Με εκβιαστικά διλήμματα, καταστροφολογία, κινδυνολογία και παιχνίδια με την Ακροδεξιά πορεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τελική ευθεία προς τις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Πρώτα απ’ όλα αφού, φοβούμενος τη χαλαρή ψήφο στην κάλπη της απλής αναλογικής, κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση σχετικά με το τι θα κάνει εφόσον λάβει την πρώτη διερευνητική εντολή και αν θα επιδιώξει κυβέρνηση συνεργασίας, τώρα ουσιαστικά θέτει με επιτακτικό τρόπο το δίλημμα αυτοδυναμία ή αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι την επίτευξή της.
Ειδικότερα προχθές (STAR) ο ίδιος ο πρωθυπουργός από τη μία αρνήθηκε για άλλη μία φορά να ξεκαθαρίσει το αν θα παραδώσει αμέσως τη διερευνητική εντολή, αλλά από την άλλη ουσιαστικά απέκλεισε μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι «έχει μια προσωπική εμμονή μαζί μου» και λέγοντας ότι «έχουμε μεγάλες διαφορές με το ΠΑΣΟΚ», ενώ επέμεινε στην «εξασφάλιση της αυτοδυναμίας» και σε «μονοκομματική κυβέρνηση» και δήλωσε ότι δεν θα αποδεχτεί «ψήφο εμπιστοσύνης στο Κοινοβούλιο που να μη στηρίζεται αμιγώς στους εκλεγμένους βουλευτές της Ν.Δ.», δηλαδή ότι δεν θα καταφύγει στη στήριξη από βουλευτές άλλων κομμάτων, αρνούμενος έτσι ότι θα ψάξει να βασιστεί σε αποστασίες.
Και έπειτα ήρθε χθες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ακης Σκέρτσος να αποκλείσει και ρητά μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, θέτοντας έτσι ως «μονόδρομο» για τη Ν.Δ. την αυτοδυναμία και άρα την άμεση κατάθεση από τον Κυρ. Μητσοτάκη της διερευνητικής εντολής με σκοπό να οδηγηθεί η χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις στο κυνήγι της αυτοδυναμίας.
Το γεγονός αυτό και οι σχετικές παλινωδίες από την πρωθυπουργική πλευρά προκάλεσαν την αντίδραση της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πόπης Τσαπανίδου, η οποία σχολίασε πως «ο κ. Μητσοτάκης βλέπει ότι χάνει και βρίσκεται σε σύγχυση. Από τη μια λέει ότι θα πάρει διερευνητική εντολή και θα επιδιώξει σχηματισμό κυβέρνησης στις 22 Μαΐου. Από την άλλη λέει ότι δεν συνεργάζεται με τον κ. Ανδρουλάκη. Τι μένει; Το σχέδιό του να κάνει κυβέρνηση, αν έρθει πρώτος, με πιέσεις, εκβιασμούς και αποστασίες».
Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός ποντάρει τα ρέστα του στην καταστροφολογία και την κινδυνολογία κατά των πολιτικών αντιπάλων του. Επιτίθεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατηγορώντας το ότι εφόσον εφαρμόσει το πρόγραμμά του η χώρα θα οδηγηθεί σε «χρεοκοπία και νέα μνημόνια», ότι «δεν θα δούμε την επενδυτική βαθμίδα ούτε με το κιάλι» ή ότι «θα εκκινήσει η Ευρώπη τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος», ενώ θέτει τέτοιου είδους διλήμματα του τύπου «σταθερότητα ή μπάχαλο» ή «Νέα Δημοκρατία ή χάος».
Στο ίδιο πλαίσιο επιμένει να επενδύει στη ρητορική του περί «κυβέρνησης των ηττημένων» (παρότι έχει διαψευστεί από τον Αλ. Τσίπρα) και με ξαναζεσταμένες αναφορές του για τα γεγονότα του 2015, καθώς και χρησιμοποιώντας ως φόβητρο το ενδεχόμενο της οποιασδήποτε σύμπραξης του Γιάνη Βαρουφάκη σε μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, προσπαθεί να τρομάξει μια μερίδα ψηφοφόρων που ήταν προσκείμενοι στο «λεγόμενο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» αλλά και να αποσταθεροποιήσει το ενδεχόμενο μια συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτό το πλαίσιο μόλις χθες επέμεινε και πάλι να υποστηρίζει από τα Λεχαινά, αναφερόμενος στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική κυβέρνηση, ότι «κάπου καραδοκεί και ο Βαρουφάκης στη γωνία να σας πάρει τα ευρώ σας, να σας τα κάνει «Δήμητρες»». Παρότι βέβαια τα γεγονότα του 2015 κρίθηκαν στις εκλογές του ίδιου έτους, ενώ έκτοτε έχει μεσολαβήσει και η περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα στο μέγαρο Μαξίμου εδώ και καιρό έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια κάνοντας μικροκομματικούς εκλογικούς υπολογισμούς με το βλέμμα στραμμένο στα ακροδεξιά τους.
Πολλοί είναι εκείνοι που δεν θεωρούν τυχαία την επιλογή της κυβέρνησης να κινηθεί την τελευταία στιγμή, λίγο πριν από τις εκλογές, για τον αποκλεισμό του μορφώματος του Κασιδιάρη, ενώ θα μπορούσε να είχε φροντίσει σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο, ήδη από τον Οκτώβριο του 2020 και την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, να ορθωθεί κοινό μέτωπο των πολιτικών κομμάτων, προκειμένου να είχε λυθεί το θέμα αυτό από τότε και οι Κασιδιάρηδες να αποκλείονταν από το Κοινοβούλιο χωρίς τις σημερινές κυβερνητικές προχειρότητες και τα αλλεπάλληλα νομοθετικά μπαλώματα.
Για τους καχύποπτους αυτό δεν συνέβη τότε διότι η ύπαρξη ενός μορφώματος Κασιδιάρη, που δεν επρόκειτο να μπει στη Βουλή, θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του πήχη της αυτοδυναμίας. Κατά την ίδια ανάλυση, η Ν.Δ. άρχισε να έχει πρόβλημα με το μόρφωμα του καταδικασμένου ναζιστή από τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις ξεκίνησαν να καταγράφουν το ενδεχόμενο εισόδου των Ελλήνων ΓΤΠ στη Βουλή, κάτι που θα ανέβαζε τον πήχη της αυτοδυναμίας.
Χοντροκομμένο ξέπλυμα
Με βάση λοιπόν αυτήν την ανάλυση, δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι ήδη πριν έρθει η απόφαση του Αρείου Πάγου -η οποία έβαλε μπλόκο στο μόρφωμα Κασιδιάρη, αλλά άναψε πράσινο φως στο «κόμμα» Κανελλόπουλου που είχε εμφανιστεί ως «αχυράνθρωπος» του πρώτου– η κυβέρνηση, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Ακη Σκέρτσου, είχε σπεύσει να απαλλάξει προκαταβολικά το προσωπικό «κόμμα» του πρώην αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υποστηρίζοντας ότι τίθεται ζήτημα μόνο για καταδικασμένους και ότι «η διάταξη καταλαμβάνει καταδικασμένους για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση».
Στην πραγματικότητα στο Μαξίμου ενδιαφέρονταν μόνο για τη μη κάθοδο του μορφώματος Κασιδιάρη στις εκλογές και όχι για το τι θα γίνει με το Εάν του Κανελλόπουλου, καθώς υπολογίζουν ότι το τελευταίο δεν θα μαζέψει όλους τους ψηφοφόρους των Ελλήνων ΓΤΠ.
Και οι μικροκομματικοί υπολογισμοί δίνουν και παίρνουν στο μέγαρο Μαξίμου, όπου ποντάρουν στο σενάριο οι ψήφοι του μορφώματος Κασιδιάρη να διασπαρούν σε μικρά ακροδεξιά κόμματα και «αποκόμματα» τα οποία θα μείνουν όμως εκτός Βουλής, υπολογίζοντας ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Κοινοβουλίου, τόσο θα πέσει και ο πήχης της αυτοδυναμίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να ιδωθεί η χοντροκομμένη προσπάθεια του «γαλάζιου» αντιπροέδρου της Βουλής, Χαράλαμπου Αθανασίου, να ξεπλύνει τον Αναστάσιο Κανελλόπουλο, τον οποίο προσπάθησε να βαφτίσει «βαθύτατα δημοκρατικό άνθρωπο» στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, φροντίζοντας έτσι να κλείσει το μάτι στο ακροατήριο του τελευταίου και του ναζιστή Κασιδιάρη, αλλά και να ρίξει γέφυρες προς το προσωπικό «κόμμα» του πρώην αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου στην περίπτωση που αυτό μπει στη Βουλή.
