Οχι στον «θάνατο του εμποράκου»

Η εικόνα που αντίκριζα τους τελευταίους μήνες στους δρόμους του Παγκρατίου ήταν πράγματι καταθλιπτική. Δεκάδες μαγαζιά του λιανεμπορίου με κατεβασμένα τα ρολά, φύλλα και σκουπίδια συγκεντρωμένα στις εισόδους τους, ατημέλητες κούκλες στις βιτρίνες, ρούχα στις κρεμάστρες που είχε να τα αγγίξει χέρι πολύ καιρό και σχεδόν σε όλα πινακίδες με την ένδειξη «κλειστό». Στεναχωριόμουν βαθιά όταν περνούσα από την αγορά της γειτονιάς μου. Γιατί μετά από τόσα χρόνια με τους περισσότερους καταστηματάρχες έχουμε γίνει φίλοι. Τον κύριο με τις παντόφλες, τις κοπέλες με τα ρούχα, τις άλλες με τα παπούτσια, εκείνους με τα είδη σπιτιού. Και έχουμε μιλήσει για τις αγωνίες τους, τα άγχη τους, τον εφιάλτη που βιώνουν από τον περασμένο Μάρτιο.

Από τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου τα ρολά σηκώθηκαν, οι πόρτες ξανάνοιξαν, οι βιτρίνες ανανεώθηκαν, οι εργαζόμενοι επιτέλους επέστρεψαν στις δουλειές τους και οι καταστηματάρχες, μετρώντας τις πληγές τους όχι μόνο από τον κορονοϊό αλλά και από την ελλιπή στήριξη της πολιτείας στα τεράστια προβλήματά τους, επανήλθαν στα μαγαζιά, ελπίζοντας να τα διασώσουν. Φίλη με κατάστημα ένδυσης πάνω από 30 χρόνια στην περιοχή μού εκμυστηρεύτηκε ότι δύσκολα θα μπορέσει να το κρατήσει ανοιχτό. Ηταν απελπισμένη, δεν ήξερε πώς θα καλυφθούν οι υποχρεώσεις της, αλλά πάνω απ’ όλα βαθιά λυπημένη γιατί το μαγαζί αυτό είναι όλη της η ζωή.

Οι λύσεις για να διασωθούν τα συνοικιακά καταστήματα είναι πρώτα απ’ όλα ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης από την κυβέρνηση αλλά και η δική μας στήριξη. Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να αποτρέψουμε τον «θάνατο του εμποράκου», για να μειώσουμε τα λουκέτα στις τοπικές επιχειρήσεις. Ας προμηθευτούμε τα απαραίτητα από τα καταστήματα των περιοχών μας. Εξάλλου η τοπική αγορά είναι ζωή για τις γειτονιές.