Από την επίπλαστη επιτυχία στην τακτική των απειλών

Ολο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση προσπαθούσε να παρουσιάσει μια πλασματική εικόνα success story για την πορεία των εμβολιασμών, αποσιωπώντας τους αργούς ρυθμούς τους. Εξ ου και επέλεγε να προβάλλει τον αριθμό των δόσεων που έχουν χορηγηθεί αντί για τον αριθμό των εμβολιασμένων, καθώς ο πρώτος είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερος από τον δεύτερο, αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο από μόνος του είναι και πολύ παραπλανητικός.

Τελικά, όμως, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε εσχάτως να παραδεχτεί το πρόβλημα στους ρυθμούς του εμβολιαστικού προγράμματος. Και το έκανε όχι μόνο λόγο του φόβου αναζωπύρωσης της πανδημίας το φθινόπωρο μετά και τη διασπορά τής πολύ μεταδοτικής μετάλλαξης «Δέλτα», αλλά κυρίως γιατί αυτό που την καίει στην παρούσα συγκυρία είναι η τουριστική σεζόν, για την οποία φοβάται ότι θα επηρεαστεί από το γεγονός ότι στα μάτια των επισκεπτών από το εξωτερικό δεν είμαστε επαρκώς εμβολιασμένοι. Φυσικά η παραδοχή αυτή της κυβέρνησης ισοδυναμεί με ομολογία αποτυχίας της να προσεγγίσει τους πολίτες και να τους πείσει για το πόσο σημαντικό είναι να σπεύσουν να εμβολιαστούν.

Αλλά αντί έστω και τώρα να επενδύσει στην πειθώ και να προχωρήσει σε στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης ανά κατηγορία πληθυσμού (κάτι το οποίο έχει υποσχεθεί ότι θα κάνει) επιδόθηκε σε μια σειρά σπασμωδικών κινήσεων. Πρώτα ήταν το χαρτζιλίκι των 150 ευρώ στις ηλικίες 18-25 ετών που έχουν λάβει ή θα λάβουν φέτος την πρώτη δόση εμβολίου. Κάτι το οποίο στέλνει ασφαλώς το λάθος μήνυμα στους πολίτες αφού με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση εγκαταλείπει το (ορθό) επιχείρημα της σημασίας του εμβολιασμού για λόγους προσωπικής και δημόσιας υγείας και πάει πια να «εξαγοράσει» τους νέους, τροφοδοτώντας έτσι και τους ισχυρισμούς των συνωμοσιολόγων.

Κι έπειτα ήρθε η ανακοίνωση για τον διαχωρισμό, από τις 15 Ιουλίου, των χώρων ψυχαγωγίας (εστίαση, σινεμά, θέατρα, κέντρα διασκέδασης, γήπεδα κ.λπ.) σε «αμιγείς» για εμβολιασμένους και σε «μικτούς», με την κυβέρνηση να μεταθέτει και όλη την ευθύνη για αυτόν τον διαχωρισμό και για την επιβολή του αλαλούμ που θεσπίζει, στους ίδιους τους επαγγελματίες των χώρων αυτών, τους οποίους μετατρέπει σε ελεγκτές εμβολιασμένων.

Τακτική που βέβαια δεν είναι καινούργια. Πρώτα, μέσω της επίκλησης στην «ατομική ευθύνη», η κυβέρνηση μετέθετε τις ευθύνες για τους δικούς της χειρισμούς στο μέτωπο της πανδημίας, στους πολίτες. Μετά μετέθεσε στους τελευταίους και την ευθύνη για την επιδημιολογική επιτήρηση της χώρας μέσω των αμφιλεγόμενων self tests. Και τώρα κάνει το ίδιο με τους επαγγελματίες σε σχέση με την εφαρμογή των δικών της αποφάσεων για τη λειτουργία των χώρων ψυχαγωγίας.

Κι όταν οι επαγγελματίες –όπως αναμενόταν– αντέδρασαν σε αυτές τις αποφάσεις, ήρθαν οι απειλές του υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος τους απείλησε ευθέως με χρεοκοπία και λουκέτα, και θέλησε να τους τρομοκρατήσει ότι στο ενδεχόμενο αναζωπύρωσης της πανδημίας τον χειμώνα «τελειώσαμε οικονομικά», ότι «καταστραφήκαμε» και ότι η κυβέρνηση θα τους αφήσει στο έλεος της μοίρας τους, προκειμένου να πάψουν να διαμαρτύρονται.

Αλλά όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, γενικότερα η κυβέρνηση υιοθετεί μια τακτική απειλών και εκβιασμών, θεωρώντας ότι έτσι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Γιατί μια μέρα μετά τον Αδ. Γεωργιάδη ήρθε πια το ίδιο το μέγαρο Μαξίμου –μέσω του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Ακη Σκέρτσου– να επιδοθεί στην τακτική αυτήν, αυτή τη φορά απέναντι στους ανεμβολίαστους.

Ως γνωστόν, ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού είπε σε ανάρτησή του ότι «η οικονομία και η κοινωνία δεν πρόκειται να ξανακλείσουν για να προστατευτούν οι ανεμβολίαστοι που έχουν καθολική, δωρεάν και εύκολη πρόσβαση στα εμβόλια», διαμηνύοντας ότι «τα όποια περιοριστικά μέτρα δημόσιας υγείας θα είναι τοπικού ή σημειακού χαρακτήρα, θα αφορούν μόνο τους ανεμβολίαστους και δεν θα συνοδεύονται από οικονομική στήριξη». Με άλλα λόγια, προανήγγειλε μηδενική οικονομική στήριξη για ανεμβολίαστους και περιοριστικά μέτρα μόνο για αυτούς.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, αντί να προσπαθήσει μέσα από την πειθώ να μεταδώσει στους πολίτες το πόσο σημαντικό είναι να πάνε να εμβολιαστούν, επιλέγει την τακτική των απειλών και της τιμωρίας. Αλλά βέβαια η τακτική αυτή δίνει τροφή στην κάθε λογής συνωμοσιολογία κατά των εμβολίων, υπονομεύοντας έτσι τελικά το ίδιο το αναγκαίο εγχείρημα της ενίσχυσης του εμβολιαστικού ρεύματος.

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση πληρώνει σήμερα το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα εργαλειοποίησε την επιτροπή εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, βάζοντάς την να νομιμοποιεί εκ των υστέρων τις δικές της αποφάσεις και σε συνδυασμό με την απόσυρση από το προσκήνιο του Σωτήρη Τσιόδρα –ο οποίος έχει διαφωνήσει με κυβερνητικές επιλογές– την οδήγησε σε μια βαθμιαία απαξίωση στα μάτια μιας μερίδας των πολιτών. Γεγονός που ασφαλώς παίζει τον δικό του ρόλο σε σχέση με την πειθώ προς τους πολίτες αναφορικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας και το οποίο βρίσκει μπροστά της τώρα η κυβέρνηση.