Αντιδράσεις μετά από 17 χρόνια

Αντίθετη με το θεσμό του «κρυφού» μάρτυρα είναι η Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, η οποία με αφορμή τις τρέχουσες εξελίξεις, σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «ο θεσμός είναι αντίθετος με τις αρχές του νομικού μας πολιτισμού, προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει τις αρχές της δίκαιης δίκης».

Παράλληλα, η συντονιστική αναφέρει ότι «είναι διαφορετικό ζήτημα η προστασία του μάρτυρα, που αποδεδειγμένα κινδυνεύει, από την προστασία του "κρυφού" μάρτυρα, που μπορεί να προβαίνει ανέλεγκτα σε καταθέσεις, χωρίς δυνατότητα ελέγχου της αξιοπιστίας του και χωρίς συνέπειες για τον ίδιο».

Ακόμη, αναφέρει ότι «θεσμικοί και μη παράγοντες, επανειλημμένα και διαχρονικά επιχειρούν παρεμβάσεις στην ελληνική Δικαιοσύνη με σκοπό τον επηρεασμό της, ιδίως σε υποθέσεις μείζονος σημασίας, όμως τέτοιες ενέργειες αποδοκιμάζονται κατηγορηματικά από το σύνολο του νομικού κόσμου», καθώς και ότι «μεμονωμένοι δικαστικοί λειτουργοί με πράξεις ή παραλείψεις τους δίνουν δικαιώματα για αρνητικές κρίσεις ως προς την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης».

Τέλος, σημειώνει ότι «η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν πρέπει να εμπλέκεται (και να την εμπλέκουν) σε πολιτικές σκοπιμότητες ή σε εξυπηρετήσεις οποιασδήποτε μορφής συμφερόντων. Πρέπει, μακριά από οποιαδήποτε παρέμβαση, εσωτερική ή εξωγενή, να επιτελέσει απερίσπαστα το έργο της, όπως το Σύνταγμα και οι νόμοι επιτάσσουν. Με αυστηρή τήρηση των δικονομικών και ουσιαστικών κανόνων, χωρίς νομικούς ακροβατισμούς, που επιτρέπουν αμφισβητήσεις και δημιουργούν σκιές».

Μικρό σχόλιο

Κρίμα που οι δικηγορικοί σύλλογοι θυμήθηκαν 17 χρόνια μετά, παρόμοιου εύρους αντιδράσεις και ακόμα πιο κρίμα που δεν επέμειναν τόσο το 2001 όσο και το 2014 σε ασφαλέστερες διατυπώσεις και περιορισμούς, ούτως ώστε οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος -όπως και οι προστατευόμενοι- να προβλέπονται με τα ανάλογα και ενδεχομένως επαρκέστερα νομοθετικά πλαίσια των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Τότε όμως οι μόνοι που αντιδρούσαν πλήρως στην εφαρμογή του θεσμού ήταν οι αριστερές παρατάξεις. Τα ίδια θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και για την όψιμη αγωνία περί παρεμβάσεων μέσω κριτικής όταν προηγήθηκαν ολόκληρες δεκαετίες ωμών παρεμβάσεων στο «ψαχνό» της δικαιοσύνης.