Η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης θεωρεί ότι τόσο στο σκάνδαλο των υποκλοπών όσο και στο έγκλημα των Τεμπών υπάρχει συγκάλυψη από μέρους της κυβέρνησης και των μηχανισμών εξουσίας τους οποίους εκείνη ελέγχει ή επηρεάζει.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αλλά και αυτές να μην υπήρχαν πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα μπορούσε να καταλήξει κανείς αν έχανε λίγο από τον χρόνο του και συνομιλούσε στην τύχη με μερικούς πολίτες.
Παρ' όλα αυτά πολύ εύκολα ο κόσμος -ανεξαρτήτως ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων- θα κατέβαινε σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα Τέμπη και μάλλον πολύ δυσκολότερα σε μια αντίστοιχη για τις υποκλοπές. Αυτό γίνεται ευκόλως κατανοητό αν λάβουμε υπόψη μας ότι στα Τέμπη είχαμε 57 νεκρούς, κυρίως νέους ανθρώπους, ενώ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος;
Σίγουρα όχι. Είναι αλήθεια πως υποκλοπές είχαμε και στο παρελθόν. Σχεδόν από την αρχή της μεταπολίτευσης αν λάβουμε υπόψη ότι στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο το κράτος των παρακολουθήσεων και του φακελώματος λειτουργούσε στο ακέραιο, όπως στην περίοδο της μετεμφυλιακής περιόδου και της δικτατορίας.
Κατά συνέπεια στο ζήτημα της παραβίασης της ιδιωτικότητας των πολιτών και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων τους υπάρχει διάχυτος ένας μιθριδατισμός στην κοινωνία. Οι πολίτες, με μια έννοια, συνήθισαν το δηλητήριο ώστε να μην του δίνουν τη σημασία που του έδιναν στο παρελθόν.
Το γεγονός αυτό είναι πιο ανησυχητικό ακόμη και από το σκάνδαλο αυτό καθαυτό. Μια κοινωνία που μαθαίνει να ανέχεται την παραβίαση -από κάθε μορφή εξουσίας και κυρίως από την κυβέρνηση- των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, των νόμων και του Συντάγματος, την αφαίρεση κατακτήσεων, την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και τον περιορισμό της λειτουργίας τους, αυτή η κοινωνία είναι εντελώς ανυπεράσπιστη σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις. Προετοιμάζεται για χειρότερες καταστάσεις, τις οποίες κάποια στιγμή θα είναι έτοιμη να τις αποδεχτεί.
Μια ματιά στην άνοδο της Ακροδεξιάς -ακόμη και φασιστικών δυνάμεων- στην Ευρώπη και γενικότερα στον πλανήτη επιβεβαιώνει απόλυτα το προαναφερόμενο συμπέρασμα. Το στάδιο του μιθριδατισμού, της χορήγησης του δηλητηρίου σε δόσεις είναι μια κλασική μέθοδος για να πιεις στο τέλος ολόκληρο το ποτήρι. Σ' αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας