Διαγωγή κοσμία

Υπάρχουν και έγκλειστοι-πρότυπα. Να τα λέμε κι αυτά. Τι μαγειρικές, τι ζαχαροπλαστικές, τι γενικές (με ντουλάπες μέσα-έξω, όχι μόνο όσα θα ‘βλεπε η πεθερά), τι γυμναστικές, τι «ενδυνάμωση των σχέσεων με φίλους», τι «δημιουργικός χρόνος με τα παιδιά», τι «στιγμές ερωτισμού με τον σύντροφο», τι ρετροσπεκτίβες γαλλικού σινεμά.

Πάρα πολύ πετυχημένοι, πάρα πολύ λαμπεροί, πάρα πολύ αποτελεσματικοί, πάρα πολύ δημιουργικοί ακόμα και στον εγκλεισμό. Εγώ πάλι παίρνω στα περισσότερα μαθήματα κάτω από τη βάση και διαγωγή κοσμία (επιεικώς).

Αλλόκοτα πράγματα, σύντροφοι αναγνώστες. Εψαχνα χρόνο να τελειώσω τη ρημάδα τη διπλωματική μου και τώρα που οι ώρες είναι αμέτρητες δεν μπορώ να γράψω ούτε αράδα. Γκρίνιαζα πάντα για τα ολοκαίνουργια βιβλία που μου έστελναν και δεν προλάβαινα να διαβάσω και τώρα αποκοιμιέμαι διαβάζοντας συνταγές μαγειρικής. Ηθελα να δω ένα σωρό ταινίες και κάθε βράδυ είμαι σπίτι και ξανα-ματα-βλέπω το «Δεσποινίς Διευθυντής». Κοιμάμαι με τις ώρες και ξυπνάω κουρασμένη. Οσο για γυμναστική, χειροτεχνίες και λοιπές καλλιτεχνικές δραστηριότητες, εκεί, ευτυχώς, δεν υπάρχει καμία έκπληξη: ανεπίδεκτη παραμένω.

Χαζεύω σελίδες γνωστών και αγνώστων στο fb και ειλικρινά δεν ξέρω: είμαι εγώ άχρηστη ως έγκλειστη ή μήπως η καραντίνα έγινε κομμάτι του life style; Οπως δηλαδή παλιότερα οι άνθρωποι σκηνοθετούσαν την ελεύθερη ζωή τους (ηλοβασίλεμα - με - τον - άντρα - της - ζωής - μου, Γιωργάκη - λατρεία - μας - να - τα - χιλιάσεις - μωρουδάκι - μας), τώρα σκηνοθετούν την καραντινιασμένη; Θα σας γελάσω. Πάντως τα μισά αν κάνουν από όσα βλέπω στις glossy φωτογραφίες, τους αξίζει ένα μεγάλο εύγε. Οπως έλεγε η Μαφάλντα, συγχαρητήρια στους αισιόδοξους.