Mια σατανική σύμπτωση, που έμοιαζε με... προειδοποίηση για όσα θα ακολουθούσαν, έμελλε να συνδέσει τη μέρα που ο Βασίλης Σπανούλης συστήθηκε στο επαγγελματικό μπάσκετ. Η παρουσίαση του 19χρονου, τότε, πολλά υποσχόμενου γκαρντ που αποκτήθηκε από τη Λάρισα, έγινε από το Μαρούσι, το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, στο δημαρχείο της πόλης.
Η ομάδα των βορείων προαστίων προερχόταν από την αξέχαστη κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα και ήταν το καμάρι της πόλης. Το μεσημέρι, που όλοι γύρισαν στα σπίτια τους, πληροφορήθηκαν για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Από την άλλη μέρα οι περισσότεροι συμπαίκτες του άρχισαν να τον φωνάζουν «Μπιλ Λάντεν». Αυτό ήταν το πρώτο του ψευδώνυμο, που όμως δεν επρόκειτο να μακροημερεύσει. Ο ίδιος το απαρνήθηκε: «Δεν μου αρέσει να με συνδέετε με έναν τρομοκράτη που σκόρπισε τόσο πόνο».
Το «Kill Bill» (από την ταινία με την Ούμα Θέρμαν), που επινοήθηκε όταν πια είχε αρχίσει να δείχνει το ταλέντο του, το προτιμούσε. Κι έτσι έμεινε. Ενας βασικός λόγος που ο Βασίλης αποφάσισε να κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα μετακομίζοντας στο Μαρούσι, εκτός από το γεγονός ότι αναγνωριζόταν ως μια οργανωμένη ομάδα, ήταν ότι γυμναστής της ήταν ο... δεύτερος πατέρας του. Ο συντοπίτης και φίλος της οικογένειας, Ανδρέας Γκατζούλης. Λίγες μέρες πριν ο πατέρας του, Θανάσης, «σβήσει» χτυπημένος από τον καρκίνο είχε παρακαλέσει τον Γκατζούλη: «πρόσεχέ τους». Ο Βασίλης ήταν τότε 15 χρόνων.
Ηταν λοιπόν αναμενόμενο να αφιερώσει, στον μπαμπά που έχασε, όλα όσα πέτυχε, στη συγκινητική τελετή απόσυρσης της φανέλας του από τον Ολυμπιακό που καθήλωσε την μπασκετική κοινότητα την περασμένη Κυριακή. Λίγο πιο ’κεί έβλεπε τον Γκατζούλη, που από το 2008 έγινε γυμναστής του Ολυμπιακού, να αγκαλιάζει βουρκωμένος τη μητέρα του, Γεωργία, και τον αδελφό του, Θανάση. Είναι περιττό να αναλύσουμε πόσο συνέβαλε και η δική του παρουσία στη μεγάλη απόφαση που πήρε το 2010 να μετακομίσει από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, με στόχο να γίνει ηγέτης της νέας εποχής που ανέτελλε.
Υπάρχει άλλη μια ενδεικτική ιστορία, από τα πέντε χρόνια του Αμαρουσίου, στα οποία, υπό τον Παναγιώτη Γιαννάκη, εξελίχθηκε σε παίκτη πρώτης γραμμής, χρίστηκε διεθνής, συμμετέχοντας στις κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου του Ευρωμπάσκετ του 2005 και του ασημένιου στο Παγκόσμιο του 2006. Ο άμεσος συνεργάτης του «δράκου», Βαγγέλης Αγγέλου, όταν του ζητούσαν να περιγράψει το βασικό χάρισμα χάρισμα του νεαρού, χρησιμοποιούσε την ακόλουθη παραβολή: «αν βάλετε μια μπριζόλα πάνω σ’ ένα τραπέζι και γύρω απ’ αυτό στέκονται πεινασμένοι ο Μπους και ο Λάντεν μαζί με τον Βασίλη, στοιχηματίζω ότι οι άλλοι δυο δεν θα προλάβουν να την ακουμπήσουν».
Την πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό, υπό τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο «Kill Bill» είχε τον μεγαλύτερο μέσο όρο συμμετοχής από όλους. Γύρω στα 26 λεπτά. Μεγαλύτερο κι από τους άλλους ακριβοπληρωμένους σταρ εκείνης της πανάκριβης ομάδας. Σπάνιο για νεοφερμένο που υποτίθεται θα χρειαζόταν χρόνο για να μάθει τα χούγια του «Ζοτς».
Στο ΝΒΑ, στους Χιούστον Ρόκετς, πήγε για έναν χρόνο, αλλά δεν έμεινε, ξεκάθαρα γιατί ήθελε να παίζει. Δεν είχε την υπομονή να περιμένει «γυαλίζοντας» τον πάγκο. Ο αθλητικός του εγωισμός δεν του το επέτρεπε. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έκαναν τα πάντα για να τον φέρουν πίσω. Τους δικαίωσε γιατί ήταν ο MVP της κατάκτησης της Ευρωλίγκας του 2009 στο Βερολίνο και όσων τίτλων μεσολάβησαν μέχρι το καλοκαίρι του 2010. Ηταν τότε που ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος είχε ξεκαθαρίσει στον ατζέντη του Βασίλη, τον Μίσκο Ραζνιάτοβιτς, ο οποίος μετατράπηκε σε μεγαλοατζέντη με «ναυαρχίδα» τον Σπανούλη, ότι «έστω και με ένα ευρώ διαφορά, ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας θα είναι ο Διαμαντίδης».
Παρότι πέρασε από 40 κύματα, η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε και μάλιστα ανακοινώθηκε στο ημίχρονο του τελικού Μουντιάλ του 2010 μεταξύ Ισπανίας-Ολλανδίας (1-0), κάνοντας άνω-κάτω τα γραφεία των εφημερίδων· και έξαλλο τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς γιατί περίμενε ένα τηλέφωνο που δεν έλαβε ποτέ, με συνέπεια να βάλει τον Σπανούλη στη «μαύρη λίστα» (που περιλάμβανε ήδη τον Λάκοβιτς). Από τότε οι δυο τους δεν έχουν ανταλλάξει ούτε... βλέμμα.
Στον Πειραιά, ειδικά από τη στιγμή που η διοίκηση των αδελφών Αγγελόπουλων αποφάσισε να χαμηλώσει το μπάτζετ, διακόπτοντας τη συνεργασία με λαμπερούς γκαρντ όπως ο Τεόντοσιτς και ο Παπαλουκάς, ο Βασίλης πήρε την μπαγκέτα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Με συνοδοιπόρο τον Πρίντεζη και συμπαίκτες Ελληνες ή ξένους, που ακόμη δεν είχαν φτιάξει το όνομά τους, υπό τις οδηγίες του Ιβκοβιτς και μετά του Μπαρτζώκα ήρθε το «back2back»(2012, 2013) στην Ευρωλίγκα, με τον Σπανούλη MVP και τις δύο φορές.
Επίτευγμα σπάνιο, πόσο μάλλον για μια ομάδα με τόσο χαμηλό μπάτζετ. Στη σύγχρονη εποχή, ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που πρωταγωνιστεί και παράλληλα έχει πάρει τον τίτλο στην Ευρώπη χωρίς να κοστίζει πάνω από 10 εκατομμύρια την ώρα που οι αντίπαλοι έχουν ξοδέψει ακόμη και 45. Πολλοί λένε ότι... χαλάει την πιάτσα. Ηταν λοιπόν αναμενόμενο, στη διαδρομή, ο «ήρωας» της σημερινής μας σελίδας να πατήσει σε όλες τις κορυφές της διοργάνωσης (σκόρερ, πασέρ κτλ).
Αλλη μια σύμπτωση ήταν ότι στις τρεις Ευρωλίγκες που κατέκτησε, η σύζυγός του -η ηρωίδα, για να λέμε την αλήθεια- Ολυμπία Χοψονίδου, πρώην «Σταρ Ελλάς», έφερνε στον κόσμο και ένα παιδί. Τα τρία πρώτα ήταν αγόρια. Αντε μετά να μη σε πουν «φαλλοκράτη» αν τολμήσεις να κάνεις τη διαπίστωση ότι με τα τρία κορίτσια που ακολούθησαν δεν συνέβη το ίδιο.
Η εικόνα της οικογένειας να παρακολουθεί αγκαλιασμένη τη φανέλα με το «7» να ανεβαίνει στην οροφή του ΣΕΦ ήταν ό,τι πιο τρυφερό θα μπορούσε να μείνει ως μήνυμα από τη λαμπρή καριέρα ενός «Legend», που αποζημιώθηκε για την ατυχία να πει «αντίο» μέσα στην πανδημία, αλλά να νιώσει και με το παραπάνω τόση λατρεία από τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Πλέον το επόμενο στοίχημά του είναι να εξελιχθεί σε κορυφαίο προπονητή. Τα πρώτα δείγματα ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Να δούμε αν, αναλαμβάνοντας και την Εθνική, όπως όλοι περιμένουν, θα επαναλάβει την αναρρίχησή του, αυτή τη φορά με κοστούμι.
Γιατί τον επιλέξαμε
Διαλέξαμε τον Βασίλη Σπανούλη όχι μόνο γιατί έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του Ολυμπιακού που είδε τη φανέλα του να αποσύρεται σε μια καθηλωτική τελετή, αλλά γιατί η ζωή του από τη Λάρισα που ξεκίνησε για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης μοιάζει με παραμύθι. Τα έχει όλα. Ορφάνια, τόνους ιδρώτα, κλάμα, ίντριγκα, χαρές, λύπες, αναγνώριση, αλλά κυρίως μια αξιαγάπητη οικογένεια με έξι παιδιά και μια «εστεμμένη» σύζυγο που εγκατέλειψε την καριέρα της για να υποστηρίξει τα όνειρά του χωρίς να ζηλεύει την ερωμένη του που θα είναι για πάντα το μπάσκετ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας