Εμβόλιο κατά της... αρτηριοσκλήρωσης

Mε τους άμεσους χειρισμούς της που οδήγησαν στην ολοκλήρωση του περσινού Champions League (BCL) και τoν τρόπο που αναδιοργάνωσε το φετινό, έναν μήνα πριν ξεκινήσει η σεζόν, η FIBA άρχισε να αποτινάσσει τη ρετσινιά μιας «αρτηριοσκληρωτικής διεθνούς ομοσπονδίας». Ειδικά μάλιστα αν οι κινήσεις της συγκριθούν με εκείνες της Euroleague του γκλάμουρ και των μεγάλων κλαμπ της Ευρώπης, με το ανύπαρκτο «plan b», είναι σαν να... κλέβεις εκκλησία.

Η διαφορά στα αντανακλαστικά ήταν χαώδης, αν αναλογιστούμε ότι η Euroleague με τη συμπλήρωση της 4ης αγωνιστικής μέτρησε τέσσερα παιχνίδια που δεν έγιναν εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Μπρος στο φιάσκο που άρχισε να διαγράφεται, αναγκάστηκε να αποσύρει ένα ολόκληρο άρθρο του κανονισμού που προέβλεπε ότι κάθε ομάδα που δεν θα εμφανίζεται στο γήπεδο θα χάνει το ματς με 20-0.

Ανακουφίστηκαν η Ζενίτ, η Βιλερμπάν και η Αλμπα, αλλά έμεινε με το δικαιολογημένο παράπονο η Χίμκι, η οποία έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, επιστράτευσε ακόμη και εφήβους προκειμένου να συμπληρώσει την απαραίτητη οκτάδα και να μη χάσει τα ματς στα χαρτιά. Τα έχασε στο γήπεδο και τώρα αισθάνεται σαν το κορόιδο της παρέας.

Η Euroleague έμεινε «κολλημένη» σε ένα σύστημα 34 αγωνιστικών, το οποίο ήταν φανερό ότι υπό συνθήκες πανδημίας, δεν θα έβγαινε με τίποτα. Αντίθετα, ο Ελληνας κομισάριος του BCL, Τίτος Κομνηνός (εκ ποδοσφαίρου ορμώμενος), άλλαξε άρδην το format της διοργάνωσης, μετέτρεψε τους τέσσερις ομίλους των οκτώ ομάδων σε οκτώ των τεσσάρων για να περιορίσει τις μετακινήσεις και παράλληλα έβαλε κάθε όμιλο να παίξει κάθε 15 μέρες, προκειμένου και να αναρρώνουν τα κρούσματα, αλλά και να περισσεύουν ημερομηνίες σε περιπτώσεις αναβολών. Το διοικείν εστί προβλέπειν. Γιατί κανείς δεν είχε απαίτηση από τη Euroleague ή το BCL να ανακαλύψουν το εμβόλιο.