Ενημέρωση «ενσωματωμένη» στην εξουσία

«Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η λογική της αγοράς που επιβάλλεται με τη βία». Αυτός είναι ο ορισμός που δίνει ο Πολ Μέισον στο έξοχο τελευταίο του βιβλίο «Καθαρό λαμπρό μέλλον». Και φυσικά η ιστορία των τελευταίων πενήντα χρόνων τον επιβεβαιώνει και με το παραπάνω: βίαιες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, βίαιη μεταφορά πλούτου από τους «αποκάτω» στους «αποπάνω» σε περιόδους κρίσης (όπως αυτή του 2008 ή η σημερινή του Covid-19), βίαιη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με ή χωρίς μνημόνια, βίαιη απόσπαση δικαιωμάτων κατακτημένων με σκληρούς αγώνες, βία και καταστολή των αντιδράσεων παντού.

Και φυσικά η βία δεν αφορά μόνο το πεδίο των υλικών σχέσεων και της απομείωσης των όποιων σταθερών έχουν απομείνει στη ζωή των ανθρώπων. Αφορά και το ιδεολογικό πεδίο και κυρίως εκείνο των ΜΜΕ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αναλάβει εργολαβικά τον εξωραϊσμό της εξουσίας και τη συμφιλίωση των πολιτών με τις πιο ακραίες ιδέες: είτε ρατσιστικές είτε ακροδεξιές είτε ναζιστικές.

Εναντι αδράς αμοιβής «επιφανείς» και αναγνωρίσιμοι «δημοσιογράφοι» δεν διστάζουν να λασπώσουν τη μνήμη ακόμα και νεκρών, όπως του Ζακ Κωστόπουλου, με το γνωστό «ήταν ένας τοξικοαυτός που μπήκε στο κοσμηματοπωλείο να ληστέψει». Ή την περίφημη πρόταση περί μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής» που θα μπορούσε να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. Ή ακόμα τις συνεντεύξεις-ξέπλυμα του φιρερίσκου Μιχαλολιάκου και τα «ρεπορτάζ» για τους χρυσαυγίτες που βοηθάνε γριούλες να πάρουν τη σύνταξη από το ΑΤΜ.

Μια κρίσιμη μάζα ΜΜΕ θα μπορούσε να περιληφθεί άνετα στις επίσημες δυνάμεις καταστολής στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού και της επιχείρησης απαλλοτρίωσης της συνείδησης των πολιτών.