Πρότεινε νέα στάση ζωής…

Επιτέλους! Ο Νίκος Γκάλης στα σχολεία… «Ενας μικρός Θεός» είναι ο τίτλος του κειμένου, απόσπασμα εντός του βιβλίου νεοελληνικής της Α’ Γυμνασίου, αναφορά στην καταλυτική παρουσία του, μ’ έμφαση στη διοργάνωση (1987) που άλλαξε τον ρου του ελληνικού αθλητισμού αλλά και διαμόρφωσε τη στάση ζωής, την ίδια εποχή, σημαντικού τμήματος του πληθυσμού! Ναι, ιδιότητες κι αυτές της παρουσίας του Γκάλη που ούτως ή άλλως ξεφεύγει από τα όρια της συμβατικής αναφοράς.

Στο βιβλίο, λοιπόν, διαβάζει κανείς το άρθρο του αναπληρωτή καθηγητή δημιουργικής γραφής και νεοελληνικής λογοτεχνίας Τριαντάφυλλου Κωστόπουλου. Τίτλος του: «Ο Γκάλης ή η τέχνη του απρόβλεπτου», δημοσιευμένο στο παρελθόν με αφορμή την ένταξή του στο Hall of fame του ΝΒΑ. Μην ασχοληθείτε αν θεούσες και σοβαροφανείς πουν πάλι πως «είναι πρόκληση ν’ αποκαλείται Θεός ένας παίκτης» κι άλλες τέτοιες ανούσιες αηδίες, όσες προδίδουν την απουσία της δικής τους πίστης στον Θεό, η οντότητά του δεν έχει να… φοβηθεί το παραμικρό από παρόμοια σχήματα λόγου. Τι μπορεί να πει, για την ακρίβεια να επαναλάβει, κάθε καθηγητής προς τους μαθητές με αφορμή το ίδιο κείμενο; Πως επέλεξε να μη μιλά πριν αλλά να κάνει πράξεις, με την απόδοση-έργο του, την ώρα που έπρεπε. Πως δεν μίλησε ποτέ για τον εαυτό του, άφηνε τους άλλους να μιλούν γι’ αυτόν, αλλιώς, κατά το κοινώς λεγόμενο, «λίγα λόγια, πολλή δουλειά».

Κι έτσι η παρουσία του έδειξε δρόμο προσωπικής και συλλογικής επιτυχίας, πρότεινε νέα στάση ζωής στον υπερφίαλο ελληνικό κοινωνικό περίγυρο. Εθεσε το χάρισμά του στην υπηρεσία του συνόλου, αυτό συνιστά διαρκές ζητούμενο…