Ευθύνες στην κυβέρνηση επιρρίπτει το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Δραγασάκης, για τη μη γρήγορη ολοκλήρωση του εμβολιασμού, την οποία και αποδίδει στο γεγονός ότι καλλιεργήθηκε μια τεχνητή αισιοδοξία, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση αρνήθηκε τις δικές της ευθύνες. Θεωρεί «παραλογισμό» ένα ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες στην παρούσα συγκυρία, ενώ σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και δεν τον ανησυχούν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που θέλουν την αξιωματική αντιπολίτευση καθηλωμένη στα ίδια ποσοστά.
«Δεν είναι το ταβάνι μας αλλά μια ισχυρή αφετηρία για ένα ποιοτικό άλμα στο μέλλον», δηλώνει με νόημα. Για τα εσωκομματικά, αναφέρεται σε «καλοθελητές» που ενοχλούνται από την αριστερή καταγωγή και ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δίνει τη δική του ερμηνεία αναφορικά με το πώς ο ρεαλισμός και ο ριζοσπαστισμός που επαγγέλλεται ο Αλέξης Τσίπρας για την επόμενη μέρα του κόμματος, μπορούν να συνυπάρξουν.
• Η κυβέρνηση δείχνει μια μεγάλη βιασύνη να κλείσει μέτωπα και φέρνει απανωτά νομοσχέδια στη Βουλή. Εκτιμάτε ότι αυτό είναι ένα σημάδι ότι οδεύουμε σε κάλπες το φθινόπωρο;
Εκλογές υπό τις παρούσες υγειονομικές συνθήκες θα ήταν ένας παραλογισμός. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να τις αποκλείσει. Ο λόγος είναι ότι το μέλλον έχει γίνει θολό και απρόβλεπτο και για τη χώρα και για την κυβέρνηση. Επομένως η επιλογή των πρόωρων εκλογών τώρα ή αργότερα ίσως καταστεί αναγκαστική κάτω από το βάρος των προβλημάτων που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική και στόχο θα έχει την απόσπαση λευκής επιταγής για έναν νέο κύκλο λιτότητας.
• Βρισκόμαστε στο δεύτερο καλοκαίρι με συντροφιά την πανδημία και η κατάσταση, μιλώντας με αριθμούς, είναι χειρότερη από πέρυσι. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη επιρρίπτοντας κατά κύριο λόγο την ευθύνη στους πολίτες. Πώς σχολιάζετε αυτόν τον χειρισμό;
Η τεχνητή αισιοδοξία που καλλιεργεί η κυβέρνηση ερήμην της πραγματικότητας δημιουργεί ανυποληψία και αυξάνει το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς όλους τους υπεύθυνους θεσμούς, κάτι που στην περίπτωση ιδιαίτερα της υγειονομικής κρίσης είναι η καρδιά του προβλήματος.
Οσο η κυβέρνηση αρνείται τις δικές της ευθύνες, όσο δείχνει με το δάχτυλο τους πολίτες ως υπαίτιους για αρνητικές εξελίξεις, τόσο η δυνατότητα να πείσει, εν προκειμένω για περισσότερους και ταχύτερους εμβολιασμούς, υποχωρεί
Οσο η κυβέρνηση αρνείται τις δικές της ευθύνες, όσο δείχνει με το δάχτυλο τους πολίτες ως υπαίτιους για αρνητικές εξελίξεις, τόσο η δυνατότητα να πείσει, εν προκειμένω για περισσότερους και ταχύτερους εμβολιασμούς, υποχωρεί. Το δε κρίσιμο πρόβλημα του σχεδιασμού του μέλλοντος το κρύβει πίσω από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης τους πόρους του οποίου διαμοιράζει προς ισχυρούς και ημετέρους.
• Παρά τα όσα λέγονται για τις κυβερνητικές ευθύνες, η φθορά της κυβέρνησης δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Εξακολουθεί να βρίσκεται πρώτη και με διαφορά την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ, στις ίδιες δημοσκοπήσεις, δείχνει να πασχίζει να βρει τα βήματά του. Αντιστρέφεται αυτή η κατάσταση κι αν ναι, με ποιον τρόπο;
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Δημοσκοπικά φαίνεται να παραμένει πρώτη, αλλά με σαφή ποιοτική και ποσοτική υποχώρηση σε πολλούς κρίσιμους δείκτες. Η φθορά της κυβέρνησης, λοιπόν, υπάρχει και ώς έναν βαθμό αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σας, όντως δεν φαίνεται ακόμη να αποκομίζει τα αντίστοιχα δημοσκοπικά οφέλη. Και υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις γι’ αυτό. Ομως δεν συμφωνώ με αναλύσεις που αγνοώντας τα πραγματικά δεδομένα καλλιεργούν, σε κάποιες περιπτώσεις σκόπιμα, μια εικόνα μηδενισμού.
Συμμερίζομαι την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αδυναμίες, τις οποίες άλλωστε έχει ο ίδιος επισημάνει. Ομως δεν θεωρώ ευκαταφρόνητο επίτευγμα το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αδιαμφισβήτητος εναλλακτικός πόλος του πολιτικού μας συστήματος, ότι επιδεικνύει ισχυρές αντοχές έστω σε ένα επίπεδο χαμηλότερο από τα εκλογικά του ποσοστά και ότι σε συνθήκες υποχώρησης της παγκόσμιας Αριστεράς και των κινημάτων αποτελεί εδώ και 10 χρόνια το πιο ισχυρό κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, πυρήνα της προοδευτικής παράταξης. Και όλα αυτά ως μια δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, των κοινωνικών αγώνων και της προοδευτικής διακυβέρνησης. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η πανδημία αποτελεί μια συνθήκη που ευνοεί τη συσπείρωση γύρω από τις κυβερνήσεις και εκ των πραγμάτων δημιουργεί δυσκολίες στην άσκηση αντιπολίτευσης στο κοινωνικό επίπεδο κατ’ αρχάς και κατ’ επέκταση στο πολιτικό.
Παρατηρώ επίσης τις τεράστιες δυνάμεις και τους πόρους που διατίθενται με στόχο να πληγεί και ει δυνατόν να ρευστοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.. Αρα τα σημερινά δεδομένα δεν αποτελούν το ταβάνι, αλλά μια πολύ ισχυρή αφετηρία για ένα δεύτερο ποσοτικό και ποιοτικό άλμα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μέσα σε διαφορετικές συνθήκες αυτή τη φορά, σε σύγκριση με εκείνες του 2012. Η κατάσταση λοιπόν είναι αναστρέψιμη διότι η κοινωνία αρχίζει σταδιακά να συνειδητοποιεί ότι η πολιτική της κυβέρνησης τη διαλύει. Οφείλουμε να προετοιμαστούμε ολόπλευρα αξιοποιώντας και την πολύτιμη πείρα που αποκτήσαμε ώστε να ανταποκριθούμε σε αυτή την ανάγκη και να δώσουμε προοδευτική διέξοδο στον λαό.
• Υπήρξε αρκετή εσωκομματική γκρίνια πριν από τη συνδιάσκεψη. Πού οφείλεται κατά την άποψή σας αυτή η εσωστρέφεια που κατά καιρούς βρίσκεται σε έξαρση και εν συνεχεία ηρεμεί; Πόσο επηρεάζει αυτή η κατάσταση τη συνολική εικόνα του κόμματος προς τα έξω;
Τα κόμματα αποτελούν συλλογικούς θεσμούς. Υπάρχουν για να διαμορφώνουν προτάσεις προς την κοινωνία και να υλοποιούν συλλογικά σχέδια. Οι επιμέρους απόψεις πρέπει να αξιοποιούνται, να συντίθενται και να καταλήγουν σε συλλογικά σχέδια δεσμευτικά για όλο το κόμμα. Στην κατεύθυνση αυτή κάθε άποψη πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Αυτό έκανε πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με την προγραμματική του συνδιάσκεψη.
Τέτοιες θετικές εικόνες συνήθως δεν εμφανίζονται καν. Συχνά ένας διαρκής «θόρυβος» και αρνητικές εικόνες, υπαρκτές ή κατασκευασμένες, απαξιώνουν θετικές προσπάθειες και στελέχη.
Επί δύο χρόνια τώρα ακούμε επίμονα υποδείξεις και συμβουλές από φίλους που ειλικρινά ενδιαφέρονται, αλλά και από «καλοθελητές» αγνώστων προθέσεων και επιδιώξεων, για το τι κόμμα πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., χωρίς καμία αναφορά, για να μην πω σεβασμό, στο τι λένε τα ίδια τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Φαίνεται πως κάποιοι ενοχλούνται από την αριστερή του καταγωγή και ταυτότητα. Ισως θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ιδεολογικά άχρωμο, κόμμα εναλλαγής και συναλλαγής στο πλαίσιο ενός συναινετικού δικομματισμού από τα παλιά, όραμα και στόχο του κ. Μητσοτάκη και όχι μόνο.
Ομως τόσο τα παλιά όσο και τα νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τον θέλουν δύναμη κοινωνικής αλλαγής, παραγωγικής ανασυγκρότησης, οικολογικού και κοινωνικού μετασχηματισμού. Ερευνες κοινής γνώμης δείχνουν ότι ακόμη και οι ψηφοφόροι στους οποίους συχνά αναφέρονται, αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή κεντροαριστεροί, αλλά και όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι ή μετριοπαθείς προέρχονται από τη μεγάλη δεξαμενή της κοινωνικής Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης.
Βεβαίως οι ανάγκες της εποχής μας, αλλά και οι δυσκολίες του αναγκαίου προοδευτικού μετασχηματισμού της χώρας απαιτούν έναν ΣΥΡΙΖΑ πιο ισχυρό, πιο μαζικό, πιο ανοιχτό, ικανό να συνομιλεί και να προσελκύει ευρύτερα ακροατήρια, αλλά, όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, αυτό θα το κάνει χωρίς να αποποιείται ή να κρύβει την αριστερή του ταυτότητα.
• Πριν από λίγο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε την πανελλαδική συνδιάσκεψη και ολόκληρο το κόμμα τέθηκε σε συναγερμό. Ποια είναι τα επόμενα βήματα ύστερα απ’ αυτήν και πώς μπορούν να παράξουν πολιτικό αποτέλεσμα;
Η συνδιάσκεψη έδειξε ότι μπορούμε με συλλογικότητα, ενότητα και ουσιαστικό διάλογο να μιλήσουμε για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας και να αναζητήσουμε απαντήσεις στις αγωνίες τις κοινωνίας. Η συνδιάσκεψη σήμανε την έναρξη της πορείας μας μαζί με την κοινωνία για την ανατροπή των συσχετισμών και τη θεμελίωση μιας πλατιάς συμμαχίας για την προοδευτική διέξοδο. Ηδη, η υποδοχή του Αλέξη Τσίπρα στην Κρήτη, τη Λέσβο και σε άλλα μέρη ανέδειξε την ανάγκη του λαού μας ν’ ακούσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και να τον εμπιστευτεί.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, παρά τις δυσκολίες της συγκυρίας και των υγειονομικών συνθηκών, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να ολοκληρώσει τον προγραμματικό και πολιτικό του σχεδιασμό, να υπερασπιστεί κριτικά και συλλογικά την ιστορία και το έργο του, να καταστήσει σαφή τα μαθήματα που έχει αντλήσει για το μέλλον. Και στη βάση αυτή να καλέσει σε μια δημοκρατική και προοδευτική συστράτευση για την απελευθέρωση της χώρας και της κοινωνίας από δεσμά, νοοτροπίες και συμφέροντα που δύο χρόνια τώρα, σε μια νέα παλινόρθωση, επιχειρούν να την κρατούν παγιδευμένη στο χθες.
«Συχνά μια ριζοσπαστική πρόταση είναι η μόνη ρεαλιστική λύση»
• Σε μια συνέντευξή σας πρόσφατα είπατε ότι «η σύγχρονη Αριστερά πρέπει να είναι ρεαλιστική, ριζοσπαστική». Δεν είναι λίγο οξύμωρο να είναι κάποιος και ρεαλιστής και ριζοσπάστης, με δεδομένο το γεγονός ότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες; Μήπως αυτή η διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ, που από πολλούς ερμηνεύεται ως μη ξεκάθαρη στάση, είναι που δημιουργεί το πρόβλημα -το οποίο καταγράφουν αρκετοί πολιτικοί επιστήμονες- ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει τι θέλει να κάνει»;
Θυμάμαι, όταν, πριν από χρόνια, προτείναμε απαγόρευση των φορολογικών παραδείσων και τη θέσπιση κοινών κατώτατων φορολογικών συντελεστών στην Ευρώπη, για να μπει ένας φραγμός στον φορολογικό ανταγωνισμό, πολλοί μάς κατέκριναν για έλλειψη ρεαλισμού. Επρεπε να έρθει ο Μπάιντεν να θέσει το ίδιο θέμα, έστω στο μέτρο που το έθεσε, για να αναγνωριστεί ότι δεν είναι ρεαλιστικό να συνεχίζεται η σημερινή κούρσα των κοινωνιών «προς τα κάτω», όπως είπε η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ.
Οταν ο Τσίπρας πρότεινε την άρση των πατεντών για τα εμβόλια, πολλοί θεώρησαν την πρόταση πολύ ριζοσπαστική και ανέφικτη. Οταν επανέλαβε ο Μπάιντεν την ίδια πρόταση, έγινε κάπως πιο «ρεαλιστική». Και όταν βλέπουμε την αδυναμία πολλών χωρών της Αφρικής να αποκτήσουν εμβόλια, διαπιστώνουμε ότι αυτή η ριζοσπαστική πρόταση είναι η μόνη ρεαλιστική λύση. Κάθε εποχή, θέλω να πω, δίνει το δικό της περιεχόμενο στις έννοιες αυτές. Και σήμερα δεν μπορείς να είσαι ρεαλιστής αν δεν είσαι ριζοσπάστης αν δεν μπορείς να σκεφτείς «έξω από το κουτί», έξω από το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο.
Και δεν μπορείς να είσαι ριζοσπάστης αν δεν μπορείς να σκεφτείς το μέλλον με όρους γειωμένους στις νέες συνθήκες. Αν δεν συνδυάζεις το «τι» θέλεις να κάνεις με το «πώς» και με «ποιον» μπορείς να το κάνεις. Διότι, όπως έλεγε ο Γκράμσι, «οι ιδέες είναι μεγάλες στον βαθμό που είναι εφαρμόσιμες». Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, πρέπει ακόμη πιο επίμονα να στραφεί στα ουσιώδη και να πει τις μεγάλες αλήθειες και τις μετασχηματιστικές ιδέες που απορρέουν από αυτά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας