Πώς μπορούν;

Δυο χρόνια συμπληρώνονται σε λίγο από την έναρξη της πανδημίας στη χώρα μας και τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις δεκάδες. Δυο χρόνια ανασφάλειας, αγωνίας, φόβου και θλίψης. Δυο χρόνια σκληρά και άδικα για πολλούς, με επώδυνες απώλειες και τραγικά οικονομικά αδιέξοδα. Και όμως, αντί να «πάρουμε τις ζωές μας πίσω», όπως βιάστηκαν κάποιοι να μας πουν, αντί να διανύσουμε εκείνο το περιβόητο «τελευταίο μίλι», αντί να στεγνώσουμε από το «καλοκαιρινό μπουρίνι» της «Ομικρον», είμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι τον Μάρτιο του 2020, αφού μαζί με την πανδημία έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας που πλήττει τη χώρα, «παροδικό» κατά την κυβέρνηση. Οπότε μαζί με τα κύματα απόγνωσης που μας πλημμυρίζουν όταν ανοίγουμε τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του φυσικού αερίου, όταν επιστρέφουμε από το σούπερ μάρκετ ή όταν ακούμε τα ποσά που μας ζητούν για να νοικιάσουμε ένα απλό διαμέρισμα, αναρωτιόμαστε:

Πώς μπορούν ο πρωθυπουργός και στελέχη της κυβέρνησης να δηλώνουν ικανοποιημένοι από την αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα, όταν μέχρι το Σάββατο 22.549 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, με την Ελλάδα να κατέχει πλέον μία από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά τους θανάτους από τον κορονοϊό; Πώς μπορούν να στήνουν φιέστες για τα μαχητικά αεροπλάνα Ραφάλ, όταν η χώρα βιώνει πένθος; Πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν συνταγογραφούνται τα PCR τεστ, όταν είναι πασίγνωστο ότι σε πολλές από αυτές και συνταγογραφούνται κάτω από προϋποθέσεις και γίνονται δωρεάν; Πώς μπορούν να αμφισβητούν μονίμως τους γιατρούς που υποστηρίζουν ότι τίποτε δεν έγινε για να στηριχτεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια; Πώς μπορούν να δηλώνουν ότι σκέφτονται να μειώσουν τον ΦΠΑ σε βασικά προϊόντα και την ίδια ώρα να το διαψεύδουν;

Τελικά πώς μπορούν να μας κοροϊδεύουν;