«Μην τα παρατάτε ποτέ!»

Mπορεί κάλλιστα η… άμεμπτη Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) να ακυρώσει τα δύο μετάλλια του 54χρονου Θανάση Κωνσταντινίδη στους Παραολυμπιακούς του Παρισιού, το χρυσό (11,93 μ., νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ!) στη σφαιροβολία F32 και το ασημένιο (38,65 μ.) στη ρίψη κορίνας F32. Επειδή σφαίρα και κορίνα έφυγαν μακριά από τον άξονα του Ελληνα ρίπτη από πέντε χέρια, πάντα δεμένα μεταξύ τους, και όχι από ένα όπως των αντιπάλων του!

Μία από τις κεντρικές φυσιογνωμίες της αποδοτικής, όπως συνηθίζει, παραολυμπιακής ομάδας μας, ζει τη «συνύπαρξη αληθινής και όχι υποκριτικής αγάπης» των μελών της οικογένειάς του όταν βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο. Τις τελευταίες μέρες εξηγεί με χαμόγελο: «Εκτός από το δικό μου, άλλα τέσσερα χέρια, της γυναίκας μου και των τριών παιδιών μου νιώθω πάντα πως ρίχνουν τις βολές! Δεν φοβάμαι, λοιπόν, αντίπαλο με τέτοια αγάπη δίπλα μου!». Και σπεύδει να διευκρινίσει πως «τα ίδια πέντε χέρια μετέχουν στην προσπάθεια κάθε μέλους της οικογένειάς μου στις σπουδές, στον επαγγελματικό χώρο τους, παντού!».

«Κορίνα» ονομάζεται το ένα αγώνισμά του, αλλά κορόνα του ίδιου είναι η ζηλευτή αμοιβαιότητα των μελών της υποδειγματικής οικογένειάς του:

«Τα μετάλλια είναι της γυναίκας μου, των παιδιών μου, των φίλων μου, όσων ήρθαν στο Παρίσι. Η γυναίκα μου είναι πάντα μαζί μου, γνήσια αγάπη. Πέντε άτομα, μαζί, ρίξαμε και πάλι τις βολές», απάντησε από τη γαλλική πρωτεύουσα στα «συγχαρητήρια» –και της «Εφ.Συν.»– για τα συνολικά πέντε μετάλλιά του. Το 2016 στο Ρίο, επίσης δικά του ήταν το χρυσό στη σφαιροβολία F32 (10,39 μ., νέο παγκόσμιο ρεκόρ!) και το ασημένιο στη ρίψη κορίνας F32 (38,54 μ.). Τέσσερα χρόνια μετά (2020, Τόκιο) ήταν δεύτερος στη ρίψη κορίνας F32 (38,47 μ.). Εχει δίκιο να ερμηνεύει και μεταφυσικά, μέσω της ανυπόκριτης αγάπης των οικείων του, την προ ημερών επιτυχία, επειδή κατέκτησε το χρυσό στη σφαιροβολία F32 στην ύστατη προσπάθεια, στην τελευταία(!) βολή του (συνολικά 11,17 μ., 11,57 μ., 10,94 μ., 11,92 μ., 11,93 μ. ήταν οι επιδόσεις του). Το ίδιο και το ασημένιο στη ρίψη κορίνας F32. Πριν από την τελευταία βολή, ήταν τέταρτος, πίσω από τον Αλγερινό ρίπτη Ουαλίντ Φερχά. Είπε, σύμφωνα με τη δική του θεώρηση μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, την τελευταία λέξη με βολή 38,65 μ., δικό του, λοιπόν, και το ασημένιο σε αυτήν την αταλάντευτη πορεία ζωής τόσο στον κοινωνικό όσο και στον αθλητικό στίβο. Εύλογα μπορούμε να εκφραστούμε έτσι για την ανάδειξη του πνεύματος νικητή, παρά τη «δυστονία», όπως ονομάζεται η πάθησή του. Και μάλιστα σε κοινωνικό περίγυρο, όπως ο ελληνικός, που κάποιες φορές είναι εχθρικός απέναντι σε συμπολίτες με σωματικές (και όχι μόνο) επιβαρύνσεις και στην προσπάθειά τους για ισότιμη συμμετοχή-αξιοπρεπή ζωή!

Ο γεννημένος στον Λαγκαδά ολυμπιονίκης «κλήθηκε» να υποστεί την πάθηση της δυστονίας, αλλά εκείνος την αξιοποίησε(!) και συνεχίζει ως αθλητής. Δυστονία, κινητική διαταραχή, επαναλαμβανόμενη σύσπαση μυών με αποτέλεσμα τις αφύσικες στάσεις και κινήσεις του σώματος. Από την παιδική ηλικία του. «Αλλά δεν το βάζουμε κάτω! Προϋπόθεση είναι να το λέει η καρδιά σου!» είναι η προσφιλής επωδός του Θανάση Κωνσταντινίδη. Τη διατύπωσε και πάλι, προς δημοσιογράφους και όχι μόνο, τώρα στο Παρίσι ως αποτέλεσμα της αμήχανης απορίας «καλά, πώς τα καταφέρνεις;».

Οπως τα κατάφερνε ως εργαζόμενος και ώς τα 43 χρόνια του… Παρά τη σωματική δυσλειτουργία δούλευε αποθηκάριος σε σουπερμάρκετ. Πριν από 11 χρόνια, επισήμως, «η υποτροπή της σωματικής κατάστασής του τον υποχρέωσε να σταματήσει την ίδια επαγγελματική δραστηριότητα και να αφοσιωθεί στον αθλητισμό»… Δύσπιστοι εμείς (λέγεται και «γνώστες του επιθετικού ελληνικού περίγυρου»), ρωτήσαμε αλλά δεν λάβαμε πειστική απάντηση από την επιχείρηση όπου δούλευε και από την υπηρεσία «κοινωνικής πρόνοιας» του τοπικού δήμου. Αν, παρά τη σωματική επιβάρυνσή του, εξετάστηκαν τότε διεξοδικά οι εναπομείνασες κινητικές, άρα και δημιουργικές, δυνατότητές του ώστε να αλλάξει, στον ίδιο χώρο ή αλλού, με κρατική συνδρομή, την επαγγελματική πορεία του. Τα συνολικά πέντε μετάλλια του σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες, λοιπόν, συνιστούν και μέσο εκτόνωσης της εγχώριας ανεπάρκειας…

Ο ίδιος; Αθλητής: «Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής! Κίνητρο για ζωή! Αν δεν πάω για προπόνηση, νιώθω στέρηση… Ο αθλητισμός είναι και μέσο αναπλήρωσης της ενέργειας που στερεί το σωματικό πρόβλημα. Τα μετάλλια είναι χρήσιμα και ως επιβραβεύσεις μεγάλης προσπάθειας στον αγωνιστικό χώρο, γενικότερα στη ζωή, παρά τα σωματικά εμπόδια».

Εκτός των άλλων ενισχύουν και την τρυφερότητα! Η σύζυγός του είναι μαζί του στο Παρίσι. Τον βοηθά και στις δύσκολες κινήσεις του; Ναι! «Κι εκείνος βοηθά εμένα σε πολλές περιπτώσεις, έχουμε χτίσει σχέση σπάνιας αμοιβαιότητας επειδή τον αγαπώ αληθινά!».

Του ζητήσαμε να υπογράψει την παράδοση μαθήματος αυταπάρνησης: «Είμαι περήφανος για την εκπροσώπηση της χώρας μου και στο Παρίσι. Προσπάθησα πολύ για το χρυσό μετάλλιο. Λογική είναι η έντονη προσπάθειά μου επειδή έχω πάθος για ζωή! Ευχαριστώ όλους σας για τη συμπαράσταση και έχω να σας πω: μην τα παρατάτε ποτέ! Σε κάθε πρόβλημα μπορούμε να δώσουμε απάντηση»…

Γιατί τον επιλέξαμε

Επιλέξαμε τον παραολυμπιονίκη Θανάση Κωνσταντινίδη ως πρόσωπο της εβδομάδας όχι μόνο γιατί μέσα σε λίγες μέρες κατέκτησε ένα χρυσό στη σφαιροβολία και ένα στην κορίνα στους Αγώνες του Παρισιού, αλλά γιατί στα 54 χρόνια του συνεχίζει να γίνεται φάρος θέλησης και πρότυπο ανθρώπου που μετατρέπει τις δυσκολίες της ζωής σε κίνητρο και όχι σε δικαιολογία.