Θέμα ζωής και θανάτου η επάνοδος της σοσιαλδημοκρατίας

Το γεγονός πως έρχονται οι λογαριασμοί ρεύματος που έρχονται και η ζωή συνεχίζεται, με ξεπερνά.

Μιλάμε για κάτι εξωφρενικό. Είναι εντελώς ανεξήγητο πως μια ωμή ληστρική επίθεση εναντίον των μεσαίων, μικρομεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων περνά έτσι, χωρίς αντιδράσεις.

Τι έχει συμβεί; Κατά την άποψή μου, η μεγαλύτερη ζημιά που έχει γίνει, αυτό που άφησε τους οικονομικά πιο αδύναμους πραγματικά στο έλεος του Θεού πλέον, είναι η απόλυτη απογοήτευση από το αποτέλεσμα των όλων αντιμνημονιακών διεργασιών, που κατέληξαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛΛ.

Ο θάνατος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό ήταν αυτό που σήμερα είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως άφησε τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία σε αυτό που αναφέρθηκε πριν. Στο έλεος του Θεού. Το γεγονός πως για πρώτη φορά στα χρονικά της ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας χάθηκε από τον πολιτικό χάρτη η παράταξη που κατά κανόνα εξέφραζε τα αιτήματα για ουσιαστικές αλλαγές, που έκανε πράξη ουσιαστικά μέτρα κοινωνικής πολιτικής κι εκδημοκρατισμού, άφησε μετά το τέλος της φασαρίας μια μεγάλη μάζα να μην έχει πού να στρέψει το βλέμμα κι από πού να βρει κίνητρο και μέσο για να παλέψει για τη ζωή της.

Η Δεξιά κατάφερε έπειτα από χρόνια να κάνει πράξη το πιο ακραίο όνειρό της. Να εμφανίζεται ως η μόνη δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει. Ακόμη ένας λόγος που είναι θέμα ζωής και θανάτου για τον μέσο Ελληνα να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο αυτό που εξέφραζε το Κόμμα Φιλελευθέρων των αρχών του 20ού αιώνα, η ΕΠΕΚ και η Ενωση Κέντρου αργότερα και φυσικά περισσότερο από κάθε άλλον το ΠΑΣΟΚ.