Ο καθηγητής Γούντκοκ μιλά για την ανάγκη οργάνωσης στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών, για τη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο ίδιος με την έρευνα ανάμεσα στους εργαζομένους, αλλά και τον ιδεολογικό ρόλο που διαδραματίζουν αυτά στη συνείδηση της εργατικής τάξης.
• Σήμερα, εκατομμύρια νέοι σε όλο τον κόσμο περνούν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους παίζοντας βίντεο και διαδικτυακά παιχνίδια. Αυτό ήταν το κίνητρο για να γράψετε ένα βιβλίο αφιερωμένο στο συγκεκριμένο καταναλωτικό προϊόν;
Τα βιντεοπαιχνίδια έχουν γίνει μέρος της μαζικής λαϊκής κουλτούρας. Δεν είναι πλέον μια εξειδικευμένη δραστηριότητα, αλλά κάτι που οι άνθρωποι σε όλη την κοινωνία περνούν το χρόνο τους παίζοντας: από υπολογιστές και κονσόλες, μέχρι παιχνίδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά τηλέφωνα. Τα παιχνίδια, δεδομένης της εστίασης στο παιχνίδι, θεωρούνται συχνά ως ασήμαντες δραστηριότητες, με ελάχιστη ή καθόλου σχέση με την πολιτική.
Ωστόσο, η βιομηχανία παιχνιδιών μπορεί να μας πει πολλά τόσο για τη σύγχρονη κουλτούρα όσο και για τον τρόπο με τον οποίο η παραγωγή μετατοπίζεται σε όλο τον κόσμο. Για να παίξετε ένα βιντεοπαιχνίδι, βασίζεστε σε ένα ευρύτερο φάσμα εργασίας από την παραγωγή του παιχνιδιού, τη δημοσίευσή του, την προώθηση και το υλικό που απαιτείται για να το παίξετε. Αυτό καλύπτει την ανάπτυξη λογισμικού και τις μορφές εργασίας γραφείου, καθώς και την εξόρυξη, τη βιομηχανική εργασία και την επιμελητεία.
Ο πολιτισμός είναι ένας στίβος στον οποίο διεξάγονται ιδεολογικοί αγώνες
Το κίνητρό μου γράφοντας αυτό το βιβλίο ήταν να προσπαθήσω να κατανοήσω τα βιντεοπαιχνίδια από τη μαρξιστική σκοπιά, προσπαθώντας παράλληλα να καταλάβω τι μπορούν να μάθουν οι μαρξιστές από τα βιντεοπαιχνίδια. Τη στιγμή της συγγραφής, το κίνημα GWU (Game Workers Unites) είχε ξεκινήσει, με τους εργάτες να προσπαθούν να οργανωθούν στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών. Αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον κλάδο ευρύτερα.
• Τα βιντεοπαιχνίδια κατηγορούνται για την ενθάρρυνση της επιθετικότητας, της τοξικής αρρενωπότητας και, συχνά, του μισογυνισμού. Η ακροδεξιά χρησιμοποιεί συστηματικά αυτά τα παιχνίδια για να διαδώσει τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό;
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα βιντεοπαιχνίδια για την τοξική αρρενωπότητα (ή μάλιστα τη βία), αλλά αντίθετα, πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί αυτά τα θέματα εμφανίζονται συχνά σε αυτά. Υπάρχει μια μακρά σύνδεση, που ξεκινά από τη γέννηση των βιντεοπαιχνιδιών, με τη συνέργεια του στρατού και της βιομηχανίας, όπως συμβαίνει με τις ταινίες του Χόλιγουντ. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη πολλών στρατιωτικών βιντεοπαιχνιδιών, είτε λειτουργούν εντός είτε ενισχύοντας ενεργά τις κυρίαρχες ιδεολογίες του ιμπεριαλισμού.
Η ακροδεξιά και οι φασίστες έχουν οργανωθεί πολύ αποτελεσματικά σε διαδικτυακές κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων των βιντεοπαιχνιδιών. Η αριστερά γενικότερα απέτυχε να συμμετάσχει σε διαδικτυακές κοινότητες, αφήνοντας αυτό ως χώρο για τους φασίστες να οργανωθούν χωρίς αντίπαλο. Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα νέο σε αυτό: ο πολιτισμός είναι ένας στίβος στον οποίο συχνά διεξάγονται ιδεολογικοί αγώνες.
Ωστόσο, δεδομένης της επιτυχίας της δεξιάς στο επίπεδο της οργάνωσης σε αυτόν τον χώρο, υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνει η αριστερά για να καλύψει το κενό. Ένα μέρος αυτού είναι ο αγώνας για τη βελτίωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν περισσότερο λόγο για το είδος των παιχνιδιών που δημιουργούν, αντί να αθετούν τις στρατιωτικές σειρές βιντεοπαιχνιδιών που παράγονται για τεράστια κέρδη. Ομοίως, οι εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών δεν μπορούν να αφεθούν να λειτουργούν σαν δόλωμα στους νέους για την ενθάρρυνση των τοξικών κοινοτήτων. Πρέπει να λογοδοτούν για τις κοινότητες που έχουν δημιουργήσει και αναπτύξει – συχνά επιλέγουν να επιτρέψουν σε αυτές τις κοινότητες να αναπτύσσονται με τον τρόπο που να τους επιτρέπει να βγάζουν πολλά χρήματα.
• Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών αμείβονται καλά, παρά το γεγονός ότι δεσμεύονται από Συμφωνίες Εμπιστευτικότητας και -μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο- εργάζονται έως και 90 ώρες την εβδομάδα. Πόσο εύκολο είναι να τους πείσουμε να οργανωθούν σε συνδικάτα;
Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι εργαζόμενοι στα βιντεοπαιχνίδια αμείβονται καλά. Οι προγραμματιστές λογισμικού ή άλλοι ανώτεροι ρόλοι μπορούν να λάβουν υψηλούς μισθούς. Ωστόσο, συχνά παράγουν πολύ περισσότερα για την εταιρεία από όσα πληρώνονται. Κάτω από αυτό, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που εργάζονται στον κλάδο και δεν αμείβονται καλά.
Για παράδειγμα, πολλοί από τους πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στα βιντεοπαιχνίδια προήλθαν από τους χαμηλά αμειβόμενους ελεγκτές QA (Quality and Assurance-Ποιότητα και Εγγυημένη Λειτουργία). Αυτοί οι εργαζόμενοι διασφαλίζουν ότι τα παιχνίδια είναι έτοιμα να βγουν στην αγορά, ελέγχοντας για σφάλματα και βεβαιώνοντας ότι λειτουργούν σωστά. Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να εργαστούν στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών, όπως και σε άλλες πολιτιστικές βιομηχανίες, και αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διατηρηθούν χαμηλά οι μισθοί.
Υπήρξε ένα κύμα οργάνωσης στην ψηφιακή δημοσιογραφία και σε άλλους σχετικούς τομείς με τα βιντεοπαιχνίδια – συμπεριλαμβανομένων των ηθοποιών που δανείζουν τη φωνή τους – που ενθάρρυνε την οργάνωση πρόσφατα.
Μπορείτε να δείτε περισσότερα σχετικά με αυτό στη διεύθυνση: https://gameworkersolidarity.com/ που παρακολουθεί την οργάνωση και τις συλλογικές δράσεις σε όλο τον κόσμο. Οι εργαζόμενοι στα βιντεοπαιχνίδια που συνδικαλίζονται είναι μέρος αυτής της ευρύτερης αναζωογόνησης του εργατικού κινήματος που αρχίζει να συμβαίνει σε πολλές χώρες.
• Αντιμετωπίζετε το συγκεκριμένο κλάδο ως πεδίο ταξικής πάλης, αλλά και επιτυχίας στη συγκρότηση σωματείων και κοινοτήτων εργαζομένων που αμφισβητούν τις συνθήκες εργασίας. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να επεκταθεί για να οδηγήσει σε συλλογικές συμβάσεις και βελτιωμένες συνθήκες εργασίας;
Όλα τα μέρη της κοινωνίας είναι πεδία ταξικής πάλης και η βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών δεν διαφέρει. Υπήρξαν ήδη παραδείγματα εργαζομένων που οργανώνουν ψηφοφορίες στα συνδικάτα, απαιτούν συλλογικές διαπραγματεύσεις και αγωνίζονται για τη βελτίωση των συνθηκών. Αυτό είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών, αλλά υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός παραδειγμάτων σε μια σειρά χωρών.
Οι εργαζόμενοι στα βιντεοπαιχνίδια έχουν μεγάλη δυνητική δύναμη. Είναι οι εργαζόμενοι που δημιουργούν τα παιχνίδια, διασφαλίζουν ότι είναι έτοιμα σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα συντηρούν μετά την έναρξη.
Η ανάπτυξη σύγχρονων βιντεοπαιχνιδιών συχνά έχει περιορισμένες προθεσμίες, με την ανάγκη να βγαίνουν τα παιχνίδια την πιο κατάλληλη στιγμή για κερδοφορία (κοντά σε αργίες ή όχι πολύ κολλητά σε άλλες εκδόσεις παιχνιδιών). Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, οι εταιρείες δεν μπορούν να δημιουργούν και να βγάζουν παιχνίδια στην αγορά. Το κλειδί είναι το πώς αυτή η δύναμη μπορεί να χτιστεί, να καλλιεργηθεί και να εφαρμοστεί για να κερδίσει βελτιωμένες συνθήκες εργασίας.
• Στο βιβλίο σας λέτε ότι χρησιμοποιείτε τις έρευνες των εργαζομένων ως εργαλείο για να κατανοήσετε την ταξική σύνθεση στη βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών. Μπορείτε να μας το εξηγήσετε περισσότερο;
Χρησιμοποιώ μια προσέγγιση εμπνευσμένη από τις έρευνες των εργαζομένων στο βιβλίο για να προσπαθήσω να κατανοήσω την ταξική σύνθεση των εργαζομένων στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών. Η έρευνα των εργαζομένων είναι μια προσέγγιση που αναπτύχθηκε από τον Μαρξ προς το τέλος της ζωής του και επιχειρεί να συνδυάσει την έρευνα και την οργάνωση μαζί. Για τον Μαρξ, αυτή ήταν μια έρευνα που προσπάθησε να κάνει τους εργαζόμενους να σκεφτούν τις συνθήκες εργασίας για να τις αλλάξουν.
Αναπτύχθηκε περαιτέρω από διαφορετικούς μαρξιστές, συμπεριλαμβανομένης μιας δημοσίευσης που ασχολούμαι με το Notes from Below, σε μια μαχητική μέθοδο για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με την εργασία και την τάξη σήμερα – και να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς να κατανοήσεις τη σύνθεση της τάξης με τρεις τρόπους: πρώτον, την τεχνική σύνθεση, που είναι ο τρόπος με τον οποίο οργανώνεται η εργασία (εργασιακή διαδικασία, διαχείριση, τεχνολογίες κ.λπ.). Δεύτερον, η κοινωνική σύνθεση, συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών εκτός εργασίας (στέγαση, σχέση με το κράτος κ.λπ.). και τρίτον, πολιτική σύνθεση, πώς αγωνίζονται και οργανώνονται οι εργαζόμενοι.
Η ιδέα είναι ότι η τεχνική και κοινωνική σύνθεση διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι συντίθενται πολιτικά. Πώς οργανώνεται η δουλειά μας και οι συνθήκες έξω από αυτήν παρέχουν προκλήσεις και ευκαιρίες για τον τρόπο που αγωνιζόμαστε. Αυτό το πλαίσιο παρέχει έναν χρήσιμο τρόπο σκέψης για το πώς είναι οργανωμένη η βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών και η ταξική σύνθεση των εργαζομένων σε αυτήν. Σαφώς, οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία περνούν μια στιγμή πολιτικής ανασύνθεσης – αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζονται και οργανώνονται – και αυτό είναι σημαντικό τόσο για τη βιομηχανία όσο και για το πώς κατανοούμε τον καπιταλισμό ευρύτερα.
INFO: Σήμερα το απόγευμα στις 7 το βιβλίο του Τζέιμι Γούντκοκ «Ο Μαρξ στο ουφάδικο» (Εκδόσεις Τόπος) θα παρουσιαστεί στο καφέ «Ο κήπος του Μουσείου», Πατησίων 44. Θα παρίσταται και ο συγγραφέας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας