Νέα μπερδέματα για την πολύπαθη Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Ενα βήμα πριν από την κατάληξη της συμφωνίας πώλησης στο fund Innovation Brain του Λούκας Φέκερ, η καμπάνια για το 2018 έχει σκοντάψει σε ένα κομμάτι χρέους της εταιρείας, το 1 εκατομμύριο ευρώ προς τη ΔΕΠΑ, με την οποία το Δ.Σ. της ΕΒΖ δεν κατέληξε σε συμφωνία, οπότε χωρίς φυσικό αέριο έχει ανασταλεί η καμπάνια συλλογής των τεύτλων που έπρεπε να ξεκινήσει την περασμένη Παρασκευή.
Με τους αγρότες αποκαρδιωμένους και τους εργαζόμενους σε αναμονή, το συμβούλιο της ΕΒΖ ζήτησε από τον κ. Φέκερ κεφαλαιακή διευκόλυνση 1,5 εκατομμυρίου, ωστόσο οι εγγυήσεις που ζήτησε ο επενδυτής κρίθηκαν υπερβολικές.
Χθες το βράδυ μάλιστα επρόκειτο να πραγματοποιηθεί συνάντηση στη Σερβία, ωστόσο αιφνιδιαστικά μερικές ώρες νωρίτερα ο κ. Φέκερ προχώρησε στη δημοσιοποίηση δυσερμήνευτης ανακοίνωσης.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, κάνει γνωστό ότι το μέλλον των ελληνικών εργοστασίων είναι… αβέβαιο. Ο επενδυτής, δυόμισι μήνες μετά το Μνημόνιο Συνεργασίας (MoU) που υπέγραψε με την ΕΒΖ, το οποίο προβλέπει και εμπορική συνεργασία, αρχικά πετά το «καρότο»:
«Είμαστε απολύτως προσηλωμένοι στην παραγωγή ζάχαρης για εισαγωγές και εξαγωγές, καθώς επίσης και στην επέκταση και σε άλλα γεωργικά προϊόντα για εμπορία, όπως το βαμβάκι, το σιτάρι και το λάδι. Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που σημειώθηκε τόσο γρήγορη πρόοδος και έχουν δημιουργηθεί όλες οι απαραίτητες εταιρείες και βρισκόμαστε στη διαδικασία επιλογής της διοικητικής ομάδας. Επίσης βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι υπογράψαμε το πρώτο μας συμβόλαιο πώλησης 80.000 τόνων για την Ελλάδα».
Η συνέχεια όμως δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα, καθώς προειδοποιεί ευθέως πως «η Innovation Brain εξασφάλισε χρηματοδότηση ύψους έως 30 εκατ. ευρώ και θέλει να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για την αγορά ζάχαρης στην Ελλάδα και τη Σερβία και την υποστήριξη της παραγωγής. Μέχρι στιγμής οι προτάσεις δεν έχουν γίνει αποδεκτές. Καθιστώντας αβέβαιο το μέλλον των ελληνικών εργοστασίων για το 2018. Πρόκειται για πολύ κακά και ανησυχητικά νέα. Η ΕΒΖ χρειάζεται χρηματοδότηση και μέλλον. Πρέπει να υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο μέλλον, ώστε οι αγρότες να μπορούν να συνεχίσουν να παράγουν κυρίως ζάχαρη αλλά και άλλα προϊόντα».
Αναλυτές εκτιμούσαν ότι δεν αποκλείεται όλη αυτή η διελκυστίνδα να είναι ένα άλλο είδος παζαρέματος ως προς το τελικό τίμημα πώλησης της ΕΒΖ.
Ο ίδιος ο κ. Φέκερ -χωρίς ανταγωνιστή πια, αφού ο δεύτερος ενδιαφερόμενος έχει σιωπηλά αποχωρήσει- αναφέρεται εμμέσως στις διαπραγματεύσεις για τη χρηματοδότηση της φετινής καμπάνιας, λέγοντας ότι «προσφέρουμε ρευστότητα και ζητούμε πολύ λίγες εξασφαλίσεις. Η ζάχαρη της EBZ είναι ανώτερης ποιότητας και τη χρειαζόμαστε για τους πελάτες μας. Θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την επίτευξη μιας λύσης με το διοικητικό συμβούλιο της ΕΒΖ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Σερβία, ώστε να εξασφαλίσουμε το μακροπρόθεσμο μέλλον της τοπικής παραγωγής ζάχαρης».
Σχόλια