Μικρός απόπατος

«… Και τι ακριβώς επαγγέλλεσθε; Δεν έχω πρόχειρο το CV σας». «Α, διάφορα. Εγγονός του παππού, γιος του πατέρα και της μητέρας, ανιψιός του θείου. Εχω ξανακάνει δήμαρχος και περιφερειάρχης. Και πριν στέλεχος. Ξέρετε, απόφοιτος Χάρβαρντ, Μπράουν. Τα κλασικά». «Και το οικόπεδο; Αγορά ή κληρονομιά;». «Μπορείτε να πείτε το δεύτερο, αλλά βασικά μέσω εκλογών. Κληρονόμησα τους κατοίκους του». «Λίγο φεουδαρχικό μού ακούγεται, αλλά μάλλον έχει προχωρήσει το real estate.

Λοιπόν, τι άλλο σκέπτεστε εκτός από τον Περίπατο; Θέλετε να ξαναγεμίσουμε νερό τον Ιλισό και τον Ηριδανό, να φυτέψουμε και ψηλά πλατάνια;». «Οχι πλατάνια, τα βαρέθηκα στην Ευρυτανία. Να βάλουμε φοίνικες, αροκάριες, τέτοια. Και μπαομπάμπ. Μπορούμε να έχουμε μπαομπάμπ;». «Αγνοώ, θα ρωτήσω τους γεωπόνους. Κι από πανίδα, εκτός από γάτες και σκύλους, τι θα θέλατε;».

«Δεν έχω σκεφτεί. Ξέρω εγώ; Αντιλόπες; Να βάλουμε πιθηκάκια στον Κήπο, να βγαίνουν Σύνταγμα να τα ταΐζουν φιστίκια οι τουρίστες; Τα περιστέρια δεν αντέχουν, ψοφάνε». «Θα το ψάξω. Τώρα σας ρίχνω την ιδέα για ένα-δυο πανοράματα. Μια ρόδα σαν του Λονδίνου ή καλύτερα ένα μεγάλο μπαλκόνι με περιμετρική θέα όλο το Λεκανοπέδιο. Ο Λυκαβηττός είναι ιδανικός, αλλά θέλει επέκταση». «Αχ, ναι Κώστα μου, έχει δίκιο η κυρία, φοβερή ιδέα, ένα τεράστιο μπαλκόνι εκεί πάνω θα είναι τέλεια και για το παιδί».

«Ok, ας το δοκιμάσουμε. Ετοιμάστε μια μελέτη». «Θαυμάσια. Να πούμε και για τα υπόλοιπα; Εχετε κάποια προτίμηση για Γούβα, Δουργούτι, Κολοκυνθού, Πατήσια, Προμπονά;». «Είναι στο οικόπεδό μου αυτά;». «Ναι, βεβαίως, πώς λέμε Μεγάλος Περίπατος; Περίπου το αντίθετο. Μικρός απόπατος». «Τι θα μου προτείνατε;». «Κανένα πεζοδρόμιο. Οι κάτοικοι είναι εξασκημένοι σε άλματα και ελιγμούς, αλλά κανένα πεζοδρόμιο δεν θα έβλαπτε. Βέβαια, είναι πρότζεκτ δεκαετίας». «Αφήστε το καλύτερα. Για την επόμενη πενταετία έχω άλλα σχέδια».