Στην πολιτική απαραίτητος όρος επιτυχίας είναι να ορίζεις ορθώς τις αντιθέσεις και να παίρνεις θέση απέναντι σε αυτές. Να διαμορφώνεις δηλαδή τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας νέας σύνθεσης που θα τις υπερβαίνει.
Κι όταν μιλάμε για αριστερή πολιτική αυτή δεν μπορεί να συσκοτίζει τα πράγματα, αλλά να προσδιορίζει με ακρίβεια τα προβλήματα. Ακόμα και εκείνα που δεν δύναται να αντιμετωπίσει δραστικά και ουσιαστικά γιατί δεν ευνοούν οι συσχετισμοί. Για την Αριστερά η πολιτική πρέπει να αναζητεί και να αναδεικνύει την αλήθεια, την αντικειμενική αλήθεια.
Ας δούμε το θέμα πρακτικά. Η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα στην Ελλάδα και κυρίως στον κόσμο είναι δημοκρατικός ή αυταρχικός καπιταλισμός; Ακροδεξιά ή φιλελεύθερη δημοκρατία; Ασφαλώς όχι. Μια ματιά στην ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων πείθει και τους πιο δύσπιστους ότι ο λεγόμενος δημοκρατικός καπιταλισμός είναι αυτός που -ως μία εκ των απαντήσεων στα προβλήματα που εκείνος δημιούργησε- γέννησε τον αυταρχικό καπιταλισμό. Μια ματιά στην ιστορική εξέλιξη της λεγόμενης φιλελεύθερης δημοκρατίας αποδεικνύει πως στο πλαίσιό της γεννήθηκε η ακροδεξιά ως απειλή.
Βάση όλων αυτών είναι η ίδια άναρχη ανάπτυξη του λεγόμενου δημοκρατικού καπιταλισμού στα χρόνια των παχιών αγελάδων και η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, όπως θα έλεγε ο Κάρολος Μαρξ. Η δημιουργία δηλαδή περισσότερων παραγωγικών δυνάμεων από αυτές που μπορούσε να χωρέσει και να διαχειριστεί.
Ετσι επήλθε η κρίση του σε όλα τα επίπεδα. Και τώρα χρειάζεται να καταστρέψει ό,τι περισσεύει από αυτό που δημιούργησε για να μπορέσει να έλθει σε ισορροπία το σύστημα. Αυτό απαιτεί συγκεκριμένες πολιτικές και αντίστοιχους πολιτικούς φορείς. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να ευνοεί τον αυταρχισμό και την ακροδεξιά.
Μια αριστερή πολιτική δεν μπορεί να τα παραβλέπει όλα αυτά. Και κυρίως δεν μπορεί να τα αποκρύπτει. Οι αντιθέσεις στην κοινωνία είναι βαθιά ταξικές. Και η υπέρβασή τους θέλει ταξική ανάγνωση. Ο Μπερνι Σάντερς, που συχνά μιλάει στη χώρα του για τις ταξικές αντιθέσεις, κατηγόρησε πέρσι τους Δημοκρατικούς ότι εγκατέλειψαν την εργατική τάξη και γι' αυτό τους εγκατέλειψε κι αυτή. Αλλά πού πήγε αυτή η τάξη;
Με δεδομένο ότι πρόεδρος εκλέχτηκε ο Τραμπ ξέρουμε πού πήγε. Μια πολιτική επομένως που θέλει να λέγεται αριστερή στη χώρα μας οφείλει να βγάλει το συμπέρασμα που χρειάζεται, για να μην οδηγήσει σε αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας