Για οποιονδήποτε λογικό δημοκρατικό πολίτη, ανεξαρτήτως ιδεολογικού πρόσημου, η χθεσινή «ταλιμπανική» εισβολή του (καρδιοχειρουργού, αλλά οπαδού του παράλογου και όχι της επιστήμης) βουλευτή της Νίκης, Νίκου Παπαδόπουλου, στην Εθνική Πινακοθήκη και στην έκθεση «Η σαγήνη του αλλόκοτου», που συνομιλεί με την παράλληλη έκθεση των «Los Caprichos» του Γκόγια, ήταν ένα σοκαριστικό, καταδικαστέο «επεισόδιο».
Αυτό όμως σε μια πρώτη ανάγνωση. Διότι σε μια επόμενη ανάγνωση ήταν μια σχεδόν προαναγγελθείσα αντίδραση έναντι μιας εικαστικής διοργάνωσης, για τις... βδελυρές συνέπειες της οποίας ο ίδιος είχε φροντίσει να καταθέσει ερώτηση στη Βουλή προς την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, και μετά να απευθύνει επιστολή ανάλογου περιεχομένου στη διοίκηση της Πινακοθήκης.
Αυτή η επόμενη ανάγνωση, που δεν αξιολογήθηκε ως τόσο σημαντική ώστε να οδηγήσει σε μια ανακοίνωση απερίφραστης καταδίκης εκ μέρους του καθ' ύλην αρμόδιου ΥΠΠΟ (σ.σ. η Εθνική Πινακοθήκη αποτελεί από τους ιστορικότερους «εποπτευόμενους φορείς» του υπουργείου), μας οδηγεί και σε άλλα συμπεράσματα για κάποια εκ των οποίων αυτή η εφημερίδα έχει συχνά προειδοποιήσει.
Το ένα είναι το αυτονόητο: η επίθεση στον πολιτισμό είναι μια γνωστή και δοκιμασμένη στρατηγική της Ακροδεξιάς ως αιχμή του δόρατός της είτε για να «συστηθεί» ευρέως, είτε για να προπαγανδίσει την αφοσίωσή της στα... χρηστά ήθη και στο τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, να συσπειρώσει τον κόσμο της και να κάνει ακόμα ένα βήμα προς τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης.
Εν προκειμένω υπάρχουν και άλλα «οφέλη» από την απονενοημένη πράξη του βουλευτή της Νίκης:
α) η αυτοδιαφήμιση του κόμματος που τα ποσοστά του στις τελευταίες δημοσκοπήσεις πιέζονται, σε αντίθεση π.χ. με αυτά της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου που επίσης συχνά πυκνά και με κάθε ευκαιρία επιτίθεται στον πολιτισμό,
και β) ο έστω και περιοδικός αποσυντονισμός του συνόλου των πολιτών από το καίριο θέμα των Τεμπών.
Εάν ωστόσο κάποιος έχει την ψυχραιμία να παρατηρήσει ποιοι δεν καταδίκασαν άμεσα την επίθεση του Παπαδόπουλου στην Πινακοθήκη, ποιοι σιώπησαν ή ποιοι εξέδωσαν διεκπεραιωτικές ανακοινώσεις, μπορεί να συναγάγει χρήσιμα συμπεράσματα για ό,τι εννοούσε ο Μανόλης Αναγνωστάκης όταν έγραφε: «Εβλεπα τώρα/Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω/Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας