Το τάγμα του ζόφου

Τις προηγούμενες αρκετές μέρες επιχείρησα μια απλή άσκηση. Ο στόχος ήταν να αποφύγω με κάθε τρόπο να διαβάσω το παραμικρό στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την υπόθεση της Πάτρας. Ηθελα να αποφύγω με κάθε τρόπο Ευαγγελάτο, Λαμπρόπουλο, Νικολούλη, Τατιάνες και λοιπούς στρατιώτες της ενημέρωσης μαζί με τα πνευματικά τους τέκνα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι με σοκάρει απείρως περισσότερο από το ειδεχθές έγκλημα η ανθρωποφαγία και η τηλεοπτική, θεαματική κάλυψη της υπόθεσης.

Δεν έχω κανένα μα κανένα ενδιαφέρον για την εξέλιξη της ιστορίας. Και είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι έχουμε καταναλώσει μιντιακά τα τελευταία τρία χρόνια, εν μέσω πανδημίας και λοιπών καταστροφών, αναλογικά τα περισσότερα εγκλήματα και αστυνομικά δράματα των τελευταίων δεκαετιών.

Η άσκηση αποτοξίνωσης αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη, αλλά έπειτα από λίγο καιρό τα «κατάφερα» και με τον αλγόριθμο των social – δεν μου βγήκε για μία μέρα ούτε μία σχετική ενημέρωση. «Εκπαίδευσα» τον αλγόριθμο ότι με ενδιαφέρει μόνο ο πόλεμος, ο πληθωρισμός, το Αζόφ, οι γαλλικές εκλογές, το μπάσκετ, ο Ολυμπιακός, οι μουσικές και άλλα ταπεινά πράγματα. Το θεωρώ νίκη και ας ήταν τυχαίο. Ομως δεν γίνεται να φτιάξεις τη νησίδα σου για πολύ καιρό. Χθες ήταν 44η μέρα του πολέμου και η βραδιά των γαλλικών εκλογών. Και όμως στα δελτία ειδήσεων και στις πρώτες σελίδες μεγάλων ενημερωτικών ιστοσελίδων συνεχιζόταν το πανεθνικό φροντιστήριο ανθρωποφαγίας και διαστροφής. Πρόκειται για ξεκάθαρη αποτυχία αυτορρύθμισης των Μέσων και το πλήρες ξεγύμνωμα των ελεγκτικών μηχανισμών.

Το είπε εξαιρετικά χθες σε μια ανάρτησή του ο Κωστής Παπαϊωάννου: «Ετούτοι δεν είναι τυμβωρύχοι της νύχτας. Είναι της μέρας τυμβωρύχοι με φτυάρια τον ερεθισμό, τα γενετήσια μυστικά, τη μαζική οφθαλμοπορνεία, της περιέργειας τη λάγνα επιθυμία. Παίρνουν το συλλογικό κτήνος από το χέρι και το κατεβάζουν στον τάφο, να δει και να αγγίξει το πτώμα της δημοσιογραφίας σε τυμπανιαία κατάσταση».