Επιστολή Τάκη Κατσαρού στο ieidiseis και απάντηση του Γιώργου Λακόπουλου

Μιας ιστοσελίδας με δημοκρατικό-προοδευτικό χαρακτήρα, που εννοείται ότι δεν έχει ευθύνη για τις απόψεις των αρθρογράφων του, παρά μόνο για την επιλογή τους. Ειδικά, όταν πλην μιας χολερικής και εμμονικής κριτικής δεν προσφέρουν ούτε κόκκο σοβαρής πολιτικής ανάλυσης.

Πριν από καιρό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και με βασικό επιχείρημα ότι δεν μπορεί να προΐσταται του υπουργείου Παιδείας κάποιος που δεν είναι απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είχε επιτεθεί στον Νίκο Φίλη από τις στήλες των ΝΕΩΝ ο Γιάννης Πρετεντέρης.

Επειδή τα επιχειρήματά τους, είναι πανομοιότυπα, αποφάσισα να αναδημοσιεύσω ως απάντηση και στον κ. Λακόπουλο την τότε απάντησή μου στον κ. Πρετεντέρη από την ΑΥΓΗ της 27.01.2021 υπό τον τίτλο «Κοίτα ποιος μιλάει! Με αφορμή μια επίθεση του Γιάννη Πρετεντέρη στον Νίκο Φίλη».

Τους αφορά και τους δύο εξίσου. Άλλωστε, παρά τις πολιτικές τους διαφορές τούς ενώνει η ίδια νοοτροπία με την οποία γαλουχήθηκαν ως ομοτράπεζοι στο πάλαι ποτέ πανίσχυρο συγκρότημα Λαμπράκη: ότι μπορούν ή -ακόμη χειρότερα- δικαιούνται να υπαγορεύουν πολιτικές και να επιβάλλουν πρόσωπα στις πολιτικές ηγεσίες. Ο ένας καμώνεται τον εξ απορρήτων του Μητσοτάκη, ο άλλος προσποιείται τον κατά φαντασίαν «συμβουλάτορα» του Τσίπρα. Νοσηρές καταστάσεις που στα γεράμματα καταντούν κακόγουστες αναβιώσεις.

Αυτό κι αν είναι «ρετρό»!

Επειδή, λοιπόν, κάθε ομοιότητα μεταξύ Λακόπουλου και Πρετεντέρη μόνο συμπτωματική δεν είναι, αντιγράφω σημεία, από το προαναφερθέν άρθρο μου:

«Με βασικό «επιχείρημα» την αιχμή ότι υπήρξε ο μοναδικός υπουργός Παιδείας χωρίς πτυχίο, επιτέθηκε στο Νίκο Φίλη ο δημοσιογράφος και εξ απορρήτων σύμβουλος του κ Μητσοτάκη (σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα), Γιάννης Πρετεντέρης.

Καλοδεχούμενη η επίθεση Πρετεντέρη από τις στήλες των ΝΕΩΝ. Λέγοντας στον Φίλη, ότι ως απόφοιτος Λυκείου «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» για την Παιδεία (σιγά βρε Γιάννη!) και την πανδημία, που κατά τον αρθρογράφο προϋποθέτουν μόρφωση τουλάχιστον εφάμιλλη με αυτή του Κικίλια ή του Κυριάκου («Κολάμπια») Μητσοτάκη, ο κ. Πρετεντέρης επιδεικνύει για μια ακόμη φορά τον ξιπασμό και τη χυδαία αυταρέσκεια μιας αυτοθαυμαζόμενης υπερδεξιάς ψευτοελίτ, που διεκδικεί πέραν της ιδιοκτησίας του τόπου και τίτλους επιστημονικής αυθεντίας....

Αλλά, ας έρθουμε στην επίθεση που επιχείρησε ο κ. Πρετεντέρης στον Νίκο Φίλη. Γιατί υπάρχουν φορές που πρέπει πέραν του τι ισχυρίζεται κάποιος να λαμβάνεται υπόψη ποιος λέει τι.
«Κοίτα ποιος μιλάει», λοιπόν Νίκος Φίλης και Γιάννης Πρετεντέρης έχουν πάνω κάτω την ίδια ηλικία.

Ο πρώτος δεν τελείωσε το Πανεπιστήμιο, παρ' όλα αυτά ήταν ο μοναδικός που διοίκησε το υπουργείο Παιδείας, χωρίς να διαθέτει πτυχίο Πανεπιστημίου Ο δεύτερος και το Πανεπιστήμιο τελείωσε και μεταπτυχιακά έκανε, όμως, τελικά, τον κέρδισε η δημοσιογραφία.

Όπως και τον Φίλη.

Στο σημείο αυτό σταματούν οι διαφορές και οι όποιες συγκρίσεις αφορούν στη δημοσιογραφική τους πορεία, όπου εκεί άλλοι προτιμούν τον Πρετεντέρη (όχι ως διαθέτοντα ακαδημαϊκούς τίτλους) κι άλλοι τον Φίλη ( όχι ως μη διαθέτοντα).

Μία άλλη «πίστα» στην οποία έχουν διασταυρωθεί εμμέσως ο Φίλης και ο Πρετεντέρης είναι η πολιτική κονίστρα. Εδώ, οι διαφορές είναι πράγματι πολλές, καμία όμως δεν έχει να κάνει με τους ακαδημαϊκούς τίτλους.

Δεν ήταν το πτυχίο που επέβαλε στον Πρετεντέρη να φιλοξενεί και να προβάλει τον Μιχαλολιάκο και τους ναζί στις εκπομπές του.

Δεν ήταν το απολυτήριο Λυκείου που καθόρισε τον αδιάλλακτα αντιφασιστικό και δημοκρατικό χαρακτήρα του Φίλη.

Δεν ήταν το πτυχίο που μετέτρεψε τον Πρετεντέρη σε μια από τις βασικές τηλεοπτικές «περσόνες» και μηντιακό εξάσφαιρο των μνημονιακών πολιτικών, χαρακτηριστικά που είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεϊ στην έσχατη επαγγελματική ανυποληψία...

Δεν ήταν το πτυχίο που του υπαγόρευσε να αποκαλέσει «αληταράδες και σούργελα» τους υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών και να ενδυθεί Μακεδονομάχος, όπως τον κατήγγειλε ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος σε εκδήλωση του «Ποταμιού» για το Μακεδονικό το 2018. Γελοιοποιώντας τον πλήρως όταν διάβασε απόσπασμα από άρθρο του το 1994, στο οποίο ο Πρετεντέρης υποστήριζε τα ακριβώς ανάποδα. Δεν ήταν τα πτυχία που του έφταιξαν. Ήταν οι επιλογές του και η ικανότητά του να αλλάζει χρώματα ως χαμαιλέων, έχοντας διανύσει όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού χάρτη.

Δεν ήταν το απολυτήριο Λυκείου εκείνο που οδήγησε το Νίκο Φίλη να τιμάται σε αλλεπάλληλες δημοκρατικές-εκλογικές διαδικασίες αρχικά μέσα στο φοιτητικό κίνημα, στον Ρήγα Φεραίο και στα κομματικά σχήματα της Αριστεράς και από το 2015 και μετά από τον ελληνικό λαό, που τον εξέλεξε βουλευτή στην Α' Αθήνας σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις.

Και βέβαια δεν ήταν τα πτυχία που ώθησαν τον Πρετεντέρη να θάβει τις ειδήσεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας όπως ο ίδιος ομολόγησε ή να κοιμάται με παρέα στο μαξιλάρι του τις κρυμμένες ή τις χαλκευμένες ειδήσεις, όπως επίσης εξομολογήθηκε η συνάδελφός του Μαρία Σπυράκη.

Και όπως ίσως διδάχτηκε στα Πανεπιστήμια που φοίτησε ο κ. Πρετεντέρης, στις Δημοκρατίες (Οh mon Dieu! quelle decadence!) δικαίωμα να εκλεγούν έχουν όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως τίτλου σπουδών. Ενώ, όλοι οι βουλευτές, ακόμη κι αν είναι απόφοιτοι της στοιχειώδους εκπαίδευσης μπορεί να κληθούν να αναλάβουν υπουργικά καθήκοντα.

Αυτά τα στοιχειώδη της πολιτικής και συνταγματικής θεωρίας και πράξης είναι δυνατό να μην τα γνωρίζει ο πτυχιούχος κ. Πρετεντέρης; Ποιο Πανεπιστήμιο τελείωσε άραγε; Το ΕΚΠΑ ή το «ΟΑΚΑ»; Tο Mega ή το ΔΟΛ/M;

Τα γνωρίζει «άριστα». Αλλά τη σκέψη του και τη γραφή του καθορίζουν και καθοδηγούν η ογκώδης έπαρση, η αλαζονεία, ο κυνισμός και οι εκάστοτε πολιτικές βλέψεις των αφεντικών του. Που, ομολογουμένως, στην περίπτωσή του αποδείχθηκαν βλαστοί αναρρίχησης και «διαβατήρια» πλουτισμού, αντιστρόφως ανάλογα της αναγνώρισης και της καταξίωσης- που ο ίδιος επέλεξε να μη χαίρει- ως δημοσιογράφος.

Όσο για την σύντομη αλλά μεστή σε έργο υπουργική θητεία του Νίκου Φίλη, έχουν μιλήσει κυρίως οι εκπαιδευτικοί, οι πολιτικοί του αντίπαλοι και μέσα ενημέρωσης που δεν έχουν καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κυρίως, όμως, έχει μιλήσει η εκπαιδευτική κοινότητα για το μεταρρυθμιστικό του σχέδιο και τις αλλαγές που έφερε στην εκπαίδευση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Φίλης είναι ο μόνος υπουργός Παιδείας που τα έβαλε με την Εκκλησία και κατάφερε, χάρη στο πείσμα και την εκτίμηση όλου του κόσμου της Αριστεράς, να επανεκλεγεί βουλευτής. Οι προηγούμενοι υπουργοί που αποτόλμησαν μικρότερης έκτασης συγκρούσεις έπεσαν θύματα του εκδικητικού μένους της Ιεραρχίας και απέτυχαν στις εκλογές.

Ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά και παρά τις εργώδεις προσπάθειες τής επίσης πολυπτυχιούχου σημερινής υπουργού Παιδείας να κατεδαφίσει τα δημοκρατικά-μεταρρυθμιστικά αποτυπώματα του ΣΥΡΙΖΑ, οι αλλαγές Φίλη στην Α' Βάθμια και Β' Βάθμια εκπαίδευση, στα ΕΠΑΛ, στην Ειδική Αγωγή, στην εκπαίδευση των Προσφυγόπουλων, όπως συμπληρώθηκαν από τις μετέπειτα παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να αποτελούν τον κορμό που κρατάει όρθιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Το ίδιο ισχύει με την επιτυχία του τελειόφοιτου Λυκείου Φίλη να καταφέρει να ανοίγουν στην ώρα τους τα σχολεία με όλους τους εκπαιδευτικούς και όλα τα βιβλία στη θέση τους. Το πέτυχε το 2016 και έκτοτε αποτελεί μια αυτονόητη θετική «σταθερά» και ετήσια αναφορά της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας. Τα πέτυχε όλα αυτά μέσα σε μνημονιακούς καταναγκασμούς και με έναν προϋπολογισμό για την Παιδεία κατά 35% μειωμένο, εξαιτίας της χρεοκοπίας της χώρας από τη ΝΔ και τα πολιτικά συστήματα που υπερασπίζονταν ανέκαθεν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη.

Έκανε κι άλλα πολλά, που έβαλαν ψηλά τον πήχη στην Παιδεία ο Φίλης. Μερικά θα έπρεπε να έχουν κάνει κάποιους άλλους υπουργούς με ζηλευτές καριέρες και πτυχία να τα σκίσουν. Ειδικά, κάποιες «πριμαντόνες» που αντί για βιβλία μοίραζαν φωτοτυπίες στα παιδιά, ή, κάποιοι υπουργοί που στην εποχή «που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικά», δεν μερίμνηααν να πιάσουν τόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ώστε, σήμερα να έχουμε την εκπαίδευση που αξίζει στα Ελληνόπουλα.

Απέναντι σε αυτά το μόνο που έχουν να αντιπαραθέσουν οι κάθε λογής «Πρετεντέρηδες» είναι ο ψόγος για το πτυχίο που δεν πήρε ο Φίλης, για τον απλούστατο λόγο ότι διάλεξε μια επαγγελματική και πολιτική πορεία που δεν του ήταν απαραίτητο. Με τόσο έργο και προσφορά στη δημοσιογραφία, στην πολιτική και στην εκπαίδευση, ο τίτλος του αποφοίτου Λυκείου είναι έπαινος για τον Νίκο Φίλη και είναι ντροπή και δημοσιογραφική αγυρτεία να τον επικαλείται, αυταπατώμενος ότι έτσι τον πλήττει πολιτικά και προσωπικά, ο Γιάννης Πρετεντέρης».

Ή ο Γιώργος Λακόπουλος.

Θα το έκανα ευχαρίστως αν κάτι από όσα έγραψα για τον Τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ήταν ανακριβές. Οι κρίσεις μου όμως, είναι δικαίωμά μου. Και δεν θα σταματήσω να τις διατυπώνω- δεχόμενος και τις κρίσεις των άλλων.

Θα σχολιάσω κάποια σημεία που διεκδικούν χαρακτήρα μομφής εναντίον μου, αλλά μάλλον αδυναμία προσαρμογής στην ελεύθερη διακίνηση απόψεων δείχνουν…

«Μένος εναντίον της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» δεν θα μπορούσα να έχω, καθώς δεν είμαι πολιτικός. Γράφω τη γνώμη του, ασκώ κριτική και ενίοτε εκδηλώνω απογοήτευση για κάποιες συμπεριφορές σε όλα τα κόμματα-και όποιος θέλει τα διαβάζει...

Αν είναι «χολερική και εμμονική κριτική», χωρίς «ούτε κόκκο σοβαρής πολιτικής ανάλυσης», το κρίνουν οι αναγνώστες.

Απολογούμαι μόνο στη συνείδησή μου, στον αρχισυντάκτη και τον διευθυντή μου...

Σε ότι αφορά τη θητεία μου στο Συγκρότημα Λαμπράκη, είμαι υπερήφανος, ως επαγγελματίας δημοσιογράφος - σε εποχή που άλλοι και αν ήθελαν δεν θα μπορούσαν να περάσουν τις πόρτες του.

Μόνο να μειδιάσω μπορώ στις αρλούμπες πως «γαλουχήθηκα» ως «δικαιούμενος» να «υπαγορεύω πολιτικές και να επιβάλλω πρόσωπα στις πολιτικές ηγεσίες».

Σε ποιο κόμμα θα μπορούσα να το κάνω-όταν δεν έχω καμία σχέση με τις διεργασίες κανενός;

Η διατύπωση ότι «προσποιούμαι τον κατά φαντασία «συμβουλάτορα του Τσίπρα», δεν με αφορά.

Νομίζω ότι στην ουσία δεν απευθύνεται καν σε εμένα.

Τέλος «νοσηρές καταστάσεις που στα γεράματα καταντούν κακόγουστες αναβιώσεις», προφανώς υπάρχουν στο δημόσιο βίο.

Τις διαπιστώνουν όσοι παρακολουθούν πρόσωπα και πράγματα , κόμματα και φράξιες…

Γ. Λακόπουλος.