση ενός ανθρώπου στο οδόστρωμα. Εμεινε, έτσι, μόνο η εικόνα να προκαλεί την ανατριχίλα. Το σοκ ενός διαμελισμένου πτώματος να απλώνει πάγο στις ραχοκοκαλιές.

Τα κομπρεσέρ σταματούν. Το στενό γεμίζει αστυνομικούς. Διασώστες του ΕΚΑΒ έρχονται με μοτοσικλέτα. Μισοσκεπάζουν το άψυχο κορμί, αφήνοντας να φαίνονται μόνο τα γυμνά πόδια. «Από πού έπεσε;» «Ποιος ήταν;» Κανείς δεν απαντά. Δείχνουν τις γύρω ταράτσες. «Γιαγιά, μην έρθεις από την Απόλλωνος στο σπίτι, θα σου εξηγήσω», λέει ένας νεαρός στο κινητό επιτακτικά. «Φώναξα τον Γ να με περιμένει, αλλιώς θα έπεφτε πάνω του», λέει άλλος με βλέμμα τρόμου.

Το πτώμα θα μείνει στην ίδια θέση σχεδόν για τρεις ώρες. Συνεργεία του Δήμου προσπαθούν μετά να καθαρίσουν. «Καλύτερα να πάμε αλλού να καθίσουμε», μονολογεί μια παρέα. Γείτονας περνά με τον σκύλο του, που μυρίζει επίμονα το οδόστρωμα. Του εξηγούν. Ο δρόμος έχει ανοίξει στην κυκλοφορία. Η παγωνιά επιμένει.