Kαι αν οι δημοσκοπήσεις έχουν δίκιο;

Το σκάνδαλο των υποκλοπών άνοιξε το κουτί της Πανδώρας στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και ο διοικητής της ΕΥΠ «παραιτήθηκαν» αντί του Κυριάκου Μητσοτάκη που φέρει ακέραια την πολιτική και επιχειρησιακή ευθύνη για το σκάνδαλο και την εξελισσόμενη προσπάθεια συγκάλυψής του. Ηταν μια χρυσή ευκαιρία για την αντιπολίτευση και ήδη μέσα στο καλοκαίρι άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες δημοσκοπικές απώλειες για την κυβέρνηση.

Το γεγονός ήρθε να προστεθεί στην αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας (ακόμα και κατά Τσιόδρα), στην καταβαράθρωση κάθε έννοιας κράτους δικαίου, στην περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων, στην αυξημένη καταστολή, στην επίθεση κατά της νεολαίας με την πανεπιστημιακή αστυνομία, μαζί με την επαναφορά της λιτότητας από την πίσω πόρτα: δραστική μείωση στις ενισχύσεις για την ενεργειακή κρίση και ενώ η Ελλάδα είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη στο κόστος προμήθειας ρεύματος, με τον πληθωρισμό να τρέχει με 12%. Η πρόσφατη αναφορά του Ελληνικού Δικτύου για την Καταπολέμηση της Φτώχειας είναι αποκαλυπτική και για το πόσο δύσκολος χειμώνας έρχεται.

Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ελάχιστη φθορά της κυβέρνησης και σχεδόν σταθερή την αξιωματική αντιπολίτευση. Σε αυτό το σημείο χωρούν διάφορες σκέψεις: ή ο κόσμος αντιλαμβάνεται (ακόμα) εντελώς διαφορετικά το τι συμβαίνει ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο, ή όντως συμβαίνει κάτι διαφορετικό από ό,τι αντιλαμβανόμαστε (π.χ. χρήματα Ταμείου Ανάκαμψης, πελατειακό κράτος, μεγέθυνση μαύρης οικονομίας, αύξηση τραπεζικών καταθέσεων κτλ), ή δεν πείθεται για τις εναλλακτικές επιλογές διακυβέρνησης. Αν η φτώχεια προελαύνει όντως, γιατί δεν υπάρχει κοινωνική οργή με διαρκείς κινητοποιήσεις ή έστω ένας αέρας αλλαγής; Υπάρχει βέβαια και η (γρήγορη) εξήγηση πως η πραγματικότητα διαμεσολαβείται και ενίοτε κατασκευάζεται από τα «τουρκοφάγα» ΜΜΕ της λίστας Πέτσας, όπως και ότι οι δημοσκοπήσεις (όλες όμως;) πριμοδοτούν τη Ν.Δ. ή έχουν μεθοδολογικά προβλήματα. Φοβάμαι ότι δεν αρκούν ως εξήγηση.