Επί ποινή φυτέματος 100.000 δέντρων

Τα στελέχη γιγάντιων εταιρειών -όπως η «Ελληνικός Χρυσός»- θυσιάζουν την ιδιοπροσωπία τους στο καλό της εταιρείας. Προσωπικές σκέψεις και ταυτότητες εξαερώνονται μέσα στη μυρμηγκιά των ανώνυμων, επίσης, μετόχων ανά τον πλανήτη. Υπάρχουν ονομαστικώς στα σύμφωνα εμπιστοσύνης ή σε ταπεινές κορνίζες δίπλα στα πτυχία τους με την αναγνώριση ως υπαλλήλων του μήνα. Ενίοτε καταδικάζονται, αλλά δεν μπορείς να τους ονοματίσεις διότι το όνομά τους το διαχειρίζεται μια εταιρεία. Αυτό που δεν έχουν (κάποτε την απαγορεύουν κιόλας) οι μεγάλες εταιρείες είναι η Φαντασία. Συναρτώνται άλλωστε σε κατάσταση που οι Λονδρέζοι ονομάτισαν «fatberg», την αιτία φραγής των υπονόμων τους, ένα βουνό λίπους δηλαδή από το οποίο δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιο μικρογραμμάριο αναλογεί στον καθένα πολίτη.

Τα στελέχη τέτοιων εταιρειών δεν είναι δημοσιογράφοι, προσπαθούν όμως συνοδεία δικηγόρων να διδάσκουν δημοσιογραφία. Οποιος δεν κάνει τα μαθήματά του(ς), αν παρουσιάζει το σπάνιο σύνδρομο «Αγύριστο Κεφάλι», υποβάλλεται σε θεραπευτική… αγωγή, όπως η Σταυρούλα Πουλημένη και ο συνεταιρισμός Αlterthess όταν δημοσίευσαν πέρυσι δικαστική απόφαση δευτεροβάθμιου ποινικού δικαστηρίου με τα ονόματα των καταδικασθέντων για ρύπανση των επιφανειακών υδάτων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Αν τους είχε απομείνει φαντασία, τότε το προσβεβλημένο στέλεχος της «Ελληνικός Χρυσός» δεν θα ζητούσε 100.000 ευρώ –δηλαδή την εξόντωσή της– αλλά να υποχρεωθεί η Σταυρούλα να φυτέψει 100.000 δέντρα γύρω από το τοξικό τέλμα στον Κοκκινόλακκα Ολυμπιάδας, σκαλίζοντας πάνω τους το όνομά της. Αυτό βέβαια θα έβαζε ιδέες στα ελληνικά δικαστήρια και για τις ποινές στελεχών της «Ελληνικός Χρυσός». Ποιος λέτε ότι θα άντεχε να χαράξει το όνομά του με μια τέτοια Αιώνια Ετυμηγορία;