Αναμετρήσεις που επηρεάζουν

Οι προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη δημιουργούν ιδιόμορφα εμπόδια στη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Οι πολιτικές ηγεσίες στην Ολλανδία και τη Γερμανία, στις δύο χώρες που θέτουν ως απαράβατο όρο τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τις καθυστερήσεις, καθώς δίνουν την ευχέρεια στο Ταμείο να ζητά την απόλυτη επιβολή των όρων του.

Ετσι, οι διαπραγματεύσεις γίνονται δυσκολότερες, ενώ η κοινωνία παρακολουθεί με αγωνία τη δημόσια συζήτηση, ξανά για μέτρα λιτότητας και για νέες απαιτήσεις.

Τα δημοσκοπικά ευρήματα στις δύο αυτές χώρες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Στην Ολλανδία η Ακροδεξιά «καλπάζει», ενώ ο ηγέτης της Χερτ Βίλντερς εξυμνεί τον Ντόναλντ Τραμπ.

Στη Γερμανία, το «κραταιό» κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών υφίσταται φθορά τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά του.

Οι Σοσιαλδημοκράτες ενισχύονται και –σε μια δημοσκόπηση– υποσκελίζουν το κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ, ενώ οι ακροδεξιοί της Εναλλακτικής για τη Γερμανία επενδύουν στο μίσος και φέρονται να λαμβάνουν διψήφια ποσοστά.

Στην περίπτωση της Γαλλίας, ο κεντρώος πρώην τραπεζίτης Εμανουέλ Μακρόν εμφανίζεται να κερδίζει στον δεύτερο γύρο τις προεδρικές εκλογές απέναντι στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, ενώ τα μέλη του Σοσιαλιστικού Κόμματος στράφηκαν, στις εσωκομματικές προκριματικές εκλογές τους, στον εκλεκτό της αριστερής πτέρυγας Μπενουά Αμόν.

Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη είναι πιο ρευστό από ποτέ.

Πριν από μερικές εβδομάδες, το μέλλον προδιαγραφόταν δυσοίωνο, βουτηγμένο στον ακροδεξιό λαϊκισμό και τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό.

Σήμερα, ευτυχώς, παρατηρούνται «ρήγματα», που βαθαίνουν όσο εμφανίζονται περισσότερες φωνές που απορρίπτουν –έστω και αργά– την πολιτική της λιτότητας.

Το αποτέλεσμα της ελληνικής διαπραγμάτευσης θα επηρεάσει αναμφίβολα τις χώρες που βρίσκονται σε προεκλογική τροχιά, καθώς θα αναδείξει τα αδιέξοδα και τον κυνισμό πολιτικών ηγετών και κυβερνήσεων.

Το πιο κρίσιμο ζήτημα, όμως, αφορά την «επόμενη ημέρα».

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έχει έρθει η ώρα οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη να κινηθούν ώστε να περιοριστεί η δυναμική της Ακροδεξιάς, αλλά και να συνασπιστούν για να προωθήσουν τις απαραίτητες ριζοσπαστικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ενωση.